เข้าสู่ระบบผ่าน

ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 373

“ข้าไม่รู้เลยว่าสหายธรรมดาจะมอบของล้ำค่าขนาดนี้ให้กัน ที่บ้านเจ้าไม่เคยสอนเจ้าหรือว่าไม่อาจรับสิ่งของที่บุรุษทั่วไปมอบให้ หรือจะบอกว่าหากอยากเป็นสหายกับแม่นางเคอ จะต้องกำนัลเงินก้อนโตให้อีกด้วย?”

“อย่างอื่นข้าไม่พูดถึงก็แล้วกัน แต่กำไลบนมือเจ้าวงนั้นเป็นสิ่งของที่แม่ข้าเก็บไว้ให้ว่าที่ลูกสะใภ้ พี่สี่ของข้าทะนุถนอมอย่างยิ่ง ยามนี้สวมอยู่บนข้อมือเจ้า เจ้ากลับบอกว่าพี่สี่ของข้าเป็นแค่สหาย?”

เมิ่งชิ่นจุ๊ปากทอดถอนใจ “เครื่องประดับที่เจ้าประโคมใส่บนร่างล้วนได้มาจากคุณชายสี่สกุลซ่ง ถ้าบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เกรงว่าคงไม่มีใครเชื่อกระมัง?”

“ข้า ข้าไม่รู้ ก่อนหน้านี้เป็นเขาอยากให้ข้ามาเอง ข้าไม่รับ เขาก็วางของไว้แล้ววิ่งหนีไป ข้ากลัวว่าจะทำร้ายจิตใจเขาถึงได้ฝืนใจรับไว้”

เคอหยวนจื่อสุดจะระงับโทสะในใจ ไม่เพียงแต่ขุ่นเคืองซ่งรั่วเจิน แม้แต่ซ่งจิ่งเซินก็ยังพลอยโกรธเคืองไปด้วย

แม้แต่น้องสาวตัวเองก็ยังจัดการไม่ได้ ปล่อยให้นางบังอาจมาคาดคั้นตนเอง รอจนซ่งจิ่งเซินกลับมาแล้ว นางจะต้องไปคิดบัญชีนี้กับเขาแน่นอน!

“ฝืนใจขนาดนั้นเชียว? พี่สี่ของข้าจะทำให้คนอื่นลำบากใจเกินไปแล้ว? ถึงได้บังคับให้เจ้ารับของขวัญเหล่านี้เอาไว้ ยังบังคับให้เจ้าสวมใส่มันอีก ช่างเกินไปแล้วจริงๆ!”

ได้ยินคำพูดเหน็บแนมของซ่งรั่วเจินแล้ว เหล่าคนมุงก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่

“ปกติเคอหยวนจื่อเที่ยวอวดสิ่งของเหล่านี้ไปทั่วเหมือนของล้ำค่า ดูไม่ออกเลยว่าฝืนใจตรงไหน”

“ของเหล่านี้ล้ำค่าขนาดไหน? ยังมาพูดเหมือนลำบากใจเสียเต็มประดา ถ้าเป็นสหายธรรมดาจะกล้ารับของล้ำค่าขนาดนี้ไว้ได้ยังไง?”

“คุณชายสี่สกุลซ่งโง่ใช่ไหมเนี่ย ถึงได้ถูกคนสนตะพายเอาแบบนี้”

ซ่งจิ่งเซินอยู่ในเมืองหลวงได้ชื่อว่าเป็นคนมือเติบ ปกติมีคนจำนวนไม่น้อยที่อิจฉาเคอหยวนจื่อ ทั้งยังรู้สึกว่าซ่งจิ่งเซินช่างโง่งมจริงๆ ถูกคนเขาปั่นหัวเอาก็ยังยินยอมพร้อมใจอีก

บทที่ 373 1

บทที่ 373 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง