ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 770

บทที่ 770 นักบวชเต๋าผู้ชั่วร้าย

ถ้าพูดถึงคนที่เข้าไปก่อน ก็ต้องเป็นว่านเสว่อยู่แล้ว

นักบวชเต๋าหนุ่มพาว่านเสว่เดินหน้าไปที่ด้านหลังภูเขา

และชายหนุ่มอีกคน ก็พาเฉินเกอ เดินไปที่ถนนบนภูเขาอีกเส้น

เฉินเกอเดินช้าๆ มือทั้งสองล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง

ชายหนุ่มเดินตามอยู่ข้าง จู่ๆ ก็ยิ้มกล่าว:

“น้องชาย นายโชคดีมาก แฟนสาวของนายสวยมาก! เป็นของดีที่หาได้ยากในโลกจริงๆ!”

เฉินเกอได้ยิน หัวเราะอย่างติดตลก:

“งั้นเหรอ ผมไม่รู้สึกว่าสวยเท่าไหร่!”

“งั้นน่าเสียดายจริงๆ ของดีแบบนี้ อยู่รอบตัวคุณแต่คุณกลับมองไม่เห็น ถ้าอย่างงั้น ก็ยกให้เราสองพี่น้องดีกว่า!”

ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มยิ้มอย่างเย็นชา

เผยธาตุแท้ออกมาแล้วเหรอ?

เฉินเกอแสร้งทำเป็นประหลาดใจและพูดอย่างโกรธเคือง:

“ท่านนักบวชเต๋าผู้นี้ ทำไมท่านถึงพูดแบบนี้? เชื่อหรือไม่ว่าผมจะร้องเรียนท่านกับผู้ดูแลที่นี่?”

เฉินเกอกล่าวอย่างโมโห

“ฮ่าๆๆ? ไอ้โง่ ยังอยากร้องเรียนฉันด้วย แกคิดว่าอีกสักพัก แกยังจะสามารถพูดได้อีกเหรอ?”

ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะ

“หมายความว่าไง?”

“หึ บอกความจริงแกละกัน นับตั้งแต่วินาทีที่พวกแกสองคนเดินเข้ามาใกล้ภูเขา ชะตากรรมของพวกแกก็ถูกกำหนดไว้แล้ว คาดว่า ตอนนี้แฟนสาวของแก ได้กลายเป็นของเล่นของเพื่อนฉันไปแล้ว!”

ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มยิ้มอย่างชั่วร้าย

และ ในขณะนี้ เสียงร้องตื่นตกใจของว่านเสว่ดังมาจากระยะไกล

“ฮ่าๆๆ เห็นรึยัง? ฉะนั้น ฉันจะไม่เสียเวลาของฉันกับแก ฉันจะต้องรีบไปแบ่งปันของดีแล้ว! ไม่อย่างงั้น ถูกคนอื่นๆ ที่สมควรตายพวกนั้นได้ยินเข้า ฉันก็จะไม่ได้คิวอีกต่อไป!”

พูดจบท่านนักบวชเต๋าหนุ่มคนนี้ก็ยกฝ่ามือขึ้น ตีตรงเข้าที่หน้าอกของเฉินเกอ

“อ๊า!”

เห็นเฉินเกอกรีดร้อง ปลิวว่อนออกไป ราวกับว่าวที่สายขาด

กระแทกกับต้นไม้เก่าแก่ต้นหนึ่งอย่างแรง

เลือดของเฉินเกอพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง

ตะเกียกตะกายอยู่ที่พื้นสักพัก แล้วเป็นลมหมดสติไป

“เศษสวะ ผู้หญิงดีขนาดนี้อยู่ข้างกายแก เสียดายจริงๆ จัดการแกเสร็จแล้ว ฉันก็จะไปสนุกกับเธอ แม่งเอ๊ย เพื่อนเฉินที่สมควรตาย แม่งอย่าให้เธอตะโกนอีก!”

ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มคนนี้กระวนกระวาย

ในขณะนี้ โยนร่างของเฉินเกอทิ้งไปอีกฝั่ง แล้ววิ่งไปทางว่านเสว่อย่างเร่งรีบ

เฉินเกอนอนอยู่เงียบๆ

และเวลานี้ ข้างกายของเฉินเกอ

เสียงสวั๊บๆๆๆ

เงาหลายคนบินลงมาโดยตรง

ทั้งหมดสามคน

แต่งตัวอำพราง

พวกเขาลองทดสอบลมหายใจของเฉินเกอ

พบว่าเฉินเกอไม่หายใจแล้ว

สื่อสายกันทางสายตาในขณะนี้ แล้วรีบตามนักบวชเต๋าหนุ่มไป

กระทั่งเวลานี้ เฉินเกอจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น

เสียงดังบึ้ม

ราวกับวิญญาณผี ร่างของเฉินเกอค่อยๆ ยืนตรง

“ภูเขาสวนหยางนี่น่าสนใจจริงๆ มีผู้มีฝีมือชั้นสูงมากมาย และดูเหมือนมีการดำรงอยู่ของสองอิทธิพล!”

เฉินเกอขมวดคิ้วและครุ่นคิดอย่างอดไม่ได้

คิดว่าว่านเสว่อย่าได้ตกอยู่ในอันตรายจริงๆ จึงเดินตามหลังพวกเขาไป

อีกอย่างว่านเสว่

เมื่อกี้เธอกระวนกระวายอย่างยิ่งที่จะตามหาท่านอาจารย์หมอดูคนนั้น

แต่คิดไม่ถึงนักบวชเต๋าหนุ่มคนนี้จะมีเจตนาร้ายกับตัวเอง

ต้องการขืนใจตัวเอง

นี่คงทำให้ว่านเสว่ตกใจกลัวมาก

แม้ว่าตัวเองจะมีการบำเพ็ญปฏิบัติอยู่บ้าง

แต่คนนี้ แข็งแกร่งสุดๆ

ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้แต่อย่างใด

“ฮ่าๆๆๆ น้องสาว เธอตะโกนอีกสิ เธอตะโกนยิ่งดัง ฉันก็ยิ่งสะใจ ฮ่าๆๆ!”

นักบวชเต๋าคนนั้นกดว่านเสว่ลงกับพื้น

เริ่มกระชากเสื้อผ้าบนตัวว่านเสว่ออก

ว่านเสว่ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต

เธอผลักหน้าอกของชายหนุ่มอย่างสุดชีวิต

“ฮ่าๆๆ ผลักฉันอีก ผลักฉันอีกสิ!”

ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มตะโกนด้วยใบหน้าดุร้าย

ทันใดนั้นเสียงตูมดังขึ้น