ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 248

หลี่ว์เหวินซิ่วมองเส้นดำบนฝ่ามือตนเองอย่างตกใจ เหลือเพียงนิดเดียวเส้นนั้นก็จะถึงปลายนิ้ว นางตกใจจนล้มทรุดลงกับพื้น

“เหตุ...เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้...”

ไป๋เฉิงหงและคนอื่น ๆ เห็นเส้นดำชัดเจนบนมือของหลี่ว์เหวินซิ่ว ในใจเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ส่วนหนึ่งเพราะรู้ว่าหลี่ว์เหวินซิ่วเหลือเวลาอีกเพียงเล็กน้อย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะตะลึงกับความสามารถของซ่งรั่วเจิน เดิมทีเส้นนั้นไม่มีอยู่เลย แต่เพียงแค่นางวาดยันต์ ทุกอย่างก็ปรากฏออกมา

“ซ่งรั่วเจิน เจ้ารีบช่วยข้า ข้าไม่อยากตาย!”

หลี่ว์เหวินซิ่วมองดูเส้นดำที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปยังปลายนิ้ว นางไม่มีท่าทีหยิ่งผยองเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ท่านไม่อยากตาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า?”

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเยาะเบา ๆ นางเกลียดคนอย่างหลี่ว์เหวินซิ่วที่สุด

คนที่ไม่เคยเห็นค่าชีวิตของผู้อื่น ชอบชี้นิ้วสั่งการไปทั่ว แม้แต่ตอนที่ขอให้คนช่วยเหลือก็ยังทำตัวสูงส่ง ไม่รู้เลยว่าเอาความมั่นใจนั้นมาจากไหน?

“ทั้ง ๆ ที่เจ้ามีวิธีช่วยข้า แต่กลับตั้งใจไม่ช่วย ไยเจ้าช่างอำมหิตนัก?”

หลี่ว์เหวินซิ่วโกรธจัด แล้วหันไปชี้นิ้วใส่ไป๋จื่อมู่ด้วยความเดือดดาล “เป็นเจ้าใช่ไหม! เจ้าเป็นคนจงใจให้ซ่งรั่วเจินทำแบบนี้ใช่หรือไม่?”

“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าไม่ต่างจากมารดาของเจ้า ไม่มีดีสักคน ตลอดหลายปีที่เจ้าอยู่ในจวนโหว เจ้าก็กินใช้ของของข้า ข้าเป็นคนเลี้ยงเจ้าจนเติบใหญ่”

“บัดนี้เจ้ารู้ว่าข้าไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของเจ้า เจ้าก็เปลี่ยนท่าทีทันที ถึงขนาดจะร่วมมือกับซ่งรั่วเจินเพื่อเอาชีวิตข้า เจ้ามันไม่ใช่คน สิ่งมีชีวิตที่ต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์!”

“ข้าบอกเจ้าไว้เลย แม้ว่าข้าจะตาย ทรัพย์สมบัติของจวนไป๋โหวก็จะไม่มีวันตกไปอยู่ในมือบุตรอนุอย่างเจ้า!”

“ตระกูลมารดาของข้าจะประกาศให้โลกรู้ว่าเจ้าไม่ใช่บุตรจากภรรยาเอกของท่านโหว อย่าว่าแต่บุตรอนุเลย มารดาของเจ้าเป็นสตรีที่ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้ด้วยซ้ำ เจ้าก็แค่บุตรนอกสมรส สมบัติในจวนโหวเจ้าอย่าฝันว่าจะได้ครอบครอง!”

ไป๋จื่อมู่มองใบหน้าที่บิดเบี้ยวน่าเกลียดของหลี่ว์เหวินซิ่ว พลางคิดในใจว่าการที่เขาพยายามเอาใจนางมาตลอดหลายปี แสดงความกตัญญูอย่างสุดความสามารถ ช่างเป็นเรื่องน่าขันนัก!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน