ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 254

เดิมนั้นซ่งรั่วเจินอธิบายทุกอย่างต่อฉู่จวินถิงเสร็จแล้วก็จะลงมา แต่ฉู่จวินถิงบอกว่าแสดงละครทั้งทีก็ต้องแสดงให้จบฉาก

ในเมื่อแสร้งเป็นลมแล้วก็ส่งขึ้นรถม้าไปก่อน รอจนคนสกุลไป๋จากไปหมดแล้วค่อยกลับมาก็ได้ นางคิดดูแล้วก็เห็นด้วย อย่างไรเสียจากตรงนี้ไปถึงรถม้าก็ไม่ได้ไกลกันมาก

ใครเลยจะคาดคิดว่าเพิ่งออกมาจากประตูใหญ่ก็ต้องมาเจอสถานการณ์เช่นนี้?

หลินจือเยว่คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าซ่งรั่วเจินจะยั่วยวนฉู่อ๋องได้สำเร็จจริงๆ นางเป็นสตรีที่ถูกถอนหมั้นคนหนึ่ง เหตุใดฉู่อ๋องจึงพึงใจนางได้?

ด้วยฐานะของนาง ต่อให้ไปเป็นอนุในจวนฉู่อ๋องก็ยังไม่คู่ควร!

“ซ่งรั่วเจิน มิน่าก่อนหน้านี้เจ้าถึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อถอนหมั้นกับข้า ที่แท้ก็เพราะหมายตาฉู่อ๋องไว้นี่เอง!”

“ข้าประเมินเจ้าต่ำไปจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะทะเยอทะยานขนาดนี้ แต่เจ้าไม่ควรเหยียบย่ำความจริงใจของคุณชายสวีเลย ตระกูลซ่งอบรมลูกสาวมาเช่นนี้งั้นรึ?”

ซ่งรั่วเจินได้ยินถ้อยคำใส่ร้ายต่างๆ นานาถาโถมเข้ามาหาก็สุดจะกลั้นเพลิงโทสะในใจได้ไหว ขณะคิดจะลุกขึ้นมาก็ได้ยินฉู่จวินถิงพูดว่า

“อย่าลืมสิ เจ้ายังเป็นลมอยู่นะ”

ซ่งรั่วเจิน “??? ถึงเป็นลมก็โมโหจนตื่นแล้วละเพคะ”

ฉู่จวินถิงยิ้มบาง “ไม่ต้องร้อนใจ ข้าจะระบายโทสะแทนเจ้าเอง”

ทันใดนั้น เมื่อเขาเหลือบมองไปยังหลินจือเยว่สองสามีภรรยาอีกครั้ง แววตาก็สาดประกายเย็นเยียบ

“หลินจือเยว่ ก่อนนี้ข้าเมตตาเจ้าเกินไปแล้ว ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายเอง ข้าก็จะสงเคราะห์ให้”

ฉู่จวินถิงส่งสายตาให้ อวิ๋นหยางพลันก้าวเข้ามาถีบหลินจือเยว่จนตัวปลิว

โครม!

หลินจือเยว่ถูกเตะจนตัวลอยไปถึงขั้นบันไดหน้าจวนสกุลซ่งแล้วกลิ้งลงมาคว่ำหน้าสูดลมหายใจหนาวเหน็บอยู่บนพื้นดิน เจ็บปวดจนพูดไม่ออก

“ท่านพี่ ท่านไม่เป็นไรนะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน