ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 295

“ได้ เจ้ารอข้าก่อน ข้าจะให้คนช่วยหาที่อยู่ให้เจ้า”

“เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะอยู่กับเจ้าที่นี่ไปก่อนก็แล้วกัน ข้าไม่อยากพักอยู่ในที่ห่วยๆ หรอกนะ” เหอเซียงหนิงกล่าวเสริม

ฉินซวงซวงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ย่อมได้ ข้าจะหาที่ที่เจ้าพอใจให้แน่นอน!”

......

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงการสอบฤดูใบไม้ผลิก็จบลง ล่วงเลยมาจนถึงวันประกาศผลสอบ

ช่วงหลายวันนี้ซ่งรั่วเจินก็ไม่ได้ว่างเว้น นางไปเยี่ยมเยียนสกุลไป๋ ประกอบพิธีให้กับอวี้เยว่หลิงและแม่นมสวี ช่วยให้ไป๋จื่อมู่ได้ปลดเปลื้องภาระทางใจที่แบกรับมานานจนหมดสิ้น

ส่วนสมุนไพรบำรุงที่ฉู่จวินถิงส่งมาให้นั้น นับว่าเป็นของหายาก นางจึงนำมาหลอมเป็นยาลูกกลอน นอกจากจะแบ่งให้มารดากับตนเองไปคนละขวดแล้ว ยังส่งอีกสองขวดให้ลั่วฮูหยินและลั่วชิงอินไป

หลังถูกจับได้คาหนังคาเขาแล้วเหยาจิ่นเฉิงก็อับอายเกินกว่าจะเอ่ยเรื่องสู่ขอต่อสกุลลั่วอีก ส่วนลั่วกั๋วกงเองก็อาศัยจังหวะตีเหล็กตอนร้อน โดยไม่รีรอก็รีบยกเลิกการหมั้นหมายนี้ไปเสีย

ครอบครัวเช่นนี้ สกุลลั่วไม่ขอเกี่ยวดองด้วยเป็นอันขาด

กลุ่มซ่งรั่วเจินพากันไปออยังปากทางสนามสอบตั้งแต่เช้าตรู่ ด้านในล้วนเต็มไปด้วยผู้คนเบียดเสียดแน่นขนัด มากหน้าหลายตาต่างพากันมาดูผลโดยพร้อมพรั่ง

“ซ่งอี้อัน ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งในครานี้จะต้องเป็นข้าอย่างแน่นอน!”

ฉินเซี่ยงเหิงว่าอย่างโอหังพลางมองไปยังซ่งอี้อัน แม้เขาจะยังไม่ได้ดูรายชื่อ แต่ระหว่างทางเขาก็ได้ยินชื่อของตนเองถูกผู้คนเรียกเอ่ยถึงอยู่ตลอดทางแล้ว

ก่อนนี้ฉินซวงซวงเคยฝันเห็นมาแล้วว่าเขาจะสอบได้อันดับสูงสุดในการสอบฤดูใบไม้ผลิ อนาคตในภายภาคหน้าก็ย่อมจะสดใส!

ซ่งอี้อันเหลือบมองฉินเซี่ยงเหิงไปทีด้วยสีหน้าเรียบเฉย “สกุลฉินของเจ้ามีแต่เรื่องวุ่นวายจนเก็บกวาดแทบไม่หวาดไม่ไหว เจ้ากลับมีเวลามาคุยโวโอ้อวดได้อยู่อีกหรือ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน