ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 10

เฉินเซียงตกตะลึง “คุณหนู นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดหรือไม่เจ้าคะ?”

“เจ้าดูสิ ชุดที่นางใส่อยู่เป็นผ้าแบบเดียวกับคนใช้ของฉินซวงซวง คนรู้ก็รู้ว่าเจ้าเป็นสาวใช้ของข้า แต่คนไม่รู้คงคิดว่าเจ้าเป็นสาวใช้ของนาง!”

ซ่งรั่วเจินมองด้วยสายตาเย็นชา ตอนที่อ่านนิยายนางก็รู้เรื่องนี้แล้ว เหตุผลที่ฉินซวงซวงรู้เรื่องของตัวเอกคนเดิมได้ดี เพราะนางได้วางคนเอาไว้ใกล้ตัวนางเอกมานานแล้ว

เมื่อคิดดูอย่างละเอียด เพ่ยหลานก็คือสาวใช้ที่ ‘ท่านน้าคนดี’ ของนางเลือกมาให้โดยเฉพาะ

นอกจากนี้ ตั้งแต่ที่นางทะลุมิติมา ก็ได้ตรวจร่างกายอย่างละเอียด พบว่าสุขภาพแข็งแรงดี ไม่มีปัญหาใด ๆ แต่ตัวเอกหลังจากแต่งงานกับหลินโหวเพียงสองปีก็เสียชีวิต

ก่อนหน้านี้ที่อ่านนิยายนางไม่ได้คิดเรื่องนี้ เพียงคิดว่าไม่ได้รับความรักจากสามี และทำงานหนักเพื่อจวนหลินโหวจนป่วย แต่ตอนนี้พอคิดถึงวิธีการที่โหดร้ายและเพ่ยหลานที่อยู่ข้างกาย เกรงว่าอาจมีสาเหตุการตายที่น่าสงสัยกว่านั้น มิใช่เพราะร่างกายอ่อนแอ แต่เพราะมีคนไม่อยากให้นางมีชีวิตอยู่ต่างหาก!

คนชั่วช้าเช่นนี้ต้องรีบจัดการออกไปโดยเร็ว!

“พวกเจ้า นำตัวเพ่ยหลานไปตระกูลหลิ่ว!” ซ่งรั่วเจินยกมือขึ้นสั่งให้คนมาปิดปากเพ่ยหลานแล้วส่งตัวออกไป

“คุณหนูเจ้าคะ เพ่ยหลานถูกฉินซวงซวงซื้อตัวไปแล้วจริงหรือ? ฉินซวงซวงเพิ่งกลับมามิใช่หรือเจ้าคะ? นางจะซื้อตัวเพ่ยหลานได้อย่างไร?”

ดวงตาของเฉินเซียงเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ แต่เมื่อคิดอย่างละเอียดก็รู้สึกหวาดกลัว ฉินซวงซวงที่ดูอ่อนแอกลับมีวิธีการที่ร้ายกาจเช่นนี้ได้อย่างไร?

“เจ้าคิดว่าข้าพูดเหลวไหลหรือ?” ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบา ๆ แล้วถามกลับ นางรู้ว่าเฉินเซียงภักดีต่อตัวเอกคนเดิม น่าเสียดายที่สุดท้ายก็ไม่ได้มีจุดจบที่ดี กลับเป็นเพ่ยหลานที่กลายเป็นคนของฉินซวงซวงเต็มตัวและมีชีวิตสุขสบาย

เฉินเซียงส่ายหน้า เอ่ยอย่างโกรธจัด “บ่าวก็คิดว่าวันนี้นางพูดจาน่ารำคาญ ปากก็ช่วยพูดแทนจวนหลินโหว แต่บ่าวไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าถ้าถูกฉินซวงซวงซื้อตัวไปแล้ว เช่นนั้นมิใช่ว่าควรหาวิธีหยุดยั้งไม่ให้คุณหนูแต่งงานไปมิใช่หรือเจ้าคะ?”

“เหตุใดพอตอนนี้ไม่แต่งไป พวกเขากลับร้อนใจ?”

“เพราะพวกเขาเสียดายเงินของตระกูลซ่ง เจ้าก็เห็นสภาพจวนหลินโหวในยามนี้ บัญชีแทบไม่มีเงินเลย แม้ฉินซวงซวงจะเป็นคุณหนูตระกูลฉิน แต่ฮูหยินฉินเป็นภรรยาคนใหม่ นางไม่ได้รับการยกย่องในตระกูลมากนัก”

“ตอนนี้นางแต่งงานกับหลินโหว สินสอดย่อมไม่มาก หลินจือเยว่ยังประกาศต่อหน้าขุนนางทั้งหมดว่าจะรับใช้ราชสำนัก ไม่ยอมรับทองคำและสมบัติล้ำค่าที่ฮ่องเต้พระราชทาน ทำให้ได้ชื่อเสียงที่ดีว่าเป็นคนสุจริต”

“ชื่อเสียงภายนอกฟังดูดี แต่การจะใช้ชีวิตก็ต้องใช้เงินไปทุกที่ จึงวางแผนไว้ที่ข้า คิดว่าข้าจะทนยอมรับการเสียเปรียบนี้อย่างบื้อใบ้”

เมื่อซ่งรั่วเจินเล่าความจริงออกมา เฉินเซียงก็รู้สึกขนลุกไปทั่วร่าง “คุณหนู โชคดีที่คุณหนูไม่ได้แต่งออกไป หลินโหวช่างกินคนไม่เหลือกระดูกจริง ๆ ! เขาไร้ยางอายถึงเพียงนี้ วันนี้ยังมีท่าทางหยิ่งยโสเช่นนั้นอีก คนเช่นนี้คู่ควรต่อการเป็นขุนนางคนสำคัญในราชสำนักหรือ?”

“ไม่ต้องกังวล ข้าก็ยังไม่ได้แต่งออกไปนี่” ซ่งรั่วเจินตบไหล่เฉินเซียง พลางยิ้มบาง ๆ

“คุณหนู เพ่ยหลานทำเรื่องทรยศลืมบุญคุณเช่นนี้ การส่งนางไปแต่งงานเช่นนี้ไม่ง่ายไปหรือเจ้าคะ?” เฉินเซียงยังไม่สามารถยอมรับได้ พวกนางเติบโตมากับคุณหนูตั้งแต่เล็ก ไยจึงทรยศคุณหนูเพียงเพราะเงินแค่เล็กน้อยได้เล่า?

“ในเมื่อนางถูกซื้อตัวไปแล้ว ต่อให้ทุบตีและขายนางออกไปก็จะถูกตระกูลหลิ่วหรือฉินซวงซวงซื้อตัวกลับไป ถึงตอนนั้นข้าก็จะถูกใส่ร้ายป้ายสีอีก เกรงว่าจะทำให้ชื่อเสียงที่ข้าเป็นคนขี้อิจฉาและใจแคบเป็นจริง”

“ตอนนี้ในจวนเรากำลังมีเรื่องมากมาย มีสายตาหลายคู่จับจ้อง ไม่สู้ส่งนางกลับไปตระกูลหลิ่วเสีย ภรรยาของพ่อบ้านหลิ่วไม่ใช่คนที่อยู่ด้วยง่าย ๆ พวกเราไม่ต้องลงมือเอง นางก็ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นแน่”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน