ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 263

ความไม่พอใจที่สุมอยู่ในอกของนางได้ค่อยๆ มลายหายไปตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อนแล้ว...

“หากเจ้าชอบพอเขาอยู่จริงก็จงบอกแม่ตามตรงเถิด หลายวันก่อนเจ้าสลบไสลมิได้สติ เยี่ยนโจวก็ได้แจ้งชัดถึงความในใจกับพ่อเจ้าแล้ว ว่ามีใจอยากจะสู่ขอเจ้า” เยี่ยนชิงอวี้กล่าว

ลั่วชิงอินตกใจเสียจนแทบทำถ้วยหลุดมือ

“เขาว่า...จะสู่ขอข้าหรือ?”

เยี่ยนชิงอวี้พยักหน้าอย่างจนใจ ลูกสาวของนางคนนี้ช่างหัวรั้นหัวแข็งเสียจริง

หากเปลี่ยนเป็นนาง ต่อให้ก่อนหน้านี้ซ่งเยี่ยนโจวจะมีเหตุผลใดให้ไม่อาจแต่งกับนางได้ นางก็จะเฟ้นหาคู่ครองคนใหม่ที่สมดังใจให้จงได้ ไม่ใช่หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็ต้องเป็นซ่งเยี่ยนโจวเท่านั้น

แต่ลูกสาวของนางกลับรักปักใจในเขาอย่างลึกซึ้ง ดันทุรังรั้งรอเขาจวบจนถึงตอนนี้

“เขาบอกว่าจะสู่ขอเจ้า และเขาก็แสดงให้ข้าและพ่อของเจ้าได้เห็นชัดแล้ว”

“ฝ่าบาทยังมิได้ถอดถอนตำแหน่งของเขา รอเขาหายดีแล้ว ก็ยังคงเป็นหัวหน้าราชองครักษ์บูรพาระดับสี่ หากเจ้ายังชอบพอเขาอยู่จริง จะลองพิจารณาดูก็ย่อมได้” เยี่ยนชิงอวี้กล่าว

คิ้วตาของลั่วชิงอินปรากฏร่องรอยเปี่ยมปิติออกมาโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว กระทั่งน้ำเสียงของนางก็ฟังดูสดใสขึ้นทันตา

“ท่านแม่ไม่โกรธพี่ใหญ่ซ่งแล้วหรือ?”

“ข้าโกรธเขาไปแล้วมีประโยชน์อันใด? ลูกสาวของข้ามีใจรักมั่นให้แต่เพียงเขา หากข้ายังโกรธต่อไป จะมิเป็นการเสียลูกสาวไปด้วยหรือ?”

เยี่ยนชิงอวี้เขม็งจ้องลั่วชิงอิน “ดูเจ้าทำเข้าสิ ข้ายังคิดอยู่เลยว่าสองปีมานี้เจ้าดูสุขุมขึ้นไม่น้อย บัดนี้เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมาหน่อยนิสัยเดิมก็เผยออกมาเชียว”

“ท่านแม่...” ลั่วชิงอินเกิดขวยเขินขึ้นมาบ้าง แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ “แต่ก่อนนี้ท่านกับท่านพ่ออยากให้ข้าแต่งงานกับเหยาจิ่นเฉิงมิใช่หรือ? เหตุใดจู่ๆ จึงเปลี่ยนความคิดได้เล่า?”

สีหน้าเยี่ยนชิงอวี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เรื่องไม่อาจมีบุตรได้นางย่อมไม่อาจบอกกับลั่วชิงอินได้จึงตอบ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน