ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 203

ซ่งรั่วเจินรู้สึกสงสัย นางเชื่อฟังขนาดนี้แล้วแท้ๆ เหตุใดจึงยังดูโกรธเคืองอยู่?

ดูเหมือนข่าวลือจะไม่มีผิดเพี้ยน ฉู่อ๋องเป็นคนเย็นชาเข้าถึงยาก ทั้งยังยากที่จะคาดเดาความคิดของเขาอีกด้วย

“ท่านอ๋องคล้ายจะอารมณ์ไม่ดีนัก เช่นนั้นหม่อมฉันไม่รบกวนจะดีกว่า”

ซ่งรั่วเจินคิดในใจว่าในบรรดาสามสิบหกกลยุทธ์ตอนนี้ นางถือกลยุทธ์ถอยลี้ไว้เป็นที่หนึ่ง เตรียมจะล่าถอยให้ไว เลี่ยงไม่ทำให้ชายหนุ่มผู้นี้เกิดความไม่พอใจ มิเช่นนั้นย่อมยุ่งยากกว่าจัดการเรื่องเซียวอี้เจ๋อแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่นางกำลังหันหลังเดินจากมานั้น กลับถูกฉู่จวินถิงคว้ามือเอาไว้เสียก่อน

มือของชายหนุ่มกร้านกระด้างแข็งแรง ส่งผ่านอุณหภูมิความอบอุ่นมา ซ่งรั่วเจินหยุดก้าวลงในทันที เมียงมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของตน

ฉู่จวินถิงรีบปล่อยมือออก ใบหน้าหล่อเหลาของเขาฉายแววลังเลอยู่ครู่ กระแอมไอขึ้นมาเบาๆ พลางกล่าว

“จะอย่างไรข้าก็ช่วยเจ้าเอาไว้ เจ้าขอบคุณแค่เพียงวาจา ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะดูไม่จริงใจนัก”

“เช่นนั้นท่านอ๋องต้องการให้หม่อมฉันขอบคุณอย่างไร?” ซ่งรั่วเจินถามกลับ

“ก่อนนี้เจ้าเคยคาดการณ์เอาไว้ว่าข้ามีเรื่องอยากจะถาม บัดนี้ข้ามีเรื่องอยากจะขอให้เจ้าช่วยแล้ว”

ฟังความแล้ว ซ่งรั่วเจินก็แสดงสีหน้าเข้าใจขึ้นมา “ท่านอ๋องโปรดบอกมา หม่อมฉันย่อมจะทำให้ดีที่สุด”

“เดินไปคุยไปเถิด”

ฉู่จวินถิงเชิญซ่งรั่วเจินเดินเข้าไปในป่าดอกท้อที่ลึกเข้าไป หลินจือเยว่และฉินซวงซวงที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลจึงเห็นฉากนี้เข้าเต็มสองตาเช่นกัน ต่างคนก็ต่างมีความคิดต่างกันออกไป

“นังผู้หญิงต่ำต้อยนั่น เหตุใดจึงสนิทสนมกับฉู่อ๋องเช่นนี้?”

ฉินซวงซวงกำหมัดแน่น ในใจเต็มด้วยความไม่พอใจ

ชาติก่อนนางใช้สารพัดวิธีเพื่อเอาใจท่านอ๋อง แต่เขากลับเมินเฉยไม่สนใจนางบ้างเลย

หากท่านอ๋องยังคงเป็นดั่งภูเขาน้ำแข็งที่ไม่อาจละลายลงได้เฉกเช่นชาติที่แล้ว นางคงไม่ถือสาอะไร แต่เหตุใดจึงได้ออกตัวช่วยซ่งรั่วเจินซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้เล่า?

หรือว่า...เขาจะชอบพอซ่งรั่วเจิน?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน