ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 297

มองเห็นใบหน้าเล็กออดอ้อนอย่างน่ารักของฝ่ายหญิงแดงเรื่อด้วยความดีใจ ทั้งตัวคนมีเสน่ห์ชวนหลงใหล ใบหน้าอวิ๋นเฉิงเจ๋อเผยรอยยิ้ม

“ไม่ผิดไปจากที่หวัง”

รอยยิ้มอวิ๋นเนี่ยนชูเกลื่อนหน้า ทันใดนั้นนึกขึ้นได้ว่าจูงมือญาติผู้พี่ต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้ไม่เหมาะสม นี่ถึงปล่อยมือ หันมองทางฉินเซี่ยงเหิงอย่างมีความสุข

“เจ้ามิใช่พูดเจ้าไม่เห็นญาติผู้พี่ข้าอยู่ในสายตาหรอกหรือ? ชื่อของเจ้าถูกจัดอยู่ลำดับที่สาม อยู่ข้างหลังญาติผู้พี่ข้า!”

“เจ้าช่างมีฝีมือเหลือเกิน จงใจทำร้ายคุณชายซ่งจนดวงตามองไม่เห็น ยังร่วมมือกับอวิ๋นซีหว่านทำร้ายญาติผู้พี่ข้ามิให้มาเข้าร่วมการสอบฤดูใบไม้ผลิ เช่นนี้แล้วอันดับหนึ่งจะยังไม่ใช่ของเจ้าอีกหรือ!”

“แผนการทำให้สมปรารถนานี้...ช่างยอดเยี่ยมโดยแท้!”

อวิ๋นเนี่ยนชูอึดอัดคับข้องใจนานมากแล้ว ก่อนนี้ไม่เห็นกระดานรายชื่อจึงไม่กล้าพูดส่งเดช หลังได้รู้แล้ว คำพูดเองก็ไม่เกรงใจ

หลายวันมานี้อวิ๋นซีหว่านมิได้ขอให้พวกเขาปล่อยนางไปเพียงครั้งเดียว แต่นางกลืนความแค้นนี้ต่อไปไม่ได้ แม้แต่บิดาเองก็มีเจตนาให้นางและมารดาให้อภัยอวิ๋นซีหว่านเพราะเห็นแก่ความเป็นครอบครัวเดียวกัน

แต่นางไม่มีวันยอมเอ่ยปากหรอก

หากครั้งนี้อวิ๋นซีหว่านทำสำเร็จ เช่นนั้นความพยายามหลายปีมานี้ของญาติผู้พี่ก็สูญเปล่า ยังต้องรออีกสามปีจึงจะได้สอบใหม่!

ต่อจากคำพูดของอวิ๋นเนี่ยนชู คนรอบข้างล้วนดึงสติกลับมาได้ สายตาเปี่ยมความตกตะลึง

“ก่อนนี้กลับไม่เคยคิดถึงจุดนี้ ตอนนี้คิดดูให้ดีแล้วเห็นได้ชัดว่าฉินเซี่ยงเหิงตั้งใจวางแผนนี้ หาไม่แล้วไฉนเลยจะมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ได้?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน