ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 1065

“เรื่องเหลวไหลพวกนั้นที่เจ้าทำสมัยก่อน พ่อเคยเตือนเจ้าหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำผิดซ้ำซาก ตอนนี้เรื่องมาถึงขั้นนี้ก็เป็นเพราะเจ้าทำตัวเองด้วยเหมือนกัน!”

ใต้เท้าหร่วนมองหร่วนหลิงเฟิงที่นอนอยู่บนเตียง สีหน้าซีดเผือดถึงจะชวนให้คนสงสาร แต่ครั้นคิดถึงว่าลูกชายตนเองไร้สมองปานนี้ ทำเรื่องเหลวไหลลงไปมากมาย เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดหวังสุดพรรณนา

หร่วนหลิงเฟิงฟังถ้อยคำของบิดาแล้ว ความละอายใจก็ยิ่งพุ่งแตะจุดสูงสุด

เขาคลานลงมาจากเตียงโดยไม่สนใจการห้ามปรามของหร่วนฮูหยิน แล้วคุกเข่าลง

“ท่านพ่อ ลูกอกตัญญู!”

หร่วนไท่ซือทราบข่าวก็เร่งรุดมา เห็นสภาพที่ราวกับเหลือชีวิตแค่ครึ่งเดียวของหร่วนหลิงเฟิงแล้วก็กล่าวเสียงขรึม “ในเมื่อรู้ตัวว่าผิด ต่อไปก็ต้องแก้ไขให้ดี!”

“ตอนนี้เจ้าอายุไม่น้อยแล้วก็ควรเรียนรู้จากความผิดพลาด ทุกเรื่องล้วนต้องไตร่ตรองให้รอบคอบ อย่าทำอะไรด้วยอารมณ์ชั่ววูบ”

“หยวนอู่เจ้าเดรัจฉานนั่นไม่ใช่คนดีอันใดจริงๆ แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าแยกแยะคนไม่ออกจนมีจุดอ่อนใหญ่ขนาดนี้ เขาก็คงไม่มีที่ให้ฉกฉวย เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

“หลานเข้าใจขอรับ!” หร่วนหลิงเฟิงรีบตอบรับ

เขาเข้าใจแล้วว่ายามนี้เกิดเรื่องราวมากมาย หร่วนหยวนอู่น่าชังไม่ผิด แต่สาเหตุสำคัญที่สุดในเรื่องนี้ก็เป็นเพราะความโง่เขลาของตนเอง

เขาโง่เขลาจนทำให้คนในครอบครัวเป็นห่วง ทำให้ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตที่แท้จริงต้องลำบากถึงสองปีกว่า ทำอันใดก็ไม่สำเร็จ ทั้งยังทำให้ทุกคนต้องพลอยลำบาก

เห็นว่าหร่วนหลิงเฟิงมีท่าทางเช่นนี้ ทุกคนก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก เพียงบอกให้เขาพักรักษาตัวให้ดี ส่วนหร่วนหยวนอู่ พวกเขาก็ควรจัดการให้เรียบร้อยเช่นกัน

เมื่อหร่วนหยวนอู่เห็นว่าหร่วนไท่ซือมา ความหวาดกลัวก็คืบคลานขึ้นมาบนใบหน้า

“ท่านปู่ ข้าผิดไปแล้ว ต่อไปข้าไม่กล้าอีกแล้วขอรับ!”

ผู้มีอำนาจตัดสินใจในตระกูลหร่วนเวลานี้คือหร่วนไท่ซือ ขณะที่เขาขึ้นชื่อว่าพูดคำไหนคำนั้น กับลูกหลานในตระกูลยิ่งเข้มงวดกวดขันอย่างไม่ธรรมดา คนที่ผู้เยาว์หวาดกลัวยำเกรงมากที่สุดก็คือท่านปู่