ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1046

“ทว่า เดิมทีสวรรค์เป็นผู้กำหนดการแต่งงาน ใช่ว่าพวกเราอยากทำเช่นนี้ก็สามารถทำเช่นนี้ได้ ข้าเห็นฉู่อ๋องดีต่อเจ้าด้วยใจจริง ข้าเองก็วางใจ” กู้หรูเยียนพูด

ซ่งรั่วเจินคล้องแขนกู้หรูเยียน สีหน้าสนิทสนม นางรู้มารดาห่วงใยนางมาก

“ท่านแม่วางใจเถอะ ข้าและท่านอ๋องจะระวังเจ้าค่ะ”

“มีฉู่อ๋องดูแลเจ้า แม่เองก็วางใจ วันนี้ข้าให้ห้องครัวทำอาหารที่พวกเจ้าชอบกิน อีกเดี๋ยวต้องกินมากหน่อย จะได้บำรุงร่างกาย!”

ได้ยินมารดาของตนพูดแฝงความนัย ใบหน้าซ่งรั่วเจินแดงเรื่อ รู้สึกคล้ายถูกอ่านออกแล้ว...

หลังทั้งคู่ผ่านคืนเข้าหอร่วมกัน นางก็ได้รับรู้พละกำลังของชายคนนี้อย่างลึกซึ้ง หากเมื่อคืนไม่ใช่นางอ้างว่าวันนี้ต้องกลับบ้าน ไม่สามารถทำเรื่องวุ่นวายได้นานนัก น่ากลัวว่ายังไม่รู้จะหยุดยามใด

หลังทั้งครอบครัวกินมื้อกลางวันอย่างครึกครื้น ซ่งรั่วเจินกำลังนั่งสนทนาอยู่ภายในลานบ้านกับมารดา ฉู่จวินถิงเดินหมากกับซ่งหลิน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงรายงานจากภายนอก

“คุณชายรอง แม่นางหร่วนส่งของขวัญมาให้หนึ่งชิ้น พูดว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าของท่านขอรับ”

เพียงพูดถ้อยคำนี้ออกมา ทุกคนที่นี่คล้ายถูกเรียกความสนใจ ต่างพากันทอดสายตามองทางซ่งอี้อัน

ซ่งอี้อันเผยสีหน้าประหลาดใจ รับของที่บ่าวส่งให้และพูดว่า “แม่นางหร่วนเล่า?”

“ตอนนี้น่าจะยังอยู่หน้าประตูขอรับ”

เห็นดังนั้น ซ่งอี้อันเองก็ไม่พูดมากอีก รับของไว้และเดินออกไปภายนอก

ภายในสายตากู้หรูเยียนเปี่ยมรอยยิ้ม “ก่อนหน้านี้ยามอี้อันสอบเป็นจอหงวน ข้าก็รู้สึกว่าแม่นางหร่วนไม่เลว หากได้มาเป็นลูกสะใภ้ นั่นก็ดียิ่งนัก”

“แต่ตอนนี้ข้าเห็นว่าอี้อันยังไม่สนิทสนมกับนาง บัดนี้...เจินเอ๋อร์ แต่ไหนแต่ไรมาเจ้ามองคนแม่นยำ เจ้าดูเถอะว่ามีความหวังหรือไม่?”