ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 200
“เขาไม่ใช่คนไร้ประโยชน์!”
ลั่วชิงอินแย้งกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงหน้าเล็กๆ ที่ขาวผ่องอ่อนโยนนั้นฉายแววโกรธกรุ่น
“ข้ากับคุณชายเหยาไม่เหมาะสมกัน ส่วนว่าหลังจากนี้ข้าจะแต่งงานกับใคร มีบทสรุปเช่นไรก็ไม่เกี่ยวอันใดกับท่าน”
“เหยาจิ่นเฉิง ท่านมันชั่วจริงๆ!”
ลั่วหวยหลี่ตวัดสายตามองเหยาจิ่นเฉิงอย่างรังเกียจ ในใจกลับลอบยินดี โชคดีที่พี่หญิงรองไม่ต้องออกเรือนให้เจ้าหมอนี่!
เขาตงิดใจมาตลอดว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร ภรรยาคนก่อนเสียชีวิตเพราะคลอดยากก็ดูมีอะไรไม่ชอบมาพากล น่าเสียดายที่สืบไม่พบข้อมูลอันใด
ซ่งจืออวี้เข็นพี่ใหญ่ของตนตามหลังไป เหยาจิ่นเฉิงกลับมาขวางตรงหน้าซ่งเยี่ยนโจว แววตาขุ่นขวาง
“ซ่งเยี่ยนโจว ไม่เจอกันสองปี เจ้าหน้าไม่อายกว่าเดิมอีกนะ!”
“จงใจส่งคนมาชนจนรถม้าของข้าพังเพื่อจะได้เจอกับลั่วชิงอิน เจ้าก็ไม่คิดบ้างว่าตอนนี้เจ้ามันก็แค่คนพิการคนหนึ่ง คู่ควรกับนางงั้นรึ?”
ซ่งเยี่ยนโจวมองเหยาจิ่นเฉิงที่แสดงความเกรี้ยวกราดตรงหน้าด้วยแววตาเย็นชา “คนพิการถึงอย่างไรก็ยังเป็นคน ดีกว่าสุนัขมากนัก”
“เจ้ากล้าด่าว่าข้าเป็นสุนัข!” เหยาจิ่นเฉิงเดือดดาลสุดระงับ ทำท่าจะลงมือ ซ่งจืออวี้ก็เข้ามาขวางไว้ตรงหน้าซ่งเยี่ยนโจว “อยากประลองกันสักหน่อยไหมเล่า?”
กล้าลงไม้ลงมือกับพี่ใหญ่ต่อหน้าเขา ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาชัดๆ!
เหยาจิ่นเฉิงเห็นร่างบึกบึนของซ่งเยี่ยนโจวแล้วก็เก็บกำปั้นกลับไป สีหน้ารังเกียจ “พวกป่าเถื่อน!”
“พวกปอดแหก” ซ่งจืออวี้ด่าเจ็บยิ่งกว่า
“เจ้า!” เหยาจิ่นเฉิงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ข้อพับขาพลันเจ็บแปลบ ล้มลงบนพื้นอย่างหนักหน่วง หัวทิ่มลงข้างเท้าของซ่งจืออวี้
ซ่งจืออวี้กำลังจะจากไปพอดี เท้าจึงเตะเข้าที่หน้าเขาอย่างจังจนเลือดกำเดาไหลพราก
“ยังจะมาทำตัวเป็นเหยื่ออีก?”
ซ่งจืออวี้ตกใจ ต่อมาก็หงุดหงิดกว่าเดิมจึงเตะให้อีกป้าบ “คิดว่าข้าจะหลงกลงั้นรึ!”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...