ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 218

ไป๋จื่อมู่ขมวดคิ้วแน่น แม่นมสวีเป็นคนที่ปฏิบัติต่อเขาดีมาโดยตลอด การจากไปอย่างกะทันหันของนางทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ เขาจึงพยายามสืบหาความจริง

เพียงแต่น่าเสียดายที่ไม่ได้รายละเอียดที่มีประโยชน์อะไร

“ก็แค่แม่นมคนหนึ่งเท่านั้น นางอยู่ในเรือนของท่านแม่ ข้าก็แปลกใจที่นางป่วยและตายกะทันหัน แต่เพราะสภาพศพของนางน่ากลัวมากและนางยังทิ้งคำสั่งเสียไว้ก่อนตาย ท่านแม่จึงสั่งให้ทำเช่นนั้น มีอะไรแปลกตรงไหน?”

ไป๋จวิ้นอวี่รีบพูดออกมา อยากจะกล่าวหาซ่งรั่วเจินว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋น แต่คำพูดยังไม่จบก็เห็นสายตาเย็นชาของฉู่อ๋อง คำพูดเหล่านั้นก็ถูกกลืนกลับไปทันที

เขาไม่กล้ากล่าวหาแขกคนสำคัญของฉู่อ๋อง มิเช่นนั้นหากทำให้ฉู่อ๋องพิโรธขึ้นมา ผลลัพธ์ที่ตามมาเขาย่อมรับไม่ไหว

“พี่ใหญ่ แม้ท่านจะโกรธท่านแม่เพราะเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ควรปั้นเรื่องขึ้นมาเพื่อกล่าวหาท่านแม่นะ!”

“ท่านแม่เป็นคนมีเมตตา จู่ๆ ท่านแม่จะไปฆ่าแม่นมสวีทำไม?”

ไป๋จวิ้นอวี่ไม่กล้ากล่าวโทษซ่งรั่วเจิน แต่กลับไม่กลัวที่จะต่อกรกับไป๋จื่อมู่

ในเมื่อเรื่องชาติกำเนิดของไป๋จื่อมู่ถูกเปิดเผยแล้ว เขาก็อยากทำให้เรื่องบานปลายยิ่งขึ้น เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าจื่อมู่ไม่ใช่บุตรจากภรรยาเอกแต่เป็นเพียงบุตรของอนุภรรยา ฐานะของเขาย่อมสูงส่งกว่าไป๋จื่อมู่อย่างชัดเจน!

“หากคนที่ตายล่าสุดในจวนนี้มีเพียงแม่นมสวี เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นนาง”

ซ่งรั่วเจินไม่สนใจไป๋จวิ้นอวี่ สตรีโง่ก็ย่อมมีบุตรชายโง่ แผนการของพวกเขานั้นชัดเจนจนแทบจะตีเข้าหน้าตัวเองอยู่แล้ว!

นางใช้นิ้วคำนวณเบาๆ ก่อนสายตาจะเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ และมองไปที่ไป๋จื่อมู่ด้วยแววตาที่ฉายความเห็นใจมากยิ่งขึ้น

ไป๋จื่อมู่รู้สึกแปลกๆ เมื่อถูกมองเช่นนั้นจนอดไม่ได้ที่จะถาม “แม่นางซ่ง เจ้ามองข้าเช่นนี้ มีสิ่งใดผิดปกติหรือ?”

“คุณชายไป๋ ท่านช่างโชคดีจริงๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่”

ไป๋เฉิงหงรู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดนั้น จึงรีบถามขึ้นทันที “แม่นางซ่ง เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน