ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 929

หลังทานอาหารกลางวัน เฉินเกอและทาตายุก็ออกจากคฤหาสน์ไปพร้อมกัน

ก่อนออกเดินทาง ทากูยะกำชับให้เฉินเกอใส่ใจกับสถานการณ์โดยรอบไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใด เพราะตอนนี้ไม่ได้มีแค่ตระกูลเดียวที่ต้องการลงมือกับพวกเขา แม้แต่ตระกูลคิมคาวะก็มีแนวโน้มที่จะจับมือกับตระกูลโคชิ เมื่อเป็นแบบนี้ ความปลอดภัยของลูกสาวของเขาจะถูกคุกคามอย่างรุนแรง

เรื่องนี้ เฉินเกอเองก็พยักหน้ารับและสัญญาว่าจะปกป้องทาตายุ

ทั้งสองออกจากคฤหาสน์ไปข้างกัน หลังจากขึ้นรถเอสยูวีแล้ว พวกเขาก็สตาร์ทเครื่องและมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่หน่วยรบของโวกั๋วแจ้งมา

ในเวลาเดียวกัน พวกของเทนโตะ โคชิซึ่งอยู่ด้านนอกคฤหาสน์ก็รีบรายงานสถานการณ์ทันที

พวกเขารายงานต่อเทนโตะ โคชิ จากนั้นเทนโตะ โคชิก็รีบแจ้งซุทานิ โคชิทันที

"เฉินเกอและทาตายุ ฟุตาบะออกไปแล้ว?" เมื่อได้ยินข่าวนี้ ซุทานิ โคชิก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ เขาโยนบุหรี่ในมือลงบนพื้นแล้วถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง

"น่าจะเป็นแบบนี้ ลูกน้องของผมเพิ่งส่งข่าวมา บอกว่าพวกเขาเห็นเฉินเกอและทาตายุ ฟุตาบะออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว และมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงใต้" เทนโตะ โคชิไม่กล้าลังเลและเอ่ยซ้ำทันที

"งั้นจะมัวรออะไรอีก รีบส่งคนของนายตามไป ฉันเตือนนายไว้เลย ถ้านายปล่อยให้พวกเขาจากไปแบบนี้ นายเจอดีแน่!" ซุทานิ โคชิตบโต๊ะอย่างแรง

"ผู้นำทีม พวกเขาจับตาดูอยู่ตลอด ไม่ปล่อยให้หนีไปไหนได้แน่" เทนโตะตบหน้าอกของตนและเอ่ยถาม "แต่ว่าผู้นำทีม เราจะแค่ติดตามพวกเขาไปเท่านั้นเองหรือ พวกเราจะลงมือเลยไหม?" 

"พูดอะไรไร้สาระ!"

"รีบไปติดต่อคนของนายทันที ถามพวกเขาว่าเฉินเกอและทาตายุ ฟุตายะไปถึงไหนแล้ว จากนั้นพวกเราก็ตามไปทันทีตอนนี้ ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเราต้องหยุดเฉินเกอเอาไว้ จากนั้นก็ถามเขาถึงที่อยู่ของเอนโดและไฮทาซุมิ ฉันไม่สามารถปล่อยให้ตระกูลสูญเสียนักฆ่าชั้นยอดสองคนไปแบบนี้ได้!"

ซุทานิ โคชิลุกขึ้น หลังจากเอ่ยสั่งมาประโยคหนึ่งก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนเทนโตะ โคชิเองก็รีบตามไป

บนถนนที่มุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดการแข่งขันหน่วยรบพิเศษ เฉินเกอถือพวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือหนึ่งวางบนหน้าต่างพร้อมกับบุหรี่ที่ไหม้ไปครึ่งหนึ่ง

"ทำไมฉันรู้สึกว่ารถสองคันที่อยู่ข้างหลังกำลังตามเรามา?" ทาตายุยังไงก็เป็นถึงราชินีทหารหญิง เธอรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่จากข้างหลัง

ด้านหลังรถเอสยูวี มีรถเก๋งสองคันกำลังติดตามมาอย่างไม่ใกล้ไม่ไกล

ทาตายุรู้ได้ทันทีว่ารถทั้งสองคันนี้จะต้องติดตามพวกเขาอย่างแน่นอน นับตั้งแต่วินาทีที่อยู่บนท้องถนน เธอก็ค้นพบแล้วว่าไม่ว่าความเร็วของรถเธอจะมากแค่ไหน ข้างหลังก็จะเร็วเท่ากัน หากตนวิ่งช้า ข้างหลังก็วิ่งช้าไปด้วย และรักษาระยะห่างเช่นนี้ไว้ตลอดเวลา

"เธอเพิ่งรู้หรือไง?" เฉินเกอยิ้มจางๆ หางตามองไปยังกระจกหลัง

"สิบนาทีที่แล้วได้ เพียงแต่ฉันยังไม่แน่ใจ ถึงได้ค่อยมาบอกกับนายตอนนี้" ทาตายุส่ายหัวและเอ่ยขึ้น

"รถสองคันนี้ตามเรามาตั้งแต่ที่พวกเราออกจากคฤหาสน์แล้ว" เฉินเกอดับบุหรี่จากนั้นจู่ๆ ก็เหยียบคันเร่ง จนรถเอสยูวีพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างแรง

เมื่อรถเอสยูวีเร่งความเร็ว รถสองคันที่อยู่ข้างหลังก็เร่งความเร็วด้วย

"ความหมายของนายก็คือ พวกเขาเฝ้าอยู่นอกคฤหาสน์มาโดยตลอด?" ทาตายุตกตะลึง เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนอีกทั้งตอนที่ออกจากคฤหาสน์เธอเองก็ไม่พบจุดนี้