ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 167

ซูซานหลางรู้ดีว่าเถ้าแก่หนิวกำลังทดสอบเขา นั่นแสดงว่าเถ้าแก่หนิวนั้นพึงพอใจกับอาหารเหล่านี้มาก ซูซานหลางจึงมิได้หวั่นไหวแต่อย่างใด ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ข้าสามารถมอบสูตรการทำผักดองเปรี้ยวและผักดองเผ็ดให้กับโรงเตี๊ยม รวมทั้งตำรับอาหารบางอย่าง โรงเตี๊ยมเพียงจ่ายค่าซื้อสูตรตำรับเท่านั้น อีกทั้งต้องรับปากว่าจะไม่เปิดร้านจำหน่ายผักดองเปรี้ยวและผักดองเผ็ดแบบเดียวกันในเมืองนี้ หากจะนำไปทำการค้าขายในเมืองอื่น ก็ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมการใช้สูตรให้แก่ครอบครัวของข้า พร้อมทั้งทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร”

ซูซานหลางมิใช่คนพูดอ้อมค้อม เขาจึงกล่าวความจริงอย่างตรงไปตรงมา

หากเถ้าแก่หนิวยอม ก็จะเจรจากันต่อไป แต่หากไม่ยอม เขาก็พร้อมจะไปทันที

“ข้อเรียกร้องของเจ้ามิใช่เรื่องง่ายเลยหนา”

เถ้าแก่หนิวมิได้ตอบตกลงทันที แต่กลับกล่าวอย่างมีนัยแฝงอยู่ในคำพูด

พ่อค้าย่อมเห็นแก่ผลกำไรเป็นสำคัญ เถ้าแก่หนิวมองสำรวจซูซานหลาง เขาก็เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ทว่าคำพูดของเขากลับมีเหตุผลชัดเจน ไม่น่าเชื่อว่าจะออกมาจากปากคนเช่นเขา

เถ้าแก่หนิวครุ่นคิดว่า ซูซานหลางอาจดูซื่อสัตย์เพียงเปลือกนอก หรือไม่เบื้องหลังของเขาก็อาจมีผู้มีปัญญาสูงคอยชี้แนะอยู่

ขณะที่เถ้าแก่หนิวกำลังคำนวณอยู่นั้น ซูซานหลางก็กำลังครุ่นคิดอยู่ในใจเช่นกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำการค้า เขายังไม่เข้าใจเล่ห์เหลี่ยมหรือหนทางวงการนี้ อีกทั้งยังไม่อาจหยั่งรู้ความคิดของเถ้าแก่หนิวได้ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงเอ่ยขึ้นอีกว่า

“เถ้าแก่หนิว ข้ามิได้รีบร้อนรอคำตอบ ข้าสามารถฝากบางส่วนไว้ที่โรงเตี๊ยมของท่าน เพื่อใช้เป็นเครื่องเคียงเล็ก ๆ น้อย ๆ แจกให้ผู้ซื้อได้ลองชิม ดูว่าพวกเขาชอบหรือไม่ แล้วจึงค่อยตัดสินใจ หากผลออกมาดี เราค่อยมาร่วมมือกันก็ยังไม่สาย”

ซูซานหลางกล่าวจบ เขาก็เตรียมใช้กระดาษห่อแบ่งของออกเป็นส่วน ๆ

ในตะกร้าที่เขาถือมานั้น ยังมีถังไม้เล็ก ๆ สามใบ ซึ่งบรรจุผักดองเปรี้ยวและผักดองเผ็ดไว้อย่างเต็มเปี่ยม ทุกอย่างนี้เขาได้เตรียมการไว้ตั้งแต่เช้าตรู่

เถ้าแก่หนิวมิได้คาดคิดว่าซูซานหลางจะมีความคิดพลิกแพลงเช่นนี้ เขายิ้มอย่างอ่อนโยนและพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนี้ก็ดี ข้าจะรับของเหล่านี้ไว้”

รสชาติแม้จะอร่อย แต่ลิ้นของผู้ซื้อแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน บางคนอาจชอบ บางคนอาจไม่ชอบ

ซูซานหลางที่ทั้งต้องการขายสูตรและตำรับอาหาร ทำให้การตัดสินใจทันทีทันใดเป็นเรื่องที่ยากนัก

แต่อย่างไรเสีย หากสามารถดูความคิดเห็นของผู้ซื้อได้ก่อน ก็จะช่วยให้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น

เห็นว่าเถ้าแก่หนิวยอมรับของไว้ หลังจากจัดแบ่งเสร็จ ซูซานหลางจึงกล่าวกับเถ้าแก่หนิวว่า “เช่นนั้นข้าจะขอไม่รบกวนแล้ว ขอบคุณเถ้าแก่หนิวที่ยอมมอบโอกาสนี้ให้ และหวังว่าเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกันในภายภาคหน้า”

เถ้าแก่หนิวเห็นว่าซูซานหลางพูดจาน่าฟัง จึงยิ้มพร้อมกับเดินไปส่งซูซานหลางออกไปด้วยความเป็นกันเอง

หลังจากซูซานหลางจากไปแล้ว เถ้าแก่หนิวก็สั่งการให้เสี่ยวเอ้อร์นำผักดองเปรี้ยวและผักดองเผ็ดลงมาหั่นเตรียมไว้ เพื่อใช้เป็นเครื่องเคียงเพื่อเชิญชวนผู้คนภายหลัง

ซูซานหลางออกเดินทางต่อไปยังโรงเตี๊ยมแห่งถัดไป

แต่เมื่อใกล้ถึงยามเที่ยง โรงเตี๊ยมก็เริ่มมีแขกมาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ