ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 755

บทที่ 755 การปรากฏตัวของคุณชายหลี่

สิ่งที่ในใจของเฉินเกอคิดถึงมาตลอด ก็คือเรื่องของปีศาจวัวที่เขาเห็นในวันนี้

เขาเล่าเรื่องที่พบบนหมู่ตึกหู้หลงให้หลินจิ่วฟังอย่างละเอียด

นั่นเพราะสำหรับอสูรบางตัว เฉินเกอไม่เคยเจอกับพวกมันมาก่อน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อสูรที่สามารถใช้วิชาอสูรได้

ความเข้าใจในต่อเรื่องนี้ของเฉินเกอ ยังคงจำกัดอยู่แค่จิตอสูรที่ติดอยู่กับร่างกายเท่านั้น

และเนื่องจากอีกไม่นานก็ใกล้ค่ำแล้ว เฉินเกอจึงยังต้องรีบไปร่วมงานวันเกิดของว่านเสว่

ดังนั้นจึงให้หลินจิ่วติดตามตนไปด้วยกัน และพูดคุยระหว่างเดินทาง 

ที่แท้ ในโลกนี้ นอกจากผู้ฝึกตนจำนวนน้อยนิดแล้ว ยังมีอสูรวิเศษอยู่อีกด้วยเช่นกัน

เพียงแต่ว่าส่วนใหญ่แล้วพวกมันมักจะอาศัยอยู่ใต้ดินหรือในถ้ำ

ยากนักที่คนธรรมดาจะได้พบเจอ

ถึงกับเอ่ยได้ว่า ต่อให้พบเจอเข้าแล้ว ก็ยากที่จะรอดชีวิตออกมา

ดังนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับอสูรจึงมีน้อยอย่างยิ่ง

ส่วนอสูรเอง ก็มีการแบ่งระดับโลกการฝึกตกไม่ต่างจากผู้ฝึกตน 

อสูรที่สามารถควบคุมเจินชี่จองตนเองได้ ก็ถูกเรียกว่าผู้ฝึกตนเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะการที่อสูรสามารถก้าวไปถึงขั้นดังกล่าวนั้นเป็นเรื่องที่ยากเสียยิ่งกว่ายาก แน่นอนว่า หลังจากที่พวกมันสามารถฝึกตนได้แล้ว ความแข็งแกร่งของพวกมันย่อมเหนือกว่ามนุษย์หลายเท่านัก

หากนักพรตชั้นหนึ่งเจอเข้ากับอสูรนักพรตชั้นหนึ่ง

ก็คงจะต้องถูกอสูรบดขยี้ลงแน่

หลังจากฟังคำอธิบายของหลิยจิ่ว

เฉินเกอก็เกือบจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดขึ้นแล้ว

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลี่เส้าจงและชายที่ชื่อลุงโม่นั่น เมื่อสังเกตลมปราณของปีศาจวัวแล้วถึงได้ประเมินปีศาจวัวต่ำเกินไป 

แต่เพียงแค่พริบตาเดียว ก็กลับถูกปีศาจวัวเล่นงานจนยับเยิน

เห็นได้ชัดว่า เป็นเพราะเหตุผลนี้นั่นเอง

จากนั้น เฉินเกอได้คุยกับหลินจิ่วเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลว่าน

ในขณะเดียวกัน

ทางด้านตระกูลว่าน

เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ ภายในสวนแห่งนี้ก็ประดับประดาไปด้วยแสงไฟ

เนื่องจากวันนี้ เป็นวันเกิดของว่านเสว่คุณหนูใหญ่ของตระกูลว่าน

"เสว่เสว่ วันนี้เธอสวยมาก! "

"เสว่เสว่สุขสันต์วันเกิด! "

เพียงชั่วขณะหนึ่ง คนตระกูลร่ำรวยมากมายในเมืองจี้โจวก็มาเพื่อพร้อมของขวัญเพื่อแสดงความยินดี

แน่นอนว่า คนรวยเหล่านี้มีมากมายหลายคนที่มีจุดประสงค์อื่น

ต่อหน้าว่านเสว่ จึงต้องแสดงความสง่าหล่อเหล่าและยอดเยี่ยมออกมา

ท้ายที่สุดแล้ว การได้เป็นลูกเขยของตระกูลว่าน ถือได้ว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เรื่องหนึ่ง

แต่เห็นได้ชัดว่า ว่านเสว่กลับทำแค่ตอบรับอย่างสุภาพตามมารยาทกลับไปเท่านั้น คุณชายเหล่านั้นต่อให้จะหล่อมากกว่านี้อีกสักแค่ไหน ก็ไม่อยู่ในสายตาของเธอ 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหัวใจของเธอ

"เสว่เสว่ วันนี้ดูเหมือนเธอจะมีบางอย่างอยู่ในใจนะ! "

ซิ่วซิ่วที่ด้านหนึ่งกำลังมองว่านเสว่ทักทายคนอื่นและก็ท่าทางเหม่อลอยอยู่ เมื่อเห็นเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะถาม

"ไม่.....ไม่มีนี่” 

ใบหน้างดงามของว่านเสว่เปลี่ยนเป็นสีแดง อีกทั้งยังไม่สามารถปกปิดร่องรอยแห่งความผิดหวังได้

"หึ ยังบอกว่าไม่มีอีก ให้ฉันเดา ฉันว่า เธอกำลังผิดหวังใช่ไหม ที่วันนี้หลี่เส้าจงคนนั้นทำไมถึงทิ้งเธอไป นอกจากนี้ เขาก็รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ วันนี้เขาจะมาหรือไม่ อย่างน้อยๆ เขาก็น่าจะมาแน่ เธอกำลังให้คำอธิบายกับตัวเอง ใช่ไหม? "

ซิ่วซิ่ว กล่าว

"เธอ....เธอกำลังพูดถึงอะไร! "

ว่านเสว่ราวกับกระต่ายขาวตัวน้อยที่ถูกเหยียบหางเอาไว้ เธอเอ่ยอย่างลนลาน

"ฮ่าฮ่าฮ่า ถูกฉันจี้ใจดำล่ะสิ ฉันยังรู้มากกว่านี้อีกนะ?” 

“เธอยังรู้อะไรอีก?” 

ว่านเสว่เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์

“ฉันยังรู้ด้วยว่า ถ้าหลี่เส้าจงเต็มใจมาในคืนนี้และให้คำอธิบายกับเธอ เธอก็จะให้อภัยเขาอย่างแน่นอน แม้ว่าเขาจะทิ้งเธอไปในตอนนั้น แต่ฉันก็รู้จักนิสัยของเธอดี หากเธอเห็นใครสักคนเป็นคนในดวงใจเข้าให้แล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไรกับเธอ เธอก็จะยังรักเขาคนนั้นเสมอ!” 

"แต่ฉันแต่อยากจะเตือนเธอไว้นิดหน่อยเสว่เสว่ นิสัยของหลี่เส้าจงฉันไม่ชอบเท่าไหร่ เขาเย่อหยิ่งเกินไป อีกทั้งฉันยังรู้สึกได้ว่า ต่อให้เธอกับเขาคบหากัน เขาจะต้องโลภอยากได้บางอย่างที่เป็นสมบัติของตระกูลว่านของพวกเธอแน่ ประโยคนี้ที่ฉันเอ่ยเธออาจจะไม่ชอบใจที่ได้ฟัง แต่เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกัน ฉันจึงต้องเอ่ยออกมา!” 

ซิ่วซิ่วเอ่ย