ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1002

ฉู่มู่เหยาตามหลังมาดูเรื่องสนุกด้วย ทราบว่าเสิ่นหวยอันสลบไปแล้วจึงยื่นศีรษะเข้ามา เมื่อได้ยินคำสั่งนี้ของซ่งจิ่งเซินก็อดสงสัยไม่ได้ “เหตุใดต้องกรอกชาเขาด้วย?”

“ท่านไม่อยากรู้หรือว่าเขาใส่ยาอะไรลงไปในกาน้ำชา?” ซ่งจิ่งเซินเลิกคิ้วชวนมอง ความขบขันวาบผ่านดวงตา

เวลานั้นเอง ด้านนอกนั้นผู้ติดตามของซ่งจิ่งเซินรุดเข้ามาหา “คุณชาย ซ่งปี้อวิ๋นมาแล้วขอรับ”

“พวกเราถอยออกไปก่อน” พวกซ่งจิ่งเซินออกไปจากห้อง ซ่งปี้อวิ๋นเข้ามาในห้องก็เห็นเสิ่นหวยอันที่นอนหลับอยู่

“พี่หวยอัน ท่านเป็นอันใดไปหรือ?”

ซ่งปี้อวิ๋นมองเสิ่นหวยอันด้วยความเป็นห่วง หลายวันมานี้นางอยากเจอเขาอยู่หลายครั้ง แต่เขารักษาตัวอยู่ในสกุลเสิ่นมาโดยตลอด ไม่มีโอกาสได้พบหน้าเลยสักนิด

ไม่เพียงเท่านั้น จดหมายที่นางส่งไปให้ เขาก็ไม่เคยตอบกลับมา

นางรู้ว่าพี่หวยอันโกรธนาง แต่บัดนี้เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว นางยังจะทำอันใดได้?

“ผัวะ!”

เสียงฟาดหัวที่คุ้นเคยดังขึ้น ซ่งปี้อวิ๋นก็สลบไปด้วยเช่นกัน

“ส่งคนไปที่โรงเตี๊ยมเยว่ไหล ก่อนไปกรอกสุราด้วย กรอกจนทั้งเนื้อตัวมีแต่กลิ่นสุรา ทำให้คนเข้าใจว่าเมาแล้ว”

“คนทั้งสองแยกกันส่ง เปิดห้องสองห้อง”

หลังจากที่ซ่งจิ่งเซินจัดการเรื่องนี้อย่างคล่องแคล่ว เขาหันกลับมาก็เห็นสีหน้าสงสัยใคร่รู้ที่เปี่ยมแวววาดหวังของฉู่มู่เหยา

“ถ้าท่านอยากดูเรื่องสนุก อีกประเดี๋ยวก็ไปที่โรงเตี๊ยมเยว่ไหล สถานการณ์คงจะครึกโครมไม่น้อย”

“เรื่องแบบนี้เดิมทีก็ต้องให้ทุกคนได้มาเห็น เรื่องสกปรกของพวกเขาสองคนถึงจะถูกเปิดโปงได้อย่างหมดเปลือก ท่านพาซ่งปี้อวิ๋นมาที่นี่ จะบังเกิดผลได้อย่างไรกันเล่า?”

ซ่งจิ่งเซินกล่าวพลางมองแม่นางตรงหน้าด้วยความอ่อนใจ รู้สึกว่าอยากเปิดสมองน้อยๆ ของนางออกดูเสียจริง นี่คือการทำร้ายคนครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์เลยสักนิด!