ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 262

วันถัดมา ยามซ่งรั่วเจินกำลังทานมื้อกลางวันก็ได้ยินข่าวคราวจากสกุลไป๋

“เมื่อคืนวานหลังไป๋ฮูหยินกลับไปได้ไม่นานก็สิ้นใจแล้ว ทว่าก่อนหมดลมนางได้ฝากฝังคำสั่งเสียเอาไว้ไม่น้อย ที่ว่ามาก็ล้วนเป็นเรื่องความกังวลที่ว่าคุณชายใหญ่สกุลไป๋จะแย่งชิงสินทรัพย์ของคุณชายอีกสองคนไป”

“ว่ากันว่าเมื่อคืนวานสกุลหลี่ว์ก็ตามไปที่นั่นด้วย ร้องขอให้ให้ท่านโหวรีบนำเรื่องบอกกล่าวสู่สังคม เพื่อที่จะยืนยันสถานะของไป๋จื่อมู่”

ซ่งจืออวี้เล่าถึงข่าวที่เพิ่งได้ยินมา “ไป๋ฮูหยินช่างเผด็จการเสียจริง แม้ว่ากันตามจริง คุณชายใหญ่สกุลไป๋จะมิใช่ลูกในไส้ของนาง ทว่าหากในตอนนั้นนางมิได้รับเขามาอุ้มชู มีหรือจะได้มีตำแหน่งฮูหยินจวนโหวเช่นนี้”

“บัดนี้ข้ามสะพานได้กลับรื้อสะพานทิ้งถีบหัวส่งเขา ทั้งยังเป็นเหตุให้มารดาเขาตาย คุณชายใหญ่สกุลไป๋ช่างน่าเวทนาเสียจริง”

ซ่งรั่วเจินฟังคำแล้วไม่รู้สึกแปลกใจแม้แต่น้อย

หลี่ว์เหวินซิ่วเดิมเป็นคนเห็นแก่ตัว กระทั่งความคิดจะฆ่าไป๋จื่อมู่ก็ยังเกิดมีขึ้นแล้ว เห็นได้ชัดว่าเกลียดชังอย่างมิอาจอยู่ร่วมโลกได้มากเพียงใด

เรียกคนสกุลหลี่ว์มาก่อนสิ้นใจเช่นนี้ ก็เพื่อเป็นการยืนยันความตั้งใจนี้ ทั้งยังเป็นการบีบคั้นกดดันคนสกุลหลี่ว์อีกด้วย

“คุณชายใหญ่สกุลไป๋เลือกจะออกจากจวนโหวงั้นหรือ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถาม

ซ่งจืออวี้พยักหน้า “เจ้าทายถูกแล้วน้องหญิงห้า!”

“ได้ยินมาว่าก่อนหลี่ว์เหวินซิ่วจะสิ้นใจคำพูดคำจาร้ายแรงบาดลึก กระทั่งบ่าวรับใช้ในจวนยังไม่อาจทนฟังได้ ทว่าไป๋จื่อมู่กลับมิได้ปริปากพูดเอ่ยสิ่งใด”

“จนกระทั่งนางสิ้นใจแล้ว สกุลหลี่ว์ร้องขอให้ไป๋โหวปฏิญาณต่อหน้าผู้คนทั้งหลาย เขาถึงได้เอ่ยปากอยากจะออกจากจวนโหวไปและตัดขาดกับจวนโหวจนสิ้น”

“ว่ากันว่าเดิมไป๋โหวก็มิได้ยินยอม ทว่าทุกคนต่างรู้กันดีบัดนี้คนที่มีอนาคตไกลที่สุดในสกุลไป๋ก็คือไป๋จื่อมู่”

“หากเขาออกจากจวนโหวไป อีกสองคนที่เหลือแม้จะอยากก้าวหน้าเพียงใดก็ไม่ง่ายแล้ว”

ซ่งเยี่ยนโจวซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ฟังแล้วกล่าวเสริม “ไป๋จื่อมู่ออกจากจวนโหวนับเป็นเรื่องดี หากเขายังอยู่ที่นั่น นอกจากต้องทนแบกรับสถานะบุตรนอกไส้แล้ว ยังต้องทนกับการถูกสองน้องชายและคนสกุลหลี่ว์เพ่งเล็ง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน