ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1044

เช่ออ๋องสีหน้าเคร่งเครียด “เรื่องมาถึงเพียงนี้แล้ว ท่านยังจะให้ข้าแต่งกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์อีกหรือ?”

“แม่มิได้หลอกลวงเจ้า เล่ห์กลของสกุลหลิงไม่ธรรมดา ครั้งนี้หลังจากที่เสด็จแม่ได้เห็นกับตายิ่งรู้สึกว่าน่าหวั่นเกรงยิ่งนัก”

“ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีความหวัง ความจริงครั้งนี้พวกเขาก็เตือนข้าแล้วว่าอย่าผลีผลามนัก เป็นเสด็จแม่ต่างหากที่มิฟัง ไม่อย่างนั้นเรื่องราวก็คงมิเลวร้ายถึงเพียงนี้”

จงเฟยก้มหน้าลง กลั้นความเสียใจไม่อยู่ ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน!

ถ้าตอนนั้นนางฟัง บัดนี้ในวังหลัง นางจะรุ่งเรืองเพียงใดเล่า?

“หากเจ้าแต่งงานกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ สกุลหลิงย่อมมิทรยศเจ้า และจะบอกทุกกลวิธีอันดีเลิศแก่เจ้าเป็นแน่”

“ขอเพียงในภายหน้าเจ้าสามารถกลายเป็นฮ่องเต้ได้ เสด็จแม่ก็จะได้เป็นไทเฮา การถูกกักนั้นย่อมมิใช่ปัญหาใหญ่!”

“ยิ่งไปกว่านั้น เสด็จพ่อของเจ้าเดิมทีเป็นใจอ่อนและมีเมตตา เพียงรอให้ผ่านไปสักระยะหนึ่ง โอกาสจะได้ออกไปใช่ว่าจะไม่มี เย้าอย่ากังวลไปเลย”

จงเฟยมองฉู่เทียนเช่อที่อยู่ตรงหน้า นี่คือความหวังทั้งหมดของนาง ขอแค่ในภายภาคหน้าเช่อเอ๋อร์สามารถชิงบัลลังก์ฮ่องเต้มาได้ ไม่ว่าจะให้นางแลกด้วยสิ่งใดก็ย่อมได้!

เช่ออ๋องมองเสด็จแม่ที่แน่วแน่ถึงเพียงนี้ ครั้นนึกถึงหลิงเชี่ยนเอ๋อร์และสกุลหลิงที่อยู่เบื้องหลัง เขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็พยักหน้าในที่สุด “พ่ะย่ะค่ะ ลูกฟังเสด็จแม่”

จงเฟยจึงถอนหายใจออกมาหนึ่งที นางเชื่อมั่นว่าสกุลหลิงจะต้องสามารถช่วยเช่อเอ๋อร์ได้แน่!

......

วันรุ่งขึ้น

ซ่งรั่วเจินนึกได้ว่าวันนี้ต้องกลับไปเยี่ยมบิดามารดา จึงรีบตื่นแต่เช้าตรู่

ฉู่จวินถิงมองฮูหยินของตนที่มีท่าทางตื่นเต้น แววตาก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้น “สิ่งของที่เจ้าบอกไว้เมื่อวานล้วนจัดเตรียมไว้ครบถ้วนแล้ว บัดนี้ยังมีสิ่งใดอยากเอาไปเพิ่มอีกหรือไม่?”