ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 309

เห็นได้ชัดว่าหร่วนเนี่ยนถังใจเย็นมาก แม้ว่ายามตกน้ำตกใจรับมือไม่ทัน แต่ตอนนี้ดึงสติกลับมาได้ ไม่มีวันปล่อยให้เถียนเจียวเจียวพูดจาเหลวไหล

เดิมทีเถียนจื่ออี๋ต้องการช่วยพูดแทนเถียนเจียวเจียว คิดไม่ถึงถูกหร่วนเนี่ยนถังตอกกลับมาแล้ว คนอื่นรอบข้างหันหน้ามองกัน ก่อนนี้ใครก็ไม่เห็นสถานการณ์ทางฝั่งนี้

“ข้าและเจ้ามีบุญคุณความแค้นต่อกันจริง อยากทำร้ายเจ้ามีมากมายหลายวิธี ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีเจ้าก็ว่ายน้ำเป็นอยู่แล้ว ข้าผลักเจ้าลงสระทำไม?” หร่วนเนี่ยนถังเอ่ยถาม

“ก็เพราะเจ้าต้องการทำให้ข้าอับอาย!” เถียนเจียวเจียวสบถเสียงเย็น

“หากข้าต้องการทำให้เจ้าอับอายจริง สั่งสาวใช้ไปโดยตรงก็พอ ไฉนเลยจะต้องลงมือด้วยตนเอง อันตรายมากเพียงใดกัน”

ซ่งรั่วเจินเห็นหร่วนเนี่ยนถังตอกกลับเถียนเจียวเจียวจนพูดไม่อออก ลอบตกตะลึงภายในใจ สมเป็นบุตรีของหร่วนไท่ซือ

แม้ภายนอกมองดูแล้วอ่อนโยนบอบบาง แต่ภายในกลับแข็งแกร่ง มิได้ร้องไห้โวยวาย

“ข้าสามารถเป็นพยานให้แม่นางหร่วนได้ ก่อนนี้นางอยากช่วยคน เพียงไม่ทันระวังจึงตกลงไปด้วย”

ซ่งอี้อันเดินเนิบๆ ออกมา ได้รู้ว่าที่นี่กำลังขัดแย้งกัน เป็นฝ่ายเอ่ยปากออกมาแล้ว

หร่วนเนี่ยนถังหันมองซ่งอี้อันอย่างแปลกใจ เห็นใบหน้าฝ่ายชายเผยรอยยิ้มอ่อนโยน ใบหน้านางแดงระเรื่อ หลบสายตาในทันใด

“อี้อัน เจ้าเห็นหรือ?” หลิ่วหรูเยียนเอ่ยถาม

ซ่งอี้อันพยักหน้า “ก่อนนี้แม่นางเถียนอยู่ห่างจากข้าไม่ไกล ข้าหันหน้าไปบังเอิญเห็นฉากนี้พอดี”

ไม่มีคนสงสัยคำพูดของซ่งอี้อัน

ทันใดนั้น ทุกคนหันมองเถียนเจียวเจียวสายตาเปี่ยมความรังเกียจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน