ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 234

“ท่านอย่าเพิ่งกังวลไป อย่างไรท่านก็ท่องเรียงความนั้นจนขึ้นใจแล้ว คุณภาพของเรียงความท่านเองก็รู้ดี ผลสอบย่อมไม่ออกมาแย่แน่นอน”

“ช่วงเวลานี้ซ่งอี้อันหาได้มีเวลาท่องตำราเรียนรู้ ท่านจะกลัวไปไย?”

“หากท่านสอบได้อันดับหนึ่ง ผู้คนก็ต่างยอมรับว่าท่านมีความสามารถโดยแท้จริง ท่านย่อมเป็นอันดับหนึ่งของเมืองหลวงได้อย่างไร้ข้อกังขา!”

ฉินเซี่ยงเหิงเริ่มสงบลงบ้าง “หากเขาเขียนเหมือนกันกับข้า…”

“เช่นนั้นแล้วอย่างไร? เขาไม่มีทางท่องจำได้ทุกตัวอักษรหรอก ข้าเคยได้ยินว่าการเขียนเรียงความนั้น รอบแรกมักจะดีที่สุด"

“พี่ชายรอง มีโอกาสสูงที่ฉินเซี่ยงเหิงจะนำเรียงความที่พี่เคยเขียนมาใช้ในการสอบฤดูใบไม้ผลิครั้งนี้ พี่ได้เตรียมเรียงความที่ดีกว่าไว้หรือไม่?”

ซ่งรั่วเจินเหลือบมอง ก่อนหน้านี้นางเคยได้เตือนพี่ชายรองเรื่องนี้แล้ว หัวข้อการสอบฤดูใบไม้ผลิไม่ใช่สิ่งที่นางคาดการณ์ได้ แต่เป็นสิ่งที่ระบุเอาไว้ในหนังสือ ยิ่งได้รู้แล้วก็ยิ่งบังเอิญยิ่ง ที่ก่อนนี้ซ่งอี้อันก็ได้เขียนเรียงความเกี่ยวกับข้อคิดเห็นในทำนองเดียวกันไว้

และฉินเซี่ยงเหิงก็ใช้เรียงความนั้นในการสอบทิ้งห่างบรรดาบัณฑิตทั้งหลายมาได้ จนกลายเป็นอันดับหนึ่ง

“น้องหญิงห้า เรียงความที่ข้าเขียนข้าย่อมรู้ดี บัดนี้ข้ามีประสบการณ์มากกว่าเดิมแล้ว เรียงความที่ข้าเขียนมีแต่จะออกมาดีขึ้น เจ้าวางใจเถิด”

คิ้วตางดงามของซ่งอี้อันสะท้อนประกายและความมุ่งมั่น ตั้งแต่เยาวว์วัยเขาตั้งใจศึกษาค้นคว้า ไม่เคยแม้แต่

แม้ผู้คนจะคิดว่าเขาเป็นอัจฉริยะ ทว่าหารู้ไม่ว่าเบื้องหลังเขาต้องมานะบากบั่นเพียงใด เขาไม่ใช่เจียงหลางสิ้นสามารถ[1] การเขียนเรียงความที่ดีกว่าของเดิมไม่ใช่เรื่องยากแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซ่งรั่วเจินก็ยิ้มออกมา “พี่ชายรอง ข้าเชื่อมั่นในตัวท่านเสมอ”

“แปลกเสียจริง น้องหญิงห้า ข้าเดินมองดูรอบๆ แล้ว ทว่ายังไม่เห็นคนสกุลอวิ๋นเลย”

ซ่งจืออวี้กวาดสายตามองไปรอบๆ ยามนี้ใกล้เวลาเริ่มการสอบฤดูใบไม้ผลิแล้ว ทว่าอวิ๋นเฉิงเจ๋อยังไม่ปรากฏตัวเสียที ไม่ใช่ว่ามาไม่ทันหรอกหรือ?

“เมื่อวานข้าส่งข่าวไปแล้ว เนี่ยนชูก็น่าจะรู้ดี น่าจะไม่มีปัญหาอันใดถึงจะถูก” เรือนคิ้วซ่งรั่วเจินขมวดมุ่น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน