ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 757

บทที่ 757 การติดตาม

คนทั้งหลายล้วนไม่รู้ว่า ทำไมนายท่านว่านถึงได้ต้องการพบกับมีเด็กชายไร้ชื่อเสียงคนหนึ่งตามลำพัง

แต่ท่าทีของนายท่านว่านก็ได้อธิบายทุกอย่าง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบชายหนุ่มคนนี้มากนัก

ดังนั้นจึงมีหลายคนที่โล่งใจ

ในขณะที่ทุกคนกำลังคาดเดา

คนอย่างว่านเย่าจง ย่อมมีท่าทางที่เป็นผู้นำตระกูลอยู่อย่างเต็มเปี่ยม ในยามปกติเขาทั้งมั่นคงหนักแน่น แต่ถ้าหากให้เอ่ยถึงข้อเสีย ก็คงเป็นเรื่องที่เขามีต่อลูกสาวของตน

เขาจะต้องหาคนที่เหมาะสมให้ได้ ยิ่งกว่านั้น เกรงว่าจะมีเพียงแค่หลี่เส้าจงเช่นกันที่จะสามารถคู่ควรกับลูกสาวของเขาได้ 

ดังนั้น เมื่อมีโซ่ตรวนมาปรากฏขึ้น เขาจะต้องช่วยลูกสาวของเขาถอนรากถอนโคนมันบอก

"บอกมาเถอะ เงื่อนไขของคุณ! "

เฉินเกอถูกนำทางโดยชายชรามาที่ทะเลสาบในสวนหลังบ้าน

“เงื่อนไข?” 

เฉินเกอมองไปที่ว่านเย่าจงอย่างช่วยไม่ได้

"ใช่ ฉันรู้ว่านายคิดอะไรอยู่ นายเข้าใกล้ลูกสาวของฉัน ย่อมต้องมีเป้าหมายอยู่แน่ ไม่ว่าพวกนายต้องการตั๋วเข้าชมเองก็ดี หรือว่ากำลังเงินทองอะไร ก็บอกมาตามตรง!” 

ว่านเย่าจงเอ่ยพูดขณะที่มือกำลังไพล่หลังและมองออกไปไกล

เห็นได้ชัดว่า เขาไม่แม้แต่คิดที่จะมองเฉินเกอ

"ผมเข้าใจแล้ว ความหมายของคุณก็คือ ที่ผมทำลงไปทั้งหมดก็เพราะอยากเข้าใกล้ว่านเสว่ลูกสาวของคุณ คุณคิดว่าผมไม่บริสุทธิ์ใจ หรือไม่ก็ไม่คู่ควรกับว่านเสว่ ดังนั้นจึงให้ผมเอ่ยปากบอกเงื่อนไขออกมา และให้ผมไปจากว่านเสว่ซะ!?” 

เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

"ไม่ผิด นายฉลาดกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ ฉันไม่ได้อยากจะทำลายนาย แต่ทางที่ดีที่สุดนายอย่าได้เพ้อฝัน ไม่งั้น อาจจะเป็นการเสียเวลาชีวิตของนายได้ ยิ่งไปกว่านั้น มีเส้าจงอยู่ นายยิ่งไม่ต้องคิดฝันไปไกล ดังนั้นความจริงในจุดนี้ นายต้องการอะไร?” 

ว่านเย่าจงคิดในใจ ชายหนุ่มคนนี้กลับตรงไปตรงมาอย่างยิ่ง

"ฮ่าฮ่า ผมไม่เข้าใจจริงๆ คุณอาศัยอะไร ถึงคิดมาถึงขั้นนี้ได้ ผมไม่ได้คิดจะขออะไรจากคุณ แค่ตระกูลว่านตระกูลหนึ่ง ไม่มีค่าอะไรให้ผมต้องการ แต่เดิม ผมมาร่วมงานวันเกิดครั้งนี้ก็เพราะอยากจะเข้าร่วมเป็นแขกของตระกูลว่านของพวกคุณ และช่วยพวกคุณเข้าร่วมเทศกาลใต้ดิน แต่ในวันนี้ กลับเป็นฉันที่ไม่รู้จักประเมินกำลังของตัวเองไปเสียแล้ว?” 

เฉินเกอส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น

ความรู้สึกที่ว่านเย่าจงคนนี้ต่อต้านเขา ก็เพราะกลัวว่าเขาจะไปไล่จีบลูกสาวของตัวเอง!

“นายเป็นคนฉลาดมากคนหนึ่ง แต่ต้องเข้าใจว่า สิ่งที่นายทำมาทั้งหมด ก็ช่างไม่ประเมินกำลังของตัวเองจริงๆ!” 

ในที่สุดว่านเย่าจงก็หันหน้ามา

และมองดูเฉินเกอ

เดิมทีลุงไป๋บอกว่ามีบางอย่างที่ไม่ธรรมดาเกี่ยวกับชายคนนี้

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ว่านเย่าจงจึงตัดสินใจพบกับเฉินเกอ

น่าเสียดาย ที่แม้แต่จุดนี้ ตนเองยังต้องรู้สึกผิดหวัง

นี่คือชายหนุ่มที่ธรรมดาจนไม่อาจธรรมดาไปได้มากกว่านี้อีก

อีกทั้งยังเป็นชายหนุ่มที่หยิ่งยโส

ความสำเร็จของเขา แม้ในห้างสรรพสินค้า ก็ยังยากที่จะก้าวหน้าได้

ดังนั้นว่านเย่าจงจึงตัดสินใจไม่เปลืองคำพูดอีกต่อไป

"เอาล่ะ ฉันว่าพวกเราพูดกันตรงๆ ดีกว่า นายอยากได้อะไร ไปบอกกับพ่อบ้านของฉัน จากนั้นก็รีบหายไปจากเมืองจี้โจวแห่งนี้ซะ! ฉันจะไม่เปลืองน้ำลายพูดกับนายต่ออีก!” 

โดยไม่ต้องรอให้เฉินเกอเอ่ยพูด ว่านเย่าจงก็สะบัดแขนอย่างหมดความอดทนและออกจากสนามหลังบ้านไปทันที

“คาดไม่ถึงว่า ว่านเย่าจงคนนี้เองก็เป็นคนที่น่าสนใจเช่นกัน ...” 

เมื่อมองไปยังว่านเย่าจงที่แสนจะหยิ่งผยอง เฉินเกอก็ให้คะแนนเขา

ในขณะเดียวกันในใจของเขาก็นึกคิด

หรือว่าตนเองจะต้องบุกเข้าเทศกาลใต้ดินจริงๆ? เนื่องจากถ้าจะให้เฉินเกอใช้วิธีนี้เอาบัตรเข้าไป เฉินเกอคงทำไม่ได้ 

ส่วนการบุกเข้าไปในเทศกาลใต้ดิน หากจำเป็น นี่คงเป็นแผนการที่เลวร้ายที่สุด

เขาหัวเราะอย่างอุ่นใจ หลังจากเฉินเกอกลับมา เขาก็ไม่ได้ปล่อยให้พวกเฉินเปียวเปียวอยู่ที่นี่ต่อไป

หลังจากคุยกับว่านเสว่เสร็จ ทั้งสามก็ออกจากงานทันที

“เสว่เสว่ ทำไมเขาถึงไปแล้วล่ะ? คุณลุงว่านคุยอะไรกับพวกเขาใช่ไหม?” 

ซิ่วซิ่วถามเบา ๆ 

"ใครจะรู้ ใช่มั้ง! "

ว่านเสว่กล่าว

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เธอล้มเลิกความคิดที่จะเข้าไปตามเฉินเกอเพื่อถามถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

บางที การที่เฉินเกอจากไป อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด! 

ในระหว่างทางกลับบ้าน

เฉินเปียวเปียวและหลินจิ่วหลังจากได้ฟังเรื่องท่าทีเย่อหยิ่งของว่านเย่าจงแล้วก็โมโหขึ้นมา

หลินจิ่วยังถึงกับมีความคิดจะไปถามว่านเย่าจงให้ชัดเจน