ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 786

และพลังที่มีในตัวเขาทั้งหมด คาดไม่ถึงว่าจะน่ากลัวเช่นนี้

หลังจากที่เขาเห็นความเก่งของเฉินเกอแล้ว หลงเฟยเฟยก็จำเขาได้อย่างขึ้นใจ

ผู้คนที่มองอยู่โดยรอบ ก็ค่อยๆ สลายตัวไป

หลงเฟยเฟยเข้าไปใกล้ ใบหน้าแฝงไว้ด้วยรอยยิ้ม

“คิดไม่ถึงนายก็มีความสามารถด้านนี้ด้วย ทำให้ฉันต้องมองนายใหม่แล้ว ก่อนหน้านี้ที่ล่วงเกินนาย หวังว่านายจะไม่ถือโทษ!”

เมื่อได้ยินคำขอโทษของหลงเฟยเฟย มันทำให้เฉินเกออึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วทำท่ามือปฏิเสธ

“ฉันไม่ได้เก็บมันมาใส่ใจ!”

หลงเฟยเฟยพยักหน้า

“แบบนี้ก็ดีเลย!”

และในขณะนี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดสูทสีขาว ก็ได้เดินมาถึงตรงหน้าของหลงเฟยเฟย แล้วเริ่มสนทนากับเธอ

เฉินเกอในเวลานี้ ก็ถอยออกห่างอย่างรู้ตัว

ในขณะที่เฉินเกอกำลังเซ็งๆ อยู่นั้น หางตาของเขา ก็ได้กวาดมองไปบนร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง

รู้สึกถึงความคุ้นเคยนี้

จากนั้น เขาก็เดินตรงไปยังผู้ชายคนนั้น

หลังจากที่มาถึงด้านหน้าของชายหนุ่ม ใบหน้าของเฉินเกอ ก็ปรากฏขึ้นด้วยรอยยิ้ม

เขาคิดไม่ถึง ในประเทศหนานเยว่ เขาจะสามารถเจอกับเพื่อนรักของตัวเอง อย่างไป๋เสี่ยวเฟยได้

หลังจากที่ไป๋เสี่ยวเฟยรู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้ ก็หันหน้าไปมอง พบว่าเป็นเพื่อนรักของตัวเอง

ใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มในทันที

“ฉันก็ว่าใครนะ ที่แท้ก็เป็นนายนี่เอง นายมาที่ประเทศหนานเยว่ได้ยังไง แล้วยังมาที่งานเลี้ยงของตระกูลโกวอีก!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ ไป๋เสี่ยวเฟยก็ยกมือขึ้น และชี้ไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนที่อยู่ไม่ไกล

ผู้หญิงคนนี้เหมือนไม่ใช่ผู้หญิงที่อยู่บนโลกใบนี้(เหมือนอยู่บนสวรรค์) เธอสวมชุดเดรสสีขาว เกล้าผมด้วยเครื่องประดับเพชร แวววาวอยู่บนหัวของเธอ ดูแล้วก็รู้ว่าเป็นของที่มีค่ามีราคา

ไป๋เสี่ยวเฟยเอ่ยปากพูด “ฉันกำลังปฏิบัติภารกิจลับ ก็คือคุ้มกันผู้หญิงคนนี้!”

ได้ยินคำพูดของไป๋เสี่ยวเฟย เฉินเกอก็พยักหน้า ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก

เขารู้ว่าภารกิจลับที่ไป๋เสี่ยวเฟยกำลังปฏิบัติ มีการรักษาความลับในระดับที่สูงมาก สิ่งที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ผู้หญิงที่สวมชุดเดรสสีขาว ก็มาถึงตรงหน้าของไป๋เสี่ยวเฟย

เหลียงลู่ที่มาถึงด้านหน้า สายตาก็กวาดมองไปที่เฉินเกอ

ภายในสายตาที่ลึกๆ ของเธอ กลับมีความรู้สึกที่เฉยเมย

เธอถามด้วยน้ำเสียงที่สงสัย “นี่ใคร?”

ไป๋เสี่ยวเฟยตอบกลับ “คนนี้คือเพื่อนของผม”

เหลียงลู่พูดขึ้นอีกครั้ง “อยู่ในต่างประเทศ นายยังสามารถเจอกับเพื่อนได้ เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลยจริงๆ อย่างไรก็ตามนายก็อย่าลืมจุดประสงค์ที่เรามาที่นี่ หากให้หมาแมวรู้เรื่องของเรา แล้วเกิดผลเสียกับเรา นายก็ระมัดระวังตัวด้วยล่ะ”

“อีกอย่างการพูดคุยกับคนเช่นนี้ จะไม่เป็นการลดฐานะของเราเหรอ?”

หลังจากที่เหลียงลู่พูดจบ ก็หันหลังเดินจากไป

แต่ใบหน้าของไป๋เสี่ยวเฟยกลับเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน

ยกมือขึ้นมาเกาที่ท้ายทอยของตัวเอง

เฉินเกอที่อยู่ถัดจากเขา สายตาเฉยเมยเล็กน้อย เหลือบมองเหลียงลู่ที่กำลังจะจากไป และกล่าวว่า “ดูแล้วภารกิจรอบนี้ของนายจะไม่ง่ายเลยนะ!”

ไป๋เสี่ยวเฟยกางมือ ราวกับจะบอกว่ามันก็ชัดเจนอยู่แล้ว!

ทั้งสองยังคงเดินอยู่บนเรือสำราญ และกำลังดื่มไวน์

ก็ในเวลานี้