ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 35

“คุณหนู หากอยากได้ยันต์คุ้มกาย พรุ่งนี้พวกเราค่อยไปขอที่วัดกว่างอวิ๋นมาสักอันดีไหมเจ้าคะ? ไยต้องลำบากเขียนเองด้วย?”

ซ่งรั่วเจินตอบโดยไม่เหลือบสายตาขึ้นมอง “ยันต์ที่พวกเขาวาดสู้ของข้าไม่ได้”

เฉินเซียงเผยอปาก พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว แต่นางเห็นคุณหนูเขียนพู่กันอย่างหนักแน่น สัญลักษณ์ยันต์ที่ซับซ้อนยังวาดได้สมจริงมาก ถ้าไม่ได้มาเห็นคุณหนูเขียนด้วยตัวเอง บอกว่าไปขอมาจากที่วัดนางก็เชื่อ

หลังเขียนยันต์คุ้มกายหลายแผ่นติดต่อกัน ซ่งรั่วเจินก็หยิบหนึ่งแผ่นในนั้นส่งให้เฉินเซียง

“แผ่นนี้ให้เจ้า เก็บไว้ให้ดี”

“ขอบคุณคุณหนูเจ้าค่ะ!” เฉินเซียงยินดีเหลือจะกล่าว เก็บยันต์แผ่นนั้นไว้ในอกเสื้อราวกับเป็นของล้ำค่า ไม่ว่าจะใช้ได้ผลหรือไม่ก็เป็นน้ำใจของคุณหนู

หารู้ไม่ว่ายันต์คุ้มกายแผ่นนั้นเปล่งแสงสีทองจางๆ เป็นของล้ำค่าที่หาได้ยากยิ่ง

วันถัดมา ซ่งรั่วเจินถูกหลิ่วหรูเยียนเรียกหาแต่เช้า

“เจินเอ๋อร์ วันนี้ลู่ฮูหยินจัดงานเลี้ยงชมดอกอิงฮวา คุณหนูตระกูลใหญ่ที่ยังไม่ออกเรือนในเมืองหลวงล้วนไปกันหมด วันนี้เจ้าก็ไปด้วยเถิด!”

หลิ่วหรูเยียนนำอาภรณ์และเครื่องประดับที่เตรียมไว้ออกมา “แม่ตั้งใจเลือกของพวกนี้ให้เจ้าโดยเฉพาะ เจ้าดูสิว่าชอบหรือไม่?”

“ท่านแม่ ข้าเพิ่งถอนหมั้น หากวันนี้ไปร่วมงานเลี้ยงชมดอกอิงฮวา เกรงว่าคนจะครหาเอาได้นะเจ้าคะ”

ซ่งรั่วเจินนึกฉงน ด้วยนิสัยของมารดา ควรบอกให้นางพักผ่อนอยู่ในเรือนถึงจะถูก เหตุใดจึงอยากให้นางไปเสียได้?

“ข้าว่าเจ้าคงหวังให้ฉู่อ๋องมาสินะ? ฉู่อ๋องสายตาสูงส่งจะตายไป แม่นางทั่วไปไม่อยู่ในสายตาหรอก ข้าว่าเจ้าตัดใจแต่เนิ่น ๆ จะดีกว่า หาไม่แล้วถึงตอนนั้นก็มีแต่เจ้าเองที่จะต้องเสียใจ”

“สองปีก่อนฉินซวงซวงผู้นั้นยังตามรบเร้าพัวพันฉู่อ๋องอยู่เลยไม่ใช่หรือ? ฉู่อ๋องไม่ชายตาแลนางด้วยซ้ำ ยามนี้แต่งให้หลินโหวแล้ว คิดไม่ถึงว่ายังมีเรื่องขึ้นโรงขึ้นศาลตามมา ช่างน่าขันโดยแท้!”

“ข้าให้บ่าวรับใช้ไปสืบเรื่องเมื่อวานมาแล้ว หากพูดออกมาพวกเจ้าต้องไม่เชื่อแน่ ฉินซวงซวงภายนอกก็ดูอ่อนโยนจิตใจดี คิดไม่ถึงว่าลับหลังจะใช้วิธีการชั่วร้ายเช่นนั้น”

“ได้ยินว่าต้องถูกจำคุกเจ็ดวัน หากไม่ใช่เพราะตระกูลฉินยอมจ่ายค่าชดเชย ประกอบกับหลินโหวขอร้องให้ครั้งแล้วครั้งเล่า เกรงว่าสามเดือนก็ยังไม่ได้ออกมา”

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ คนทั้งหลายก็ราวกับค้นพบหัวข้อสนทนาร่วม ต่างคนต่างแสดงความคิดเห็นกันน้ำไหลไฟดับ สองวันนี้มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นในเมืองหลวงมากมายเสียจริง

ในขณะเดียวกัน ฉู่อวิ๋นกุยมองเสด็จพี่สามที่ถูกบังคับให้มาร่วมงานเลี้ยงพลางพูดเย้าอย่างอดไม่ได้ “เสด็จพี่สาม ท่านยอมรับชะตากรรมเสียเถอะ มาก็มาแล้ว มิสู้ลองดูว่าคุณหนูบ้านใดถูกใจท่านดีหรือไม่?”