ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1005

“กรี๊ด!”

ซ่งปี้อวิ๋นรีบดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายเอาไว้อย่างมิดชิด

เวลานี้เสิ่นหวยอันก็ตื่นแล้วเช่นกัน มองเห็นซ่งปี้อวิ๋นตรงหน้าและคนข้างนอก หัวใจพลันกระตุกวูบ ไม่มีแก่ใจมาใคร่ครวญโดยละเอียด รู้เพียงว่าตนเองจบสิ้นแล้ว!

จบสิ้นโดยสิ้นเชิง!

คนที่เขานัดเจอคือองค์หญิงชัดๆ ซ่งปี้อวิ๋นมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

สถานที่ตรงหน้าเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรือนน้อยหรูหรา ที่นี่คือที่ไหนกันแน่ เหตุใดจึงมีคนของทางการมาด้วยเล่า?

“เจ้าคือซ่งปี้อวิ๋นกระมัง? สาวใช้ของเจ้ามาแจ้งความว่าเสิ่นหวยอันลักพาตัวเจ้าหนีไปด้วยกัน สถานการณ์ในตอนนี้...เจ้าต้องการแจ้งความเสิ่นหวยอันโทษฐานลักพาตัวกุลสตรีหรือไม่?” เจ้าหน้าที่ถาม

แม้ดูจากสถานการณ์ที่สองคนตรงหน้านี้ร้อนแรงกันทั้งคู่ จะไม่คล้ายว่าถูกจับตัวมาโดยไม่ยินยอมก็ตามที

“สาวใช้ของข้าไปแจ้งความ?”

ซ่งปี้อวิ๋นมีสีหน้างุนงง รู้สึกเพียงว่าหัวสมองขาวโพลนไปหมด ยังตั้งสติไม่ได้ในเวลาอันสั้น สาวใช้ของนางสมองมีปัญหาหรือไร อยู่ดีๆ จะไปแจ้งความทำไม?

เสิ่นหวยอันถูกสาดน้ำเย็นใส่ไปอ่างหนึ่ง ชั่วขณะนี้จึงมีสารรูปชวนอนาถยิ่ง หลังจากที่ได้ยินว่าซ่งปี้อวิ๋นให้สาวใช้ของนางไปแจ้งความ สีหน้าก็เรียกได้ว่าไม่น่ามองจนถึงที่สุด

“เจ้าเสียสติไปแล้วงั้นรึ? แค่เพราะข้าไม่รับปากไปสู่ขอเจ้าในทันที เจ้าก็ทำเรื่องไร้สติพรรค์นี้ออกมาแล้ว?”

“ข้าเปล่านะ” ซ่งปี้อวิ๋นส่ายหน้ารัวๆ “ท่านฟังข้าอธิบายก่อน ข้าไม่ได้ให้สาวใช้ไปทำแบบนั้น”

“เจ้าไม่ได้ให้สาวใช้ไปทำ อยู่ดีๆ นางจะไปแจ้งความทำไม?”