ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 363
สีหน้าซ่งปี้อวิ๋นแดงเรื่อ นางไม่เคยได้รับความอับอายเพียงนี้มาก่อน นี่เห็นนางเป็นขอทานไปแล้วรึ?
ยังใส่ข้าวให้นางนำกลับไปด้วย นี่นับเป็นอะไรกัน!
“ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!” ซ่งปี้อวิ๋นร้องไห้สะอึกสะอื้นจากไป ความคิดเล็กๆ ภายในใจหายไปจนเกลี้ยง
เคอหยวนจื่อยืนเก้อกระดากอยู่ที่เดิม ไม่รู้ต้องทำเยี่ยงไรดี วันนี้บิดามารดานางก็มาด้วย หากนางเองก็ถูกไล่ออกไป นั่นยังไม่ทำให้ครอบครัวเสียหน้าอีกหรือ?
เพราะเหตุนี้ นางทำได้เพียงกัดฟันทำความเคารพ “ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นข้าทำพลาดไป ซื่อจื่อโปรดอภัยด้วยเจ้าค่ะ”
ขอบตานางแดงเรื่อ สบมองฉู่จิ่นหวนอย่างโศกเศร้าแวบหนึ่ง คล้ายกำลังหวังให้เขาพูดปลอบตนเองหนึ่งประโยค
เพียงน่าเสียดาย ฉู่จิ่นหวยโบกมืออย่างรังเกียจ “จะร้องก็ไปร้องที่อื่น เห็นแล้วอัปมงคล!”
ความคิดของเคอหยวนจื่อมลายหายไปในทันใด ซื่อจื่อที่ตามหากลับมาไม่ได้เรื่องไม่ผิดไปดังคาด แม้แต่เกียรติขั้นพื้นฐานก็ไม่มี!
ซ่งรั่วเจินมองฉู่จิ่นหวยอย่างแปลกใจ เมื่อครู่ฉู่จิ่นหวยและนางสนทนากันอย่างเกรงใจ แต่ท่าทีที่มีต่อสองคนนี้กลับแตกต่างออกไป
ฉู่จิ่นหวยเลื่อนสายตาก็สังเกตเห็นแววตาแปลกใจของซ่งรั่วเจิน พูดอย่างเก้อกระดาก “ข้าไม่มีมารยาทมากใช่หรือไม่?”
“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าเพียงคิดไม่ถึงซื่อจื่อจะแยกบุญคุณความแค้นออกจากกันอย่างชัดเจนเพียงนี้” ซ่งรั่วเจินโคลงศีรษะ นางเพียงแปลกใจที่ฉู่จิ่นหวยยังมีความสามารถพินิจพิเคราะห์เช่นนี้ด้วย?
“ฉู่จิ่นหวยหัวเราะ “อันที่จริงหลายปีมานี้ข้าเป็นขอทานอยู่ในเมืองหลวงมาโดยตลอด ข้าเคยพบเห็นสองคนนี้มาก่อน เดิมทีคิดว่าพวกนางใจดีมีเมตตา คิดไม่ถึงว่าจะรังแกข้าคล้ายสุนัขตัวหนึ่ง”
“บัดนี้ข้าเปลี่ยนฐานะแล้ว พวกเขาจงใจมาประจบเอาใจเพียงนี้ เพียงคิดว่าน่าขันนัก”
ย้อนนึกถึงตอนแรก เขาหิวแทบทนไม่ไหว ยามยื่นมือไปขอเงิน ทั้งสองคนปิดจมูกให้เขาหลีกไป พูดว่าเห็นคนสกปรกเช่นเขาแล้วก็สะอิดสะเอียน ไม่รู้ว่าบนตัวยังมีโรคติดต่อหรือไม่
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...