ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 370

“ก่อนหน้านี้เจ้าข้าเคยพบกันมาก่อน เจ้ายังจำได้หรือไม่?”

เมิ่งชิ่นสบมองซ่งรั่วเจินอย่างกระตือรือร้น “เมื่อแรกตอนข้าเห็นเจ้ายังคิดว่าเจ้าอุปนิสัยอ่อนโยนมาก ไม่คล้ายคนเกิดในจวนแม่ทัพอย่างพวกเรา”

“วันนี้เพียงได้เห็นกลับคิดว่าเป็นก่อนหน้านี้ข้ามองผิดไปแล้ว เจ้าไม่อ่อนโยนอ่อนแอเลยแม้แต่น้อย ต่อสู้กับคนขึ้นมาร้ายกาจยิ่งกว่าข้าเสียอีก!”

ซ่งรั่วเจิน “...” ช่างเป็นวิธีชมคนที่มีเอกลักษณ์โดยแท้

ชั่วขณะนี้ นางย้อนนึกถึงสถานการณ์ยามได้รู้จักเมิ่งชิ่นภายในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม

เมิ่งชิ่นมีอุปนิสัยร่าเริงไม่ยึดติด มีชื่อเสียงภายในเมืองหลวง แต่เพราะอุปนิสัยของเจ้าของร่างเดิมค่อนข้างอ่อนโยน กอปรกับปกติมีพวกพี่ชายปกป้องอยู่ตลอด ไม่จำเป็นต้องไปต่อสู้ด้วยตนเองทุกเรื่อง จึงชอบทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก เรื่องเล็กกลับทำให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อแรกเจ้าของร่างเดิมถูกรังแก เมิ่งชิ่นตั้งใจออกมาช่วยนางพูด ทำเสียจนอีกฝ่ายพูดไม่ออก เตรียมให้คนชดใช้ จนใจเจ้าของร่างเดิมไม่อยากทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ตรงข้ามกันเกลี้ยกล่อมให้เมิ่งชิ่นยอมจบเรื่อง

นึกถึงจุดนี้ ซ่งรั่วเจินเพียงรู้สึกมากน้อยอย่างไรก็ไม่รู้ดีชั่ว

มีบทเรียนจากอดีตเช่นนี้ เมื่อครู่เมิ่งชิ่นยังออกมาช่วยนางพูด มองเห็นถึงความกล้าหาญ

“ก่อนหน้านี้อายุยังน้อย กังวลจะถูกครอบครัวลงโทษ ดังนั้นจึงทำเรื่องไม่เหมาะสมเท่าใด บัดนี้โตแล้ว ความคิดเองก็เปลี่ยนไป”

ซ่งรั่วเจินอธิบายหนึ่งประโยค พูดอีกว่า “บัดนี้ความคิดไม่เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อแรกเจ้าช่วยข้าทวงความยุติธรรม ข้าคิดเพียงต้องการไกล่เกลี่ยให้เรื่องยุติลง ล้วนเป็นข้าผิดเอง ข้าขอโทษเจ้า”

“เฮ้อ นั่นล้วนเป็นเรื่องในอดีตแล้ว ข้าไม่เก็บมาใส่ใจ”

เมิ่งชิ่นโบกมือ สื่อความนัยให้ซ่งรั่วเจินไม่จำเป็นต้องใส่ใจ “เมื่อแรกอุปนิสัยของข้ารุนแรงไปบ้าง เพราะอุปนิสัยเช่นนี้จึงถูกท่านพ่อสั่งสอนไม่น้อย บัดนี้กลับบังคับตนเองให้เรียบร้อยมากยิ่งขึ้น”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน