ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 754

บทที่ 754 งานเลี้ยงวันเกิด

จากนั้น เฉินเกอก็พาเฉินเปียวเปียวจากไปทันที

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของเฉินเกอ ในใจว่านเสว่ ก็เกิดอาการสั่นไหวที่อธิบายไม่ได้ขึ้นอีกครั้ง

หากครั้งหนึ่งคือเรื่องบังเอิญ ครั้งที่สองก็บังเอิญ ถ้าอย่างนั้นในตอนนี้ครั้งที่สาม ยังเป็นความบังเอิญหรือเปล่า?

ถ้าคนในดวงใจของตนไม่ใช่คุณชายหลี่ แต่เป็นคนธรรมดาที่อยู่ตรงหน้า

ก็มีความไม่สมเหตุสมผลในหลายๆ ที่อธิบายไม่ได้

หัวใจของว่านเสว่กำลังยุ่งเหยิง

"ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา! "

ในขณะนั้นเอง จู่ๆ ลุงไป๋ก็เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

"หา? ลุงไป๋ คุณหมายถึงอะไร?” 

ว่านเสว่รู้ว่าลุงไป๋เองก็เป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งเช่นกัน เพียงแต่ เขาไม่สามารถก้าวเข้าโลกของการฝึกตนในตำนานนั้นได้

จากนั้นจึงเอ่ยอย่างแปลกใจ

“หรือว่าเมื่อครู่คุณหนูไม่ได้สังเกตเห็น?” 

ลุงไป๋มองไปที่ด้านหลังของเฉินเกออย่างเคร่งขรึมและเอ่ยอย่างเคร่งเครียด

"สังเกตอะไร? "

"ปีศาจวัวตัวนั้นดุร้ายมาก แม้แต่คุณชายหลี่และผู้ฝึกตนโม่ก็ต่างไม่ใช่คู่ปรับของมัน เมื่อครู่ แต่เดิมมันสามารถฆ่าฟันได้รอบด้าน แม้กระทั่งคุณหนูเองก็ตกอยู่ในอันตรายจนเกือบถึงชีวิต แต่ในช่วงเวลาวิกฤตนั้นเอง อสูรกลับหยุดที่จะเดินหน้า! "

ลุงไป๋เอ่ย

"ใช่ใช่ใช่ เสี่ยวเสว่ เมื่อครู่เธอไม่ทันได้เห็น เจ้าอสูรตัวนั้นหยุดลงไม่ไปต่อ ฉันเห็นท่าทางมันแบบนั้น ราวกับว่ามันกำลังเห็นอะไรบางอย่างที่น่ากลัว! "

ซิ่วซิ่วรีบเอ่ยขึ้น

ในใจของว่านเสว่ยิ่งสงสัยมากขึ้น

“พวกเธอหมายความว่า ปีศาจวัวตัวนั้น กำลังกลัวคนที่ชื่อเฉินเกอ และวิ่งหนีไป ดังนั้นพวกเราจึงรอดมาได้ใช่หรือไม่?”

ว่านเสว่ถามอย่างสงสัย

จะเป็นไปได้อย่างไร? เฉินเกอผู้นี้ดูแล้ว ท่าทางดูเหมือนจะธรรมดาไปหน่อย

บอกตามตรง

ในตอนแรกเมื่อฉันคิดว่าเฉินเกอเป็นคนในดวงใจอย่างที่หมอดูบอก ตอนนั้นในใจของว่านเสว่ก็นึกดูถูกเฉินเกออยู่บ้าง

จะพูดยังไงดี

เด็กผู้หญิง ในหัวใจของพวกเธอ ล้วนคาดหวังกับคนในดวงใจของตน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหมอดูให้ความคาดหวังกับตัวเองยิ่งสูงขึ้นไปกว่าเดิม

เมื่อเจอเขาและเทียบกับความคาดหวังของตัวเองแล้ว ความแตกต่างที่ช่างกว้างขนาดนั้น ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้ในใจเกิดความรู้สึกผิดหวังขึ้นมาอยู่บ้าง

และย่อมเอ่ยไม่ได้ว่าตนเองนั้นสนใจ

เห็นได้ชัดว่า เฉินเกอทำให้ตัวเองรู้สึกผิดหวังอยู่นิดหน่อย

ดังนั้น การที่เขากลายเป็นคนในดวงใจ ทำให้ว่านเสว่เกิดสัญชาตญาณการกีดกันบางอย่างขึ้นมา

“ฉันยังคงไม่อยากจะเชื่อ ว่าเขาจะสามารถไล่ปีศาจวัวไปได้ ฉันคิดว่า มันต้องมีเหตุผลอื่นๆ อยู่แน่ ...” 

ว่านเสว่เอ่ย "แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะพูดยังไง ก็ยังคงต้องขอบคุณพี่สาวเมื่อครู่นี้อยู่ดี หากไม่ใช่เพราะเธอ ฉันคงพูดอะไรไม่ได้แล้ว!”

ว่านเสว่หน้าแดงขึ้นเล็กน้อย และเอ่ยเบาๆ 

ในขณะเดียวกัน เธอก็สนใจเฉินเกอมากขึ้นบ้างแล้ว

เพียงแต่เธอไม่อยากยอมรับมัน

อีกทั้งประโยคที่ลุงไป๋เอ่ยเมื่อครู่ก็คงเป็นเพราะเขามองผิดไป ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม

หลังจากนั้น คนในตระกูลว่านเห็นชัดว่าได้ทราบเรื่องแล้ว ด้านหลังของพวกเขามียอดฝีมืออยู่หลายคน ด้านหนึ่งปกป้องว่านเสว่เอาไว้ ส่วนอีกด้านหนึ่งก็กำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาที่อยู่ของปีศาจวัว

เนื่องจากเทศกาลใต้ดินกำลังจะเริ่มในเร็วๆ คนในตระกูลว่านจึงให้นี้ความสำคัญอย่างยิ่ง

เอ่ยกลับไปถึงเฉินเกอ

หลังออกมาจากหมู่ตึกหู้หลง เฉินเกอก็กลับไปยังตระกูลเฉิน

ทันทีที่กลับมา เขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งออกจากตระกูลเฉินด้วยท่าทางดูถูกอย่ายิ่ง

ส่วนเฉินเทียนกางที่ออกมาส่งพวกเขา ใบหน้าชราก็มีสีหน้าทำตัวไม่ถูกอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อสอบถามถึงได้รู้ว่า

เมื่อครู่คนเหล่านั้นที่แท้เป็นผู้บริหารของตระกูลว่าน

เฉินเทียนกางถูกเฉินเกอสั่งให้ไปจัดการเรื่องตั๋วเข้าชมการประชุมใหญ่

แน่นอนว่าเฉินเทียนกางย่อมตั้งใจอย่ายิ่ง อีกทั้งยังเชิญผู้คนจากตระกูลว่านมาเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติ