ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 230

หน้าประตูจวนตระกูลซ่ง

หลิ่วหรูเยียนเห็นว่ารถม้าของฉู่อ๋องไม่เพียงแต่กลับมาทางเดียวกับพวกตน ขณะนี้ฉู่อ๋องยังพูดอะไรบางอย่างกับซ่งรั่วเจินบริเวณห่างออกไปไม่ไกล ในใจก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าฉู่อ๋องเข้าถึงยาก แต่จากที่ได้เจอกันหลายครั้งกลับไม่รู้สึกว่าเป็นเช่นนั้น?”

ซ่งเยี่ยนโจวก็มองตามไปทางนั้นเช่นกัน “น้องหญิงห้าเผชิญหน้ากับฉู่อ๋องโดยปราศจากความกริ่งเกรง ตรงกันข้าม ยังพูดคุยกันถูกคอเสียด้วยซ้ำ”

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจินเอ๋อร์สามารถคบหากับฉู่อ๋องก็นับว่าเป็นเรื่องดี แต่ฉู่อ๋องมีฐานะสูงศักดิ์ เจินเอ๋อร์คงไม่...”

หลิ่วหรูเยียนค่อนข้างกังวลใจ ต่อให้มองด้วยสายตาของผู้อาวุโสก็ยังนึกชื่นชมฉู่อ๋องว่าโดดเด่นทั้งด้านชาติตระกูลและอุปนิสัย นับประสาอะไรกับสตรีรุ่นราวเดียวกัน

ทั้งเมืองหลวงมีสตรีมากมายเท่าไรที่อยากเป็นพระชายาของฉู่อ๋อง?

ได้ยินว่าก่อนหน้านี้ฮ่องเต้และฮองเฮามีพระประสงค์จะพระราชทานสมรสให้ฉู่อ๋อง บุตรีของอัครเสนาบดียังมีใจให้เขา

ไม่ใช่นางดูแคลนลูกสาวของตนเอง แต่เดิมก็ถอนหมั้น ทั้งยังมีข้อจำกัดเรื่องวัย ความเป็นไปได้ที่ฉู่อ๋องจะชอบนางมีน้อยเกินไป

แทนที่จะต้องมาผิดหวังเสียใจเมื่อถึงตอนนั้น มิสู้ตัดไฟเสียแต่ต้นลมจะดีกว่า

“ท่านแม่ไม่ต้องกังวล น้องหญิงห้าไม่ใช่คนปากอย่างใจอย่าง ก่อนหน้านี้นางพูดเองว่าไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับฉู่อ๋อง คิดว่าคงไม่ได้โกหกพวกเราหรอกขอรับ”

ซ่งเยี่ยนโจวรู้สึกว่าแม้คนทั้งสองจะคุยกันถูกคอ แต่น้องสาวของตนเองไม่ได้มีท่าทีเขินอายยามพบบุรุษที่พึงใจ แต่เปิดเผยตรงไปตรงมาเหมือนเห็นฉู่อ๋องเป็นสหายคนหนึ่งมากกว่า

“งั้นก็ดี” หลิ่วหรูเยียนโล่งอก “เรื่องมงคลของเจ้ามีข้อสรุปแล้ว เรื่องมงคลของอี้อันกับรั่วเจินก็มีคนที่เหมาะสมกันแล้ว”

เดิมทีเรื่องมงคลของลูกทั้งสามคนกำหนดไว้แล้ว นางคิดจะหาคนที่เหมาะสมให้จืออวี้ แต่ทันใดนั้นกลายเป็นว่าลูกทุกคนล้วนไร้คู่ตุนาหงัน ช่างน่ากังวลใจโดยแท้

“รอจนอี้อันสอบผ่านการสอบฤดูใบไม้ผลิ เกรงว่าครอบครัวที่อยากเป็นดองกับเขาคงมาเยือนไม่ขาดสายอย่างแน่นอน ท่านแม่สงบใจรอเถอะขอรับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน