ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 768

บทที่ 768 คนของคุณเฉินพวกเธอแตะต้องได้เหรอ

ชายร่างใหญ่กลุ่มนี้ พุ่งมาล้อมรอบเฉินเปียวเปียวอย่างรวดเร็ว

“เจียวเจียวเกิดอะไรขึ้น?”

ผู้เป็นหัวหน้าชายร่างใหญ่กล่าว

หากมองอย่างละเอียดจะรู้ได้ว่า ผู้ชายร่างใหญ่คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น คือคนที่จับมือกับเฉินเกอเมื่อไม่กี่วันก่อน ถูกเฉินเกอทำพิษกู่ใส่

“พี่เปียว ฉันถูกทำร้าย และยังถูกเธอตบต่อหน้าสาธารณะ ยังจำไอ้หมอนั่นในลานจอดรถของหมู่ตึกหู้หลงคราวที่แล้วได้ไหม? เฉินเปียวเปียวมีความสัมพันธ์ข้องเกี่ยวกับเขาอย่างมาก”

ขณะนี้ หลี่เจียวเจียวเล่าเหตุการณ์ด้วยความเกินจริง

“แม่งเอ๊ย ฉันตามหาไอ้หมอนั่นมานานมากแล้ว เมื่อเจอเขา ฉันจะฟันเขาให้ตายแน่นอน ตอนนี้ เราก็มาคิดทั้งบัญชีเก่าและบัญชีใหม่พร้อมกันไปเลย กล้าทำร้ายเจียวเจียว ดูเหมือนเธอจะไม่อยากมีชีวิตซะแล้ว!”

พี่เปียวยกมือขึ้นกำลังจะทำร้ายเฉินเปียวเปียวในขณะนี้

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

และในเวลานี้ มีเสียงตะโกนอย่างเย็นชาดังมา

พี่เปียวหันมองไป เป็นชายวัยกลางคนที่มีป้ายว่าผู้จัดการติดอยู่ที่หน้าอก กำลังเดินมาพร้อมกับกลุ่มรักษาความปลอดภัย

ตลก นี่คือห้างสรรพสินค้าเครื่องแต่งที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองของมณฑลจี้โจว

ใครกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่?

ไม่อยากมีชีวิตแล้วรึไง

เขาเดินมาอย่างโกรธเกรี้ยว

“หืม? พี่เปียว คุณนั่นเอง!

หลังจากเห็นชายร่างใหญ่

ผู้จัดการคนคนนี้ก็ตะลึงเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าแปลกใจเล็กน้อย

“เป็นเจ้าสวี่นี่เอง ไม่มีอะไรอื่น ไขข้อข้องใจส่วนตัวที่นี่สักหน่อย สั่งสอนผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นเอง ฉันคิดว่านานไม่น่ามีปัญหาอะไรนะ?”

พี่เปียวถามด้วยรอยยิ้มเย็นชา

“อันนี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แฮ่ๆ เกียรติหน้าตาของพี่เปียว ผมต้องให้อยู่แล้ว!”

ผู้จัดการสวี่ครุ่นคิด ขณะนี้หัวเราะฮ่าๆ แล้วกล่าว

“หึ พี่เปียว จะพูดมากขนาดนี้ทำไม ช่วยจัดการเธอให้ฉันอย่างโหดเหี้ยม ให้เธอได้เห็น มีเรื่องกับฉัน จะต้องชดใช้ด้วยอะไร!”

หลี่เจียวเจียวกล่าวอย่างโหดเหี้ยม

และหลี่เจียวเจียวก็คาดไม่ถึงจริงๆ คนนี้ที่เป็นถึงผู้จัดการห้าง ไม่สนใจลูกค้าของตัวเองด้วยซ้ำ

ขณะนี้ ทั้งกระวนกระวายและโกรธ

เธอต้องการจะลงมือ

แต่เมื่อครุ่นคิด หากจัดการปัญหาตอนนี้ บางทีอาจจะไม่ต้องลงมือด้วยตัวเองเลย

“หลี่เจียวเจียว ฉันไม่เอาคืน ไม่ได้หมายความว่าฉันกลัวเธอ ก็แค่ไม่อยากสร้างปัญหายุ่งยาก ถ้าแบบนี้มันทำให้เธอได้คืบเอาศอก ฉันแนะนำให้หยุดโดยเร็วที่สุด ก็ยังทัน!

เฉินเปียวเปียวหายใจเข้าลึก กล่าวเตือน

“ฮ่าๆๆ เฉินเปียวเปียว เธอขู่ฉันเหรอ? ฉันรู้ เธอกลัวการถูกทำร้ายอย่างทารุณในที่สาธารณะ คงขายหน้ามาก และยังจะออกสื่อในวันพรุ่งนี้ด้วยสิ ฉันก็จะให้คนอื่นๆ ได้เห็น คุณหนูแห่งตระกูลเฉินที่เคยหยิ่งผยอง ตอนนี้มีสภาพเป็นยังไง!”

หลังจากเธอพูดจบ ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมบันทึก

และในเวลาที่พูด ผู้ชายที่แข็งแกร่งและร่างใหญ่ยกมือขึ้นเอื้อมไปกระชากผมของเฉินเปียวเปียว

และในยามวิกฤตินี้

“หยุดนะ!”

เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังมา

ทันใดนั้น พี่เปียวก็ถูกเตะที่ข้อมืออย่างรุนแรง

ถูกใครบางคนเตะไม่เป็นท่าทันที

ตรงหน้าเฉินปียวเปียวมีร่างคนคนหนึ่งยืนอยู่แล้ว

และพี่เปียวก็กุมมือไว้ กรีดร้องมองคนตรงหน้า

“พวกแกเป็นใคร?”

พี่เปียวตะโกนด้วยความเจ็บปวด

ข้างหน้าเห็นเพียง ชายวัยกลางคนกลุ่มหนึ่งในชุดสูตรยืนอยู่

และคำถามของพี่เปียว เหมือนลมที่ผายออก ไม่มีใครสนใจเลย

ชายวัยกลางคนเหล่านั้นเดินไปที่ข้างหน้าเฉินเปียวเปียว

ยังค่อยๆ โค้งคำนับให้เฉินเปียวเปียวอีกด้วย

“คุณเฉิน ต้องขอโทษอย่างยิ่งจริงๆ เกือบทำให้คุณเกิดอับอายที่นี่ซะแล้ว!”

วัยกลางคนมีความละอายใจอย่างยิ่ง

“คุณคือ?”

จริงๆ แล้วเมื่อกี้เฉินเปียวเปียวกำลังเตรียมตัวลงมือจู่โจมพี่เปียวนี่ให้ถอยก่อน แต่คิดไม่ถึง ว่าจะมีคนโต้กลับไปเพื่อตัวเอง

และคนนี้ เฉินเปียวเปียวรู้สึกแปลกหน้าอย่างเห็นได้ชัด

“กระผมหลี่ฮัว คุณไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักคุณ หลายวันก่อน ผมได้ติดตามท่านประธานใหญ่หยางของพวกเรา ได้เห็นคุณครั้งหนึ่ง!”

หลี่ฮัว กล่าวอย่างสุภาพ