ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 210

ชั่วขณะมือของซ่งรั่วเจินสัมผัสสตรีชุดแดง ภาพเหตุการณ์ในชีวิตแต่ละภาพก็ผ่านตาอย่างรวดเร็ว

เริ่มจากนางดีใจที่ได้แต่งงานกับไป๋เฉิงหง ต้องการคลอดลูกชายลูกสาวให้เขา จนถึงตอนนี้ที่พบว่าทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องเท็จ

บัณฑิตหน้าขาวที่นางชอบเป็นเรื่องเท็จ แต่งงานกราบไหว้ฟ้าดินเป็นเรื่องเท็จ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องหลอกลวงที่ไป๋เฉิงหงแต่งขึ้น

นางที่กำลังตั้งครรภ์ถูกพามาที่สกุลไป๋ นี่ถึงรู้ว่าไป๋เฉิงหงเป็นคุณชายใหญ่สกุลไป๋ แต่งงานตั้งนานแล้ว ส่วนนางเป็นเพียงอนุที่ถูกเลี้ยงดูอยู่ภายนอกคนหนึ่ง

หลังอวี้เยว่หลิงถูกพากลับบ้านก็ได้รับการเลี้ยงดูอาศัยอยู่ภายในเรือนแห่งนี้ นางเคยคิดจากไป ทั้งยังเคยอ้อนวอนไป๋เฉิงหงหลายครั้ง กลับได้รับคำหลอกลวงและปลอบใจครั้งแล้วครั้งเล่าจากเขา

สุดท้าย ลูกก็คลอดออกมา

นางอยากพาลูกจากไป ถึงขั้นอยากไปขอให้ไป๋ฮูหยินรับปาก กลับพบว่าลูกกลายเป็นคุณชายใหญ่ ส่วนแม่มิใช่นาง

นางถึงรู้ว่า...ที่แท้ไป๋ฮูหยินหลี่ว์เหวินซิ่วและไป๋เฉิงหงแต่งงานกันมาสามปีแต่ไม่มีลูกมาโดยตลอด ไป๋เฉิงหงถึงออกตามหานางจากภายนอก

หลี่ว์เหวินซิ่วรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ ตัดสินใจให้นางช่วยคลอดลูกออกมาคนหนึ่ง

ดังนั้นนับตั้งแต่นางตั้งครรภ์ หลี่ว์เหวินซิ่วก็ประกาศต่อภายนอกว่าตนเองตั้งครรภ์ ครรภ์ไม่มั่นคงจึงไม่สามารถพบแขกได้

หลังซ่งรั่วเจินเห็นทั้งหมดนี้แล้ว ใจก็สั่นขึ้นมา มิน่าเล่า ที่แห่งนี้จึงมีพลังชั่วร้ายมากเพียงนี้ เรื่องของอวี้เยว่หลิงชวนให้คนสงสารจริงๆ

“อุบายนี้ของสกุลไป๋โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว แม่นางดีๆ คนหนึ่งก็ถูกพวกเขาทำลายชีวิตเช่นนี้!”

ฉู่จวินถิงสังเกตท่าทีตอบสนองของซ่งรั่วเจินอยู่ตลอด เห็นนางขอบตาแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว สังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากลแล้ว

“เจ้าไม่เป็นไรนะ?”

เขาเคยเห็นซ่งรั่วเจินถอนหมั้นเองกับตา เห็นนางถูกปรักปรำ เผชิญหน้ากับเรื่องเหล่านี้ล้วนไม่ร้องไห้ ตอนนี้กลับตาแดงแล้ว

ใบหน้าขาวบัดนี้สะท้อนสีขาวเทา เจือกลิ่นอายของความตาย

ครู่ต่อมาฉู่จวินถิงกุมมือซ่งรั่วเจินไว้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน