ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 242

“พี่หญิง หรือตอนที่ท่านไปก็ให้เราไปพร้อมกับท่านดีหรือไม่?”

หลิ่วเฟยเยี่ยนเอ่ยขึ้นด้วยความไม่ไว้วางใจ หากเป็นเมื่อก่อนนางคงไม่กังวลอะไรนัก แต่ระยะนี้นางเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าซ่งรั่วเจินเด็กคนนี้ช่างมีเล่ห์เหลี่ยมนัก

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพวกนักต้มตุ๋น หรือครั้งก่อนที่มาจวน นางล้วนไม่ได้ผลประโยชน์เลยสักนิด

พวกนักต้มตุ๋นยังหลอกเอาเงินจากหลิ่วหรูเยียนไปถึงหนึ่งแสนตำลึง ส่วนตัวนางเองก็ได้มาห้าหมื่นตำลึง ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไม่รู้จะเพลิดเพลินขนาดไหน ของประดับที่เคยเล็งไว้ก็ซื้อมาได้หมด

ใครจะไปคิดว่าหลังจากที่ซ่งรั่วเจินเปิดโปงแผนการ อย่าว่าแต่นักต้มตุ๋นเหล่านั้นถูกจับเข้าคุก พวกเขายังถูกบีบให้คืนเงินทั้งหมดอีกด้วย

นางตกใจกลัวจนต้องรีบขายเครื่องประดับออกไป ซ้ำยังต้องเพิ่มเงินของตัวเองเข้าไปอีก ทำให้ระยะนี้นางอยู่ในสภาพค่อนข้างลำบาก

ตั๋วเงินเมื่อครู่นั้นก็หยิบมาเพื่อช่วยฮั่นเฟยเท่านั้น เดิมทีคิดไว้ว่ามารดาก็มาด้วย ถ้าร้องไห้บีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสารสักหน่อย คงพอจะรีดเงินจากหลิ่วหรูเยียนมาได้บ้าง

ใครจะไปคิด...ว่าจะถูกซ่งจืออวี้และซ่งรั่วเจินสองพี่น้องบีบบังคับจนต้องเอาตั๋วเงินออกมา นับว่าขาดทุนหนักจริงๆ!

“เรื่องนี้คงจะไม่เหมาะ เพราะคนที่มาส่งเทียบเชิญบอกไว้แล้วว่า มีเพียงผู้ที่ได้รับเชิญเท่านั้นจึงจะไปได้”

หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยท่าทางจนใจ แต่ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“การไปครั้งนี้ก็เพื่อช่วยพูดให้พวกท่าน หากข้าพาพวกท่านไปด้วยโดยไม่บอกกล่าว อาจทำให้จวนเซียงอ๋องไม่พอใจได้ อย่าว่าแต่เรื่องขอให้หานเฟยพ้นโทษเลย เกรงว่าเราคงจะพาลทำให้เซียงอ๋องไม่พอใจไปด้วย”

หลิ่วเฟยเยี่ยนรู้สึกไม่ยอม “แต่ข้า...”

“เฟยเยี่ยน พี่หญิงของเจ้าพูดถูกแล้ว งานเลี้ยงที่จวนเซียงอ๋อง เจ้าไม่ต้องไปเข้าร่วมหรอก”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน