ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 756

บทที่ 756 คุณจะคู่ควรได้ยังไง

"คุณชายหลี่ท่านนี้หล่อจริงๆ ถ้าเขาเป็นแฟนฉันได้สักวัน ต่อให้ตายก็คุ้มแล้ว! "

มีหญิงสาวร่ำร้องอยู่ในใจ

"เสว่เสว่ ฉันรู้ว่าเธออาจจะเข้าใจผิดฉันที่ฉันจากไปในวันนั้น นั่นเพราะฉันไม่คาดคิดว่า เธอจะพบกับอันตรายเช่นนี้ เดิมที ฉันต้องการอาศัยตัวเองเพื่อนำปีศาจวัวออกไปจากที่เกิดเหตุ และช่วยชีวิตคนทั้งหมด! "

หลี่เส้าจงกล่าวเบา ๆ 

"ฉันรู้! "

ว่านเสว่เองก็เอ่ยปากขึ้น

ใช่สิ ตนเองไปคิดกับเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน? ควรรู้ว่าตอนที่หลี่เส้าจงจากไป ตนเองยังไม่ถูกคนผลักออกจากเวทีสักหน่อย

ดังนั้นคุณชายหลี่จึงไม่รู้ว่าตนตกอยู่ในอันตราย

หลังจากที่หลี่เส้าจงอธิบาย ว่านเสว่ก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้นแล้ว

แน่นอนว่า จากนั้น โฟกัสของทั้งสอง ก็ตกอยู่ที่ว่านเสว่และหลี่เส้าจง

สำหรับเฉินเกอและคนอื่นๆ พวกเขาย่อมต้องถูกเพิกเฉยไปโดยปริยาย

อาหารค่ำวันเกิดกำลังดำเนินไป

อีกด้านหนึ่ง ชายวัยกลางคนเดินมาที่งานอย่างช้าๆ 

เขามองจากระยะไกล เมื่อมองไปที่ว่านเสว่และคุณชายหลี่ที่ยืนอยู่ด้วยกัน ใบหน้าของชายวัยกลางคนก็อดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้มแห่งความโล่งใจออกมา

“นายท่าน!” 

ลุงไป๋ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังชายวัยกลางคนและเอ่ยเสียงเบา

ในสายตาเขา เต็มไปด้วยความเคารพยำเกรงต่อคนผู้นี้อย่างยิ่ง 

ชายวัยกลางคนคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเจ้าบ้านของตระกูลว่าน ว่านเย่าจง

“อืม เสว่เสว่และหลี่เส้าจงก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว? หลี่เส้าจงคนนี้ ใช่คนที่หมอดูบอกว่าเป็นคนในดวงใจของเสว่เสว่หรือไม่?” 

ว่านเย่าจงหายใจเข้าลึกและเอ่ยขึ้น

สำหรับหมอดูคนนั้น เห็นชัดว่า ว่านเย่าจงเองก็เชื่อถืออย่างมากเช่นกัน

ดังนั้นในตอนนี้ เขาจึงเป็นกังวลมากเกี่ยวกับอนาคตของลูกสาวของตน

"นี่..."

ลุงไป๋ครุ่นคิดสักพัก

“พูดออกมาไม่เป็นไร! ”

ว่านเย่าจงไขว้มือไว้ด้านหลัง

“จากการตัดสินจากหลายๆ แง่มุม คุณชายหลี่ หลี่เส้าจง สอดคล้องกับเงื่อนไขที่หมอดูกล่าวไว้ในวันนั้นอย่างแน่นอน เขามีพลังวิเศษและมีพลังเวทย์ที่คนธรรมดาไม่สามารถครอบครองได้ อีกทั้งศิลปะการต่อสู้ของเขานั้นยังยอดเยี่ยม ทั้งตัวเต็มไปด้วยประสบการณ์ที่น่าทึ่ง "

เมื่อว่านเย่าจงได้ยินดังนั้น เขาก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ

"แต่ว่า มีเพียงสิ่งเดียวที่ดูเหมือนจะไม่สอดคล้องกับสิ่งที่หมอดูพูด! นั่นคือเห็นครั้งเดียวต้องใจสั่น สิ่งนี้ดูเหมือนคุณหนูใหญ่จะไม่ได้ใจเต้นอะไรกับหลี่เส้าจงมากนัก แต่กลับเป็นเด็กหนุ่มนิรนามผู้หนึ่งที่ทำให้เธอรู้สึกใจสั่นขึ้นมา!” 

ลุงไป๋บอกตามความจริง

“เด็กหนุ่มนิรนาม” 

ว่านเย่าจงขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

"บ่ายวันนี้ ที่หมู่ตึกหู้หลง เสว่เสว่เชิญชายคนนี้ไปที่บ้านว่าน เขามีชื่อว่าเฉินเกอ? "

เห็นได้ชัดว่าว่านเย่าจงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย

ในทางตรงกันข้าม เขาคาดหวังว่าหลี่เส้าจงจะเป็นลูกเขยของเขา

"ใช่ เป็นเขา! "

ลุงไป๋เอ่ย

“หึ เศษขยะ เด็กนิรนามคนหนึ่ง จะมาเป็นลูกเขยของตระกูลว่านได้ยังไง นี่ไร้สาระเกินไป!” 

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ ว่านเย่าจงก็เดือดขึ้นมา 

เนื่องจาก เรื่องของตระกูลคนรวยที่ตกหลุมรักกับเด็กไร้หัวนอนปลายเท้าท้ายที่สุดแล้วก็เกิดขึ้นมากมายในประวัติศาสตร์

เขาจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับตระกูลว่านของพวกเขาเป็นอันขาด

“นายท่านอย่าเพิ่งโมโห ได้โปรดฟังผมพูดให้จบ จากที่ผมสังเกต เฉินเกอผู้นี้ไม่ธรรมดาอยู่บ้าง! และทำให้ผมสัมผัสได้ถึงความไม่ง่ายดายอย่างยิ่ง อีกทั้ง ในฐานะคนในดวงใจของคุณหนู ยังไงเสียนายท่านได้โปรดลองดูๆ ไปสักหน่อย แล้วค่อยตัดสินใจ?” 

ลุงไป๋พยายามห้ามปรามเขา

ว่านเย่าจงสูดลมหายใจเข้าลึก ถึงค่อยทำให้อารมณ์ของเขาสงบลง

"เอาเถอะ อีกเดี๋ยว นายไปเรียกเขามา ฉันอยากจะดูสักหน่อย ว่าเขาไม่ธรรมดาอย่างที่นายบอกตรงไหน!” 

แม้ว่าว่านเย่าจงจะกล่าวแบบนี้

แต่ในใจได้ทำการต่อต้านไปนานแล้ว

“นายท่านมาแล้ว!” 

อาหารค่ำวันเกิดกำลังครึกครื้นอย่างยิ่ง

บริกรโค้งคำนับเอ่ยเสียงดัง

ว่านเสว่เงยหน้าขึ้น และเห็นว่าพ่อของตนมาถึงแล้ว

"พ่อ!” 

“สวัสดีครับลุงว่าน!” 

ทุกคนยืนขึ้นเพื่อเคารพ