ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 694

บทที่694 พลังแห่งแสง

คนกลุ่มนั้นเคลื่อนไหวว่องไวมาก เพียงไม่นานมากนัก ฟางเจี่ยนนันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างชัดเจน

หลังจากนั้น ก็เห็นกลุ่มคนกระโดดออกมาจากป่า ประมาณสิบกว่าคน

“เจอตัวพวกเขาแล้ว！เร็ว ล้มรอบพวกเขาไว้！”

คนที่เป็นผู้นำตะโกนพูดอย่างภูมิใจ และถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด นี่ก็น่าจะเป็นความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมชิ้นหนึ่ง และพวกเขาก็เป็นคนแรกที่พบฟางเจี่ยนนันก่อน

ดวงตาของพวกเขาทุกคนเปล่งประกายสดใส โดยพวกเขาคิดว่าชัยชนะอยู่ตรงหน้าของพวกเขาแล้ว

“คุณลุง ทำอย่างไรดี？พวกเขาต่างก็สุดยอดมาก！”

ฟางเจี่ยนนันรู้สึกวิตกกังวล และเธออยู่กับพวกเขามาเป็นเวลานาน สำหรับอำนาจและความแข็งแกร่งของพวกเขา ฟางเจี่ยนนันรู้ดีที่สุด

“เหอะๆ ก็เก็บพวกเขาไว้ตรงนี้เลย เจี่ยนนันหนูถอยไปก่อน！”

เฉินผิงอันยิ้มเบาๆ

จากนั้น เขาก็เปิดกระเป๋าที่อยู่บนหลังของเขาออก

คันธนูขนาดใหญ่ที่ทำโดยทองสีดำ(เป็นโลหะชนิดหนึ่ง)ปรากฏต่อหน้าของฟางเจี่ยนนัน

ทันใดนั้นเอง ก็เห็นเฉินผิงอันถือลูกธนูและคันธนูอยู่ในมือของเขา

และในขณะนี้ระยะห่างที่พวกนั้นอยู่ห่างจากที่นี่ประมาณสองถึงสามร้อยเมตร

แต่ว่าเฉินผิงอันกลับยิงธนูออกไปโดยตรง

จากนั้นก็เห็นแสงแล่นผ่านไป และแสงนี้ก็กระทบไปที่กลุ่มคนพวกนั้นทันที พร้อมกับกระเด้งไปมาท่ามกลางผู้คนนับสิบกว่าคน

เมฆฝุ่นพุ่งขึ้น และเมื่อลูกธนูมันตกลงไป คนนับสิบกว่าคนทั้งหมดนี้ก็ล้มลงกับพื้น

จากนั้นลำแสงนี้ ก็กลายมาเป็นลูกธนูอีกครั้ง แล้วกลับคืนมาสู่มือของเฉินผิงอัน

“คุณลุง คุณลุงสุดยอดมาก！”

ฟางเจี่ยนนันหายใจเข้าลึกๆ

“พวกเขาตายหมดแล้วเหรอคะ？”

“เปล่า ลุงเห็นว่าพวกเขาไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายกับหนูมาก ดังนั้น จึงทำให้พวกเขาหมดสติไปเท่านั้น และอย่างน้อยก็ภายในสามวัน ที่พวกเขาจะไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้！”

เฉินผิงอันยิ้มจางๆ：“เอาล่ะ เราไปกันเถอะ เสี่ยวเกอเห็นหนูแล้ว ต้องดีใจมากแน่นอน！”

เมื่อเฉินผิงอันพาฟางเจี่ยนนันกลับมาถึง ท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว

เฉินเกอกำลังเตรียมความพร้อมสำหรับเรื่องที่จะเรียกคืนวิญญาณในค้ำคืนนี้ตลอด และเมื่อเห็นลุงพาฟางเจี่ยนนันกลับมา

เฉินเกอก็ดีใจและมีความสุขมาก

“คุณลุง เจี่ยนนัน พวกคุณ？”

เฉินเกอประหลาดใจ

ตอนนั้นที่ฟางเจี่ยนนันถูกจับตัวเองไป แล้วมีแต่เขาเองที่หนีออกมาได้ เรื่องนี้ทำให้เฉินเกอไม่สบายใจมาโดยตลอด และคอยกังวลว่าฟางเจี่ยนนันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่ตอนนี้ดีแล้ว ที่ฟางเจี่ยนนันถูกช่วยออกมาจนได้

“ฉันเห็นว่าคุณพูดถึงเธอตลอด ดังนั้น ฉันเลยช่วยคุณช่วยเธอออกมา แบบนี้ ก็สามารถคลายความไม่สบายใจที่อยู่ภายในใจของคุณได้แล้ว！”

คุณลุงมองไปที่เฉินเกอแล้วยิ้มและกล่าว

“เฉินเกอ！”

ส่วนฟางเจี่ยนนันเมื่อหลังจากที่เธอเห็นเฉินเกอ ก็ควบคุมความรู้สึกของตัวเองไม่อยู่ และพุ่งเข้าไปที่อ้อมแขนของเฉินเกอแล้วร้องไห้ออกมา

“เอาล่ะ คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ฉันเองก็เพิ่งตั้งเงื่อนไขกับหยุนฉิงไป และเตรียมแลกตัวคุณออกมา และคุณลุงไม่เพียงแต่ช่วยฉันคลายความไม่สบายใจที่อยู่ในใจของฉัน แต่ที่มากไปกว่านั้นคือนี่เป็นการช่วยเหลือที่ใหญ่หลวงสำหรับฉันเลย！”

เฉินเกอยิ้มและกล่าว

“หืม？เสียงอะไรดังมาจากห้องใต้ดิน？”

คุณลุงรู้สึกสงสัยและแปลกประหลาดขึ้นในขณะนี้

“ลี่ป้า เอาตัวกู่เฟิงขึ้นมา！”

เฉินเกอพูดกับลี่ป้าที่อยู่ในห้องใต้ดิน

ไม่นาน ลี่ป้าก็ขึ้นมาพร้อมกับกู่เฟิงที่มีอาการป่วยหนักขึ้นมา

คุณลุงมองไปที่ลี่ป้าด้วยสายตาและสีของดวงตาที่แต่งต่างออกไป จากนั้นก็มองไปที่กู่เฟิงที่ถูกทรมานจนสาหัสและไม่เหมือนมนุษย์

“เฉินเกอ ท่านเฉิน เมื่อไหร่คุณจะปล่อยตัวฉันกลับไป？ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนที่พิการแล้ว คุณก็ถือว่าฉันเป็นแค่ลม และปล่อยฉันไปเถอะนะ？”

เขาขอร้องอย่างขมขื่น

“ไอ้นี้ เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลกู่ และกู่เยว่หือก็รักเขามาก ตอนนี้เขาตกอยู่ในกำมือของฉัน และฉันเตรียมเอาเขามาต่อรองกับตระกูลกู่！”

“ถูกต้องเสี่ยวเกอ แบบนี้ คุณก็มีสิ่งต่อรองพิเศษในมือของคุณอย่างหนึ่งแล้ว！”

“เขาคนนี้ชื่อลี่ป้า เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ฉันรู้จัก เมื่อตอนที่ฉันอยู่ในหุบเขาราชายา！”

“ดูเหมือนว่า เขาจะเป็นคนที่แข็งแกร่งและไม่ธรรมดาคนหนึ่ง！”

คุณลุงเก็บสีของดวงตาที่แปลกๆของเขา แล้วยิ้มและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ดูเหมือนว่าการเดินทางครั้งนี้ของคุณ ไม่สูญเปล่า และได้ผลประโยชน์มากมายด้วย！เสี่ยวเกอ คุณจะทำอย่างไรกับสิ่งเหล่านี้？”

คุณลุงพูดถึงเรื่องของแท่นบูชา

เฉินเกอจะทำพิธีเรียกคืนวิญญาณของพี่ชุดขาวที่นี่ ดังนั้นเขาจึงเล่าให้คุณลุงฟัง

“ในเมื่อจะทำตอนเที่ยงคืน และตอนนี้เวลาก็ยังเช้าอยู่ พวกเราทุกคนอุตส่าห์มาเจอกันทั้งที ทานข้าวด้วยกันสักมื้อดีกว่า！”

เห็นได้ชัดว่าวันนี้คุณลุงจะมีความสุขเป็นพิเศษ

“ใช่ รับประทานอาหารรวมญาติกัน！”ฟางเจี่ยนนันยิ้มและกล่าว