ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 33

หลิ่วหรูเยียนแค่นเสียงเย็นชา นางรู้ว่าฉินฮูหยินตรงหน้าเป็นภรรยาที่แต่งเข้าบ้านหลังภรรยาคนเก่าสิ้นบุญ แต่ชื่อเสียงกลับไม่ได้น่าฟังเหมือนภรรยาที่มาแต่งงานใหม่ทั่วไปเลยสักนิด

ได้ยินว่าสมัยที่ฮูหยินคนเก่ายังอยู่ แม่ทัพฉินก็แอบสานสัมพันธ์กับกู้อวิ๋นเวยแล้ว ต่อมาฮูหยินผู้นั้นสิ้นบุญ กู้อวิ๋นเวยจึงแต่งเข้ามา ยามนี้มาคิดดูแล้วพฤติกรรมของฉินซวงซวงก็เหมือนผู้เป็นแม่ไม่มีผิดเพี้ยน!

ไร้ยางอายสิ้นดี!

“อวี้เอ๋อร์” หลิ่วหรูเยียนขานเรียก

ซ่งจืออวี้ยกฆ้องขึ้นตีโดยพลัน เสียงดังครึกโครมดึงดูดความสนใจของทุกคนได้ในชั่วพริบตา แม่ทัพไป๋ที่อยู่ในจวนก็ถูกเสียงดังดึงดูดความสนใจจนออกมาดูด้วยเช่นกัน

“หรูเยียน เจ้ามาได้อย่างไร?” แม่ทัพไป๋ถามอย่างประหลาดใจ

หลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเจ็บช้ำใจ “อาจารย์เจ้าคะ ตระกูลฉินชั่วร้ายเกินไปแล้ว สามีข้ายังไม่กลับมา พวกเขาก็คิดจะเอาชีวิตพวกข้าทุกคน...”

เมื่อซ่งรั่วเจินมาถึงก็ได้เห็นฉากที่แสนจะครึกครื้นเช่นนี้เอง กู้อวิ๋นเวยยืนอธิบายอยู่ข้าง ๆ หากแต่ไร้คนเชื่อ มารดาของนางกุมสถานการณ์ไว้ได้อยู่หมัด

ถึงแม่ทัพไป๋จะเป็นอาจารย์ของบิดา แต่ปฏิบัติต่อบิดานางเสมือนเป็นลูกชายของตนเอง เวลานี้ย่อมเชื่อถือตระกูลซ่ง เห็นเขาเดือดดาลจนหนวดเครากระเพื่อมดวงตาถมึงทึง แม่ทัพฉินเองก็พยายามอธิบายด้วยความร้อนใจเหมือนมดบนกระทะร้อน

“เห็นทีที่นี่คงไม่จำเป็นให้ข้าออกโรงแล้ว”

นางหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินไปทางประตูหลังของจวนตระกูลฉิน

“คุณหนู ขออภัยด้วยขอรับ”

ขอทานคนหนึ่งมาชนซ่งรั่วเจินเข้าโดยไม่ตั้งใจตรงหัวเลี้ยว จึงรีบคุกเข่าลงขอโทษขอโพยอย่างลนลาน

“ไม่เป็นไร” ซ่งรั่วเจินเห็นว่าขอทานน้อยอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดปี ผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก ชุดที่สวมก็เก่าขาดคร่ำคร่า แม้แต่รองเท้าที่สวมก็ยังขาดเป็นรูโบ๋จนเผยให้เห็นนิ้วเท้า ทันใดนั้นก็คิดแผนการหนึ่งขึ้นมาได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน