“ซ่งอี้อันจะเข้าร่วมการสอบการสอบฤดูใบไม้ผลิงั้นหรือ? มิใช่ว่าสองตาเขามืดบอดไปแล้วหรือ? แล้วจะเข้าสอบได้อย่างไร?”
“ข้าดูแล้วดวงตาของซ่งอี้มีประกายเช่นปกติ มิได้เหมือนคนตาบอดแต่อย่างใด หรือช่วงนี้เขาจะรักษาจนหายดีขึ้นมาแล้ว?”
ทุกคนต่างจ้องมองซ่งอี้อันอย่างละเอียด ก่อนนี้พวกเขาไม่ได้สังเกต บัดนี้เมื่อมองให้ชัด ก็พบว่าซ่งอี้อันเดินเข้ามาเองโดยไม่ได้มีผู้ใดคอยช่วยประคอง
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ประกายในดวงตาฉินเซี่ยงเหิงฉายแววตกตะลึง เรื่องนี้สั่นสะเทือนเขาไม่น้อยทีเดียว!
ก่อนนี้หมอตั้งมากหน้าหลายตาก็ตรวจกันแล้ว ว่าดวงตาของซ่งอี้อันไม่อาจรักษาให้หายได้แล้ว บัดนี้เขากลับเข้าร่วมการสอบฤดูใบไม้ผลิได้ เช่นนั้นเขาจะทำอย่างไร?
“พี่อี้อัน ดวงตาของท่านหายดีแล้วหรือ?”
จ้าวซูหว่านมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตะลึงงัน จ้องมองชายหนุ่มอ่อนโยนประดุจหยกตรงหน้า เขายังคงมีท่าทีโดดเด่นเป็นสง่าอยู่เช่นเคย
หวนนึกถึงครั้งหนึ่งที่นางเคยหลงใหลในซ่งอี้อัน ในหมู่ผู้คนมากมายเขากลับเป็นดวงดาราที่สว่างไสวสุกใสกว่าใครอื่น แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดนางจึงไปพันพัวอยู่กับฉินเซี่ยงเหิงเข้าเสียได้...
หลังหมั้นหมายกับสกุลฉินแล้ว นางก็ได้เห็นธาตุแท้ของฉินเซี่ยงเหิงอย่างชัดเจน และตระหนักได้ถึงความแตกต่างระหว่างพวกเขาสองคนว่ามากมายเพียงใด
ฉินเซี่ยงเหิงไม่ใช่คนดีอะไร!
ในวันที่เรื่องราวถูกเปิดเผยก็เพียงแต่ปัดความรับผิดชอบ โวยวายใหญ่โตว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของตน ทั้งยังกล้าจะให้นางไปทำแท้งต่อหน้าทุกๆ คน
ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าคุยกันดิบดีแล้วว่าจะแต่งนางเป็นภรรยา บัดนี้กลับให้นางเป็นเพียงอนุภรรยา กลับกันยังให้อวิ๋นซีหว่านเป็นภรรยาเอก ล้วนเป็นการดูถูกนางเป็นอย่างยิ่ง!
ไม่เพียงเท่านั้น ฉินเซี่ยงเหิงยังคอยแต่จะตำหนิติเตียนนาง โยนความรับผิดชอบทั้งหมดมาให้กับนาง
การใช้ชีวิตในสกุลฉินในแต่ละวัน ทรมานเสียจนวันหนึ่งยาวนานราวนับปี
ซ่งอี้อันเหลือบมองจ้าวซูหว่านจังหวะหนึ่งด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ทว่าเมื่อเห็นนางเขากลับตกใจขึ้นมา


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...