ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 266

เมื่อแรกเขาควรฟังมารดา แต่งงานรับซ่งรั่วเจินเข้าจวนก่อน ปลอบโยนดีแล้วค่อยให้ซวงซวงเข้าบ้าน

เช่นนี้แล้ว ต่อให้ซ่งรั่วเจินไม่ยินดี ก็ไม่สามารถหย่าได้อย่างง่ายดายนัก

เขาไม่มีวันตกต่ำกลายเป็นสามัญชน เขายังเป็นหลินโหวฐานะสูงศักดิ์ เป็นขุนนางใหม่ในราชสำนัก มีอนาคตที่ดี มิใช่ตัวตลกเพียงออกจากบ้านก็ถูกคนหัวเราะเย้ยหยันเช่นนี้

มองมารดาตรงหน้า เขารู้สึกทรมานมากยิ่งขึ้นภายในใจ ก่อนนี้ยามเพิ่งกลับจากสนามรบ มารดาสวมใส่เครื่องประดับเงินทอง สีหน้านวลแดง ภายในจวนรุ่งเรืองรุ่งโรจน์

นี่เพิ่งผ่านไปนานมากเพียงใดกัน ภายในจวนก็รายรับไม่พอรายจ่าย กินดื่มสวมใส่ใช้สอยต้องประหยัด แม้แต่บ่าวรับใช้คอยปรนนิบัติก็เกือบไปหมดแล้ว

พูดว่าไม่เสียใจภายหลังเป็นเรื่องเท็จ ไฉนเลยเขาจะไม่เสียใจภายหลังได้เล่า?

ฉินซวงซวงเห็นฮูหยินผู้เฒ่าหลินโยนความผิดทั้งหมดให้นาง เกิดโทสะขึ้นภายในใจอย่างสุดระงับ

“ข้าและท่านพี่มีจิตปฏิพัทธ์ต่อกัน เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้เป็นซ่งรั่วเจินใจแคบเกินไป หาเรื่องไปทุกจุดไม่ยอมผ่อนปรนจึงมาถึงขั้นนี้ เช่นนี้จะโทษเพียงข้าได้อย่างไร?”

“หากมิใช่เจ้าก่อความวุ่นวาย จะต้องทำลายการหมั้นหมายของจือเยว่ให้ได้ ไฉนเลยจะมาถึงขั้นนี้ได้?”

“เดิมทีเจ้าก็มาทีหลัง เป็นอนุมีอะไรไม่ถูกต้อง ไม่มีความสามารถเป็นนายหญิงของบ้าน แต่ยังจะอวดเก่ง บัดนี้ทำร้ายจือเยว่จนกลายเป็นเช่นนี้ไป ภายในใจเจ้าจะมีความสุขหรือไม่?”

ฮูหยินผู้เฒ่าหลินโกรธจัด สองปีมานี้นางอยู่อย่างสุขสบาย ออกนอกบ้านมีใครไม่อิจฉานางบ้างเล่า?

บัดนี้กลับดี เดิมทีก็ไม่กล้าออกนอกบ้าน ประเดี๋ยวออกไปแล้วจะถูกฮูหยินท่านอื่นหัวเราะเยาะเอาได้ สองปีก่อนสุขสบายมากเพียงใด ตอนนี้ก็ถูกหัวเราะอย่างอเนจอนาถมากเพียงนั้น

นางถึงขั้นคิดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่าหากจือเยว่ยังอยู่ที่ชายแดนมิได้กลับมา นางก็ยังสามารถใช้ชีวิตที่ดีของตนได้ เดิมทีก็ไม่กลายเป็นเช่นนี้

“ข้า...ข้าไฉนเลยจะไม่มีความสามารถเป็นนายหญิงของบ้าน? ข้าเป็นคุณหนูสายตรงของตระกูลฉิน หรือว่ายังไม่คู่ควรกับท่านพี่อีกหรือ?”

ฉินซวงซวงจะทนรับความอัปยศเช่นนี้ได้อย่างไร?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน