ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 302

จ้าวซูหว่านมองฉินเซี่ยงเหิงและอวิ๋นซีหว่านทะเลาะกันก่อนถูกพาตัวไปศาลาว่าการ อีกทั้งยังเห็นซ่งอี้อันได้เป็นอันดับหนึ่ง ถูกคนมากเพียงนั้นล้อมอยู่ใจกลาง รู้สึกทรมานภายในใจอย่างบอกไม่ถูก

ครู่ต่อมานางมองท้องนูนขึ้นมาเล็กน้อยของตน รู้สึกเสียใจภายหลังอย่างที่สุด

ซ่งรั่วเจินเห็นจ้าวซูหว่านมองพี่รองของตนสายตาเปี่ยมความเสียดาย เหม่อมองอยู่นานยังไม่ดึงสายตากลับ เอ่ยเตือนอย่างเกียจคร้านหนึ่งประโยค

“อนุจ้าว ยังมีเวลาว่างมองชายอื่นอีกหรือ? สามีเจ้าถูกจับไปศาลาว่าการซุ่นเทียนแล้ว”

จ้าวซูหว่านดึงสติกลับมา บังเอิญสบสายตาเปี่ยมความเยาะหยันของซ่งรั่วเจิน ใบหน้าสะท้อนแววอึดอัดคับข้องใจ ทำได้เพียงจากไปอย่างว้าวุ่น

ฉู่จวินถิงเห็นซ่งรั่วเจินไม่ปกปิดความรังเกียจ หัวเราะเบาๆ “จ้าวซูหว่านมีชีวิตยากลำบากในสกุลฉิน เกือบรักษาลูกไว้ไม่ได้”

“ท่านอ๋องถึงขั้นรู้เรื่องนี้ด้วย?” ซ่งรั่วเจินแปลกใจ

“ข้าใส่ใจเรื่องสกุลฉินเพียงนี้ เจ้าเดาดูเถอะว่าเพื่อใคร?”

ใบหน้าล้ำลึกของฉู่จวินถิงคลี่ยิ้มบางๆ สายตาสบมองคนตรงหน้าโดยตรง แม้แต่รอยยิ้มก็เจือความนัยที่ต่างออกไป

ซ่งรั่วเจินเพียงคิดว่ารอยยิ้มของเขามีเสน่ห์มากเป็นพิเศษ

เห็นท่าทางเงียบขรึมของเขาจนคุ้นชินแล้ว ต่อให้ยิ้มมากที่สุดก็แค่ยกมุมปากเท่านั้น มีเพียงรอยยิ้มตรงหน้าที่ต่างออกไป

เปล่งประกาย...ระยิบระยับ

“คงไม่ใช่เพื่อหม่อมฉันหรอกกระมัง?”

ซ่งรั่วเจินชี้เข้าหาตนเอง รู้ฐานะของฉู่จวินถิงดี เดิมทีสกุลฉินก็ไม่เข้าตาของเขา

ต่อให้ฉินเซี่ยงเหิงก่อความชุลมุนวุ่นวายใหญ่โต เขาก็คร้านจะสนใจ ทว่าเขาไม่เพียงรู้สถานการณ์ของสกุลฉินดีดุจพลิกฝ่ามือ แม้แต่ข่าวของจ้าวซูหว่านก็ได้ยินมาทั้งหมด

เห็นฝ่ายหญิงคล้ายเข้าใจแต่ยังฉงน ท่าทางแปลกใจอยู่บ้างแต่ก็ไม่กล้ามั่นใจ มุมปากฉู่จวินถิงยกขึ้น “เด็กฉลาดสอนได้”

ซ่งรั่วเจินเห็นเขายอมรับอย่างผ่าเผย ระยะนี้สังเกตเห็นเขาปฏิบัติต่อตนแปลกมากอย่างที่สุด ข้อสันนิษฐานหนึ่งปรากฏขึ้นในสมองอย่างเชื่องช้า

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน