ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 364

ซ่งรั่วเจินมองผ่านสีหน้าฉู่จิ่นหวยก็เข้าใจว่าตอนนี้เขาเองก็ลำบาก

แม้ไม่มีชีวิตตรากตรำอดอยากอีกแล้ว ทว่าในฐานะซื่อจื่อ ทุกคนต่างสนใจ คนข้างกายเองก็พรั่งพร้อมด้วยความมั่งคั่งและบารมี

แม้ว่าต่อหน้าไม่พูด คนเยาะหยันลับหลังจะต้องมีไม่น้อย หากไม่ระวังทำเรื่องน่าขันจะกลายเป็นจุดอ่อนเอาได้ อยู่ในจวนอ๋องไม่มีความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งมากมายนัก

หากเขาเป็นคนไม่ใส่ใจอะไร ตราบใดมีของกินของดื่มก็ช่างเถอะ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เป็นเช่นนั้น

“ซื่อจื่อ ร่างกายท่านยังต้องดูแลให้ดีๆ ไม่จำเป็นต้องเสียสมาธิเพราะเรื่องเหล่านี้”

“เดิมทีก็เป็นความผิดของคนร้าย ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ถูกดึงเข้าไปเกี่ยวข้อง หากมีคนเยาะหยันท่านเพราะเรื่องนี้ เกินกว่าครึ่งนั้นคือริษยา ในเมื่อสามารถทำให้พวกเขาริษยาได้ ก็เพียงพอให้พิสูจน์ว่าท่านแข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกเขา”

ซ่งรั่วเจินเอ่ยปากปลอบโยน นางรู้ฉู่จิ่นหวยจะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในภายภาคหน้า ทว่าเพราะเพิ่งกลับมาจึงยังไม่เป็นอะไร แต่ต่อให้เริ่มแสวงหาความรู้ในตอนนี้ แม้ประสบความสำเร็จช้าแต่ก็สำเร็จ

ฉู่จิ่นหวยชะงักเบาๆ คนที่ได้พบหลังเขากลับมาล้วนหาทางเอาใจเขา

ทีแรกเขาคิดว่าพวกเขาหวังดี จนกระทั่งได้ยินคำพูดนินทาลับหลังของคนเหล่านี้ความคิดจึงเปลี่ยนไป ก็แค่ต้องการเห็นเรื่องขบขันของเขาเท่านั้น

ไม่จริงใจเลยแม้แต่น้อย

แน่นอนว่าภายในนั้นยังมีแม่นางที่ครอบครัวแนะนำให้เขาอีกด้วย ทว่าเขารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าคนเหล่านี้ทางหนึ่งให้ความสำคัญต่อฐานะของเขา ทางหนึ่งดูเบาความสามารถของเขา

คิดว่าทั่วทั้งสรรพางค์กายของเขาเจือกลิ่นฝุ่น พูดว่าเขาเป็นขอทานมานานหลานปีเพียงนี้ ร่างกายเจือกลิ่นเหม็น แม้ว่าตอนนี้เปลี่ยนสวมชุดซื่อจื่อแล้ว แต่ลงท้ายก็ยังปกปิดกลิ่นเหม็นน่ารังเกียจฝังลึกภายในกระดูกไม่ได้

เว้นเสียแต่ซ่งรั่วเจิน ไม่ว่าตอนแรกหรือตอนนี้ สายตาล้วนทอประกายชัดเจน อีกทั้งยังเป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับเขาเช่นนี้

ความรู้สึกหมิ่นแคลนตนเองภายในใจตลอดหลายวันมานี้สว่างไสวกระจ่างชัดเจนคล้ายหมอกสลายเห็นดวงตะวันก็มิปาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน