ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1038

ฉู่จวินถิงได้ยินดังนั้นก็ก้าวเข้ามาเหยียบหนอนตัวหนึ่งจนตาย ตวนเฟยพลันรู้สึกว่าความเจ็บปวดบนใบหน้าเหมือนจะบรรเทาลงเล็กน้อย แต่มีหนอนพิษมากมายปานนี้ เพียงเหยียบตายไปตัวเดียว ความรู้สึกของนางจึงไม่ชัดเจนนัก

“เหลียงอ๋อง เจ้าลองฆ่าอีกสักหลายตัวลองดูซิ” ตวนเฟยกล่าว

เหลียงอ๋องเห็นดังนั้นก็เหยียบตายไปหลายตัว ขณะที่ทุกคนสังเกตว่ารอยที่ราวกับรอยหนอนคลานบนใบหน้าของตวนเฟยหายไปบ้างแล้ว

“สวรรค์ เป็นเพราะหนอนพิษพวกนี้จริงๆ หรือนี่!”

“เซียนโบตั๋นนี่เป็นสิ่งที่ก่อนหน้านี้จงเฟยมอบให้ฮองเฮา คงไม่ใช่ว่าจงเฟยท่าน...” หลิ่วกุ้ยเฟยมีสีหน้าแตกตื่นตกใจเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้

ฮองเฮาเห็นดังนั้นก็คุกเข่าลงทันที “ฝ่าบาท ท่านต้องมอบความเป็นธรรมให้หม่อมฉันนะเพคะ หม่อมฉันถามตัวเองแล้วว่าไม่เคยทำผิดต่อจงเฟย นางกลับต้องการทำร้ายหม่อมฉัน!”

“ตั้งใจส่งของแบบนี้มาให้หม่อมฉัน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่!”

“ฝ่าบาททรงปรีชา หม่อมฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะเพคะ!” จงเฟยคุกเข่าลงอย่างลนลาน “เซียนโบตั๋นนี้เป็นสิ่งที่หม่อมฉันอัญเชิญมาด้วยความศรัทธาจริงๆ มอบให้ฮองเฮาเพราะรู้สึกซาบซึ้งใจที่ทรงดูแลมานานหลายปี”

“หม่อมฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเหตุใดเซียนโบตั๋นอยู่กับหม่อมฉันแต่หม่อมฉันกลับปลอดภัยไร้อันตราย ฮองเฮาก็ยังไม่เป็นไร แต่พอเป็นตวนเฟยกลับเกิดปัญหาขึ้นมา”

สิ้นวาจานั้น ทุกคนก็มองหน้ากัน ผู้ที่สามารถเล่นตุกติกในเรื่องนี้ได้มีเพียงจงเฟยและฮองเฮาเท่านั้น

“ฝ่าบาท เซียนโบตั๋นเป็นสิ่งที่จงเฟยมอบให้หม่อมฉัน ตวนเฟยพลันมาขอเอากะทันหัน หม่อมฉันจะรู้ล่วงหน้าได้อย่างไรกัน?”

“วันนั้นน้องสาวทุกคนก็เห็นกันหมด เดิมทีหม่อมฉันไม่ยินดีรับ แต่ทนคำรบเร้าของตวนเฟยไม่ไหว หม่อมฉันจึงได้ตกปากรับคำ!”

ฮองเฮาเห็นว่าจงเฟยถึงกับโยนความรับผิดชอบมาให้คนเอง ดวงตาเปี่ยมแววเย็นชา

เมื่อก่อนประมาทจงเฟยผู้นี้เกินไปแล้ว ชั่วร้ายถึงเพียงนี้!

“ฝ่าบาท หม่อมฉันถูกใส่ร้ายเพคะ!” จงเฟยร่ำร้อง

“จะใช่ฝีมือของจงเฟยหรือไม่ แค่ทุบเซียนโบตั๋นของท่านก็รู้ได้แล้วไม่ใช่หรือ?” ซ่งรั่วเจินพลันเอ่ยขึ้นมา