ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 202

“ฉู่อ๋องเพคะ วันนี้หม่อมฉันได้พบคุณชายเซียวเป็นครั้งแรก แต่เขากลับดันทุรังจะให้หม่อมฉันเป็นอนุภรรยา พอปฏิเสธก็มาข่มขู่ ขอท่านอ๋องคืนความยุติธรรมแก่หม่อมฉันด้วยเพคะ!”

ซ่งรั่วเจินจ้องมองไปยังฉู่จวินถิงด้วยดวงตาใสกระจ่าง

แม้การพบปะกับฉู่จวินถิงจะไม่บ่อยครั้งนัก แต่นางก็พอจะเข้าใจอุปนิสัยของเขาอยู่บ้าง

อย่างน้อย ฉู่อ๋องผู้ทรงเกียรติก็ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย

แม้ว่าครั้งก่อนจะจากไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่วันนี้เขาก็ยอมช่วยนางสั่งสอนคน เห็นได้ชัดว่าใจกว้างเพียงใด อีกทั้งยังช่วยนางเรียกร้องความเป็นธรรม

เซียวอี้เจ๋อไม่คาดคิดว่าซ่งรั่วเจินจะใจกล้าบ้าบิ่นเช่นนี้ ใครๆ ต่างก็รู้ว่าฉู่อ๋องเย็นชา ไม่ควรไปหาเรื่องเพียงใด นางกลับกล้าร้องขอให้ฉู่อ๋องช่วยนางงั้นหรือ?

นางคงคิดว่าตนงดงาม ฉู่อ๋องจะต้องถูกตาต้องใจนางกระมัง?

ฉู่อ๋องเพียงไม่พอใจที่เขาแทะโลมหญิงสาว แต่หากบอกว่าสั่งสอนเขาเพราะซ่งรั่วเจินแล้วล่ะก็ ก็แค่ความฝันโง่งมหรอก!

“ซ่งรั่วเจิน เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร? ถึงกล้าขอให้ฉู่อ๋องช่วยเจ้า เจ้าไม่ดูตัวเองเสียบ้างว่าคู่ควรหรือไม่!”

“หากข้าเป็นเจ้า ข้าคงรีบคุกเข่าลงโขกศีรษะเสียเดี๋ยวนี้แล้ว...”

เพียะ!

พัดของฉู่จวินถิงฟาดเข้าที่ปากของเซียวอี้เจ๋ออย่างแรง

เลือดพลันกระเซ็นออกมาทันที

เซียวอี้เจ๋อรู้สึกเจ็บที่ปาก ดวงตาเต็มด้วยความตกตะลึง “ฉู่อ๋อง เหตุใดจึงตบกระหม่อมเล่า?”

“เจ้าปากคอไม่ดี สมควรโดนแล้ว!”

เสียงของฉู่จวินถิงทุ้มลึกและเยียบเย็น ประดุจมีดน้ำแข็งแทงทะลุถึงส่วนลึกของจิตวิญญาณ ทำให้คนฟังขนลุกซู่

แม้จะเป็นเพียงคำพูดสั้น ๆ แต่เซียวอี้เจ๋อก็รู้สึกหนาวเหน็บไปทั่วตัว แทบไม่เคยเห็นฉู่จวินถิงในสภาพน่ากลัวเช่นนี้มาก่อน แววตานั้น...ราวกับจะฆ่าเขาให้ตายเสียให้ได้

“อวิ๋นหยาง พาเขาไปโบยสามสิบที แล้วให้ใต้เท้าเซียวมารับตัวกลับไป”

“ขอรับ ท่านอ๋อง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน