ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1011

ในขณะที่ฉู่มู่เหยาพร้อมพรรคพวกทั้งสี่คนกำลังเดินอยู่บนถนนในเมืองหลวง ก็บังเอิญเจอกับเสิ่นหวยอันที่เพิ่งไปตามหมอมา

ในชั่วขณะที่ทั้งสองได้พบกัน ใบหน้าของเสิ่นหวยอันก็ฉายแววตื่นตะลึงวูบหนึ่ง แต่เมื่อนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า ก็ประหนึ่งว่าเข้าใจขึ้นมาโดยถ่องแท้

ตลอดทางนี้ เขาค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลง ก่อนจะตระหนักได้ว่าสถานการณ์มีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ได้มีนัดหมายว่าจะพบกับองค์หญิงแล้ว แต่เขากลับมิได้เห็นแม้แต่หน้าขององค์หญิง ราวกับว่าถูกคนตีจนหมดสติ ครั้นเมื่อตื่นขึ้นอีกครั้งก็อยู่บนตั่งเดียวกับซ่งปี้อวิ๋นแล้ว อีกทั้งยังมีคนของทางการมาตามหาอีก

“มู่เหยา ข้าจริงใจต่อท่าน ไยท่านต้องทำเช่นนี้ต่อข้า?”

เสิ่นหวยอันรีบพุ่งเข้ามาอย่างเร่งร้อน พลันเอ่ยถามด้วยความคั่งแค้น ทั้ง ๆ ที่แต่ก่อนพวกเขายังมีใจตรงกันผูกพันมั่น ทั้งที่กำลังไปได้ด้วยดี ไฉนกลับกลายเป็นเช่นนี้?

นางถึงขั้นมิยอมให้โอกาสเขาได้เอ่ยอธิบายแจ้งชัดเลยสักครั้ง ก็ลงมือกับเขาอย่างเหี้ยมเกรียมถึงเพียงนี้!

วันนี้เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้น ชื่อเสียงของเขาย่อมยับเยินเป็นแน่แท้ หากเด็กในท้องของซ่งปี้อวิ๋นเสียไปจริง ๆ เช่นนั้นเขาก็มิรู้ว่าควรจะทำเช่นไรดี

“ใจจริงอันใดกัน ข้าหาได้มีความเกี่ยวข้องกับท่านไม่! คราก่อนที่เฆี่ยนไปยี่สิบไม้ ยังมิใช่บทเรียนที่สาสมอีกหรือ?”

ฉู่มู่เหยาโกรธจัด เสิ่นหวยอันคลั่งเสียสติไปแล้วจริง ๆ นางกับซ่งปี้อวิ๋นถึงขั้นมีบุตรกันแล้ว ยังกล้าเอ่ยคำพูดที่ว่าจริงใจต่อนางเช่นนี้ออกมาได้?

“เป็นท่านใช่หรือไม่? ทั้งหมดในวันนี้ท่านล้วนเป็นผู้วางแผน! ข้าเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตท่านไว้ ไยท่านจึงทำกับข้าเช่นนี้?”

แต่ท่วา เมื่อเสิ่นหวยอันก้าวเข้ามาอีกครั้ง ฉู่จวินถิงก็ยกขาขึ้นถีบร่างเขากระเด็นปลิวออกไปทันที

“พลั่ก!”

ร่างของเสิ่นหวยอันกระเด็นปลิวออกไป ล้มกระแทกพื้นอย่างแรง

ขณะนั้น เขารู้สึกเพียงว่าทั้งร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับกระดูกแหลกสลายไปแล้ว ฝืนอยู่นานก็ยังมิอาจลุกขึ้นได้