ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 317

“อยู่ข้างหน้านี่เองขอรับ เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว”

ซ่งรั่วเจินกำลังจะพยักหน้าก็ได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนของชายหนุ่ม “ข้าจะไปซื้อเอง เจ้าลองดูว่ามีอันไหนที่ชอบอีกไหม”

“เช่นนั้นก็รบกวนท่านอ๋องด้วยนะเพคะ”

ซ่งรั่วเจินยิ้มบาง นางกำลังมองสิ่งของชิ้นเล็กชิ้นน้อยบนแผง ไม่เพียงแต่มีโคมไฟ แต่ยังมีหน้ากาก สร้อยข้อมือไปจนถึงเครื่องประทินโฉมอีกด้วย เรียกได้ว่ามีสารพัดสิ่ง

“คุณหนู อันนี้งามจริงเจ้าค่ะ อันนี้ก็งามเหมือนกัน!”

เฉินเซียงติดตามอยู่ข้างกายคุณหนูของตน มองดูจนตาลายไปหมด รู้สึกว่าชิ้นไหนก็งามทั้งนั้น

“ในเมื่อเจ้าชอบก็ยกให้เจ้าเป็นของขวัญก็แล้วกัน”

ซ่งรั่วเจินเห็นเฉินเซียงมองสร้อยข้อมืออย่างถูกใจจนวางไม่ลงจึงซื้อชิ้นนั้นให้

แม้ร้านค้าของตระกูลซ่งจะมีไม่น้อย มีทั้งร้านขายเครื่องประทินโฉมไปจนถึงเครื่องประดับ แต่ในโอกาสแบบนี้ก็ทำให้คนอยากจับจ่ายซื้อของขึ้นมา

……

เถียนเจียวเจียวอารมณ์บูดบึ้ง ถึงจะออกมาเดินเตร่ในเทศกาลงานวัดก็ยังมีสีหน้าบึ้งตึง

เดิมอยากฉวยโอกาสกระชับความสัมพันธ์กับซ่งอี้อันระหว่างงานเลี้ยงที่จวนสกุลซ่ง ดีที่สุดคือได้เป็นสะใภ้สกุลซ่ง

ผู้ใดจะคาดคิดว่าหลังถูกหร่วนเนี่ยนถังทำลายแผนการก็ผิดแล้วผิดอีก นางต้องสร้างเรื่องจี้หยกหายขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนเชื่อว่านางไม่ได้ตั้งใจตกน้ำ แต่สุดท้ายก็ยังถูกเปิดโปงจนได้

เรื่องลุกลามมาถึงขั้นนี้ นางอยากแต่งเข้าตระกูลซ่งอีกย่อมเป็นไปไม่ได้แล้ว ทั้งยังมีเรื่องผิดใจกับพี่สาว มิหนำซ้ำยังถูกท่านพ่อท่านแม่ตำหนิ นางไม่อยากอยู่ในเรือนจึงออกมาเดินเล่นข้างนอก

“เรื่องมาถึงขั้นนี้ เจ้าอย่าเก็บไปใส่ใจอีกเลย คนในเมืองหลวงลืมง่ายเป็นที่สุดแล้ว ผ่านไปสักพักก็คงจำเรื่องนี้ไม่ได้แล้วละ”

ถังเสวี่ยหนิงได้ยินเถียนเจียวเจียวบ่นนั่นบ่นนี่ไม่หยุดก็เอ่ยปลอบอย่างไม่ใส่ใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน