ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 260

“เซียวอี้เจ๋อใช้ไม่ได้จริงๆ นั่นแหละเพคะ หม่อมฉันก็แค่นับรวมเขาด้วยเท่านั้น ไม่ได้จะเลือกเขาจริงๆ เสียหน่อย หม่อมฉันแค่อยากจะบอกว่าหม่อมฉันจะเลือกใครก็ได้ทั้งนั้น”

ซ่งรั่วเจินพูดจบก็แอบนึกเสียใจทีหลังเสียแล้ว คนแบบเซียวอี้เจ๋อพูดออกมาแล้วก็ขายหน้าตัวเอง แต่ก็ยังเชิดใบหน้าเล็กๆ นั้น กล่าวชัดถ้อยชัดคำ

“นอกจากนี้ คุณชายสวีก็ดีกว่าเขามากนัก วางตัวดีทั้งยังมีความสามารถ แม่นางมากมายในเมืองหลวงล้วนชมชอบ...”

“แม่นางคนอื่นชอบ เจ้าก็เลยชอบ? เจ้าไม่มีความคิดของตัวเองบ้างเลยหรือ ปล่อยให้คนอื่นว่าอย่างไรก็เอาตามนั้นได้อย่างไร?”

ฉู่จวินถิงขมวดคิ้วแน่น น้ำเสียงเร่งร้อนโดยไม่รู้ตัว หัวเสียให้กับท่าทีไม่แยแสของสตรีตรงหน้า

“หม่อมฉันจะไม่มีวิจารณญาณของตัวเองได้อย่างไรเพคะ ก็ยังไม่ได้ตอบตกลงเลยไม่ใช่หรือ?”

ซ่งรั่วเจินมีสีหน้ากังขา ถ้าเป็นคนอื่นพูดเช่นนี้ นางคงเข้าใจไปแล้วว่าอีกฝ่ายชอบตนเองจึงบังเกิดความหึงหวง แต่ฉู่จวินถิงเป็นใครกัน?

เป็นดอกฟ้าที่สูงส่งเกินอาจเอื้อม เป็นอ๋องผู้โดดเดี่ยวที่ครองตัวเป็นโสดไปจนแก่เชียวนะ!

“ในเมืองมีคุณชายที่เพียบพร้อมด้วยรูปลักษณ์ความสามารถมากมาย ถ้าหม่อมฉันจะออกเรือนก็จะคัดสรรเลือกเฟ้นเองเพคะ ท่านอ๋องโปรดวางพระทัยเถิดเพคะ” ซ่งรั่วเจินกล่าว

เลือก?

นางยังจะคัดสรรเลือกเฟ้นเองอีกด้วย?

“ข้าไม่เคยสิ้นเปลืองความคิดแทนใครอยู่แล้ว แต่สายตาของเจ้าแย่เกินไป ไม่อย่างนั้นตอนแรกก็คงไม่มีทางไปต้องตาหลินจือเยว่ ถ้าคราวนี้เลือกผิดๆ มาอีก ข้ากลัวแต่ว่าเจ้ามานึกเสียใจทีหลังก็สายเกินไปแล้ว!”

ฉู่จวินถิงคิดถึงหลินจือเยว่ที่เพิ่งเจอตัวเมื่อครู่นี้ กล่าววาจาเหลวไหลไร้สาระ รวมหัวทำเรื่องชั่วกับฉินซวงซวง

กากเดนมนุษย์พรรค์นี้มาทำให้ซ่งรั่วเจินเสียเวลาไปถึงสองปี ถึงขนาดที่ว่าระหว่างจะถอนหมั้นกันก็ยังคิดจะโยนความผิดทั้งหมดมาให้นาง!

โชคดีที่ตอนนี้นิสัยนางเปลี่ยนไปแล้ว ไม่อย่างนั้นหากแต่งเข้าจวนสกุลหลินสถานที่ซึ่งกินคนไม่เหลือซากแบบนั้น ผ่านไปไม่นานคงได้ลาโลกไปก่อนพอดี

“ตอนนี้สายตาหม่อมฉันดีกว่าตอนนั้นมากนักเพคะ เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง คุณชายสวีดีกว่าหลินจือเยว่มากหลายเท่า!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน