ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 385

“น้องหญิงห้า เมื่อข้ากลับมาแล้ว จึงเพิ่งได้ยินเรื่องที่เจ้าถอนหมั้นหมายกับสกุลหลินจากเด็กรับใช้ เรื่องนี้ต้องโทษข้าเอง ที่ในเวลาคับขันสำคัญเช่นนี้กลับมิได้อยู่ในเมืองหลวงเพื่อคอยหนุนหลังเจ้า”

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้แล้ว ซ่งจิ่งเซินก็ยิ่งเกิดรู้สึกผิดขึ้นเต็มประตู วงศ์ตระกูลประสบพบพานกับเรื่องราวมากมายเช่นนี้ ทว่าตนกลับวิ่งวุ่นอยู่แต่กับการตามหาไข่มุกยังทะเลใต้ให้กับแม่นางผู้หนึ่งที่ไม่ได้สนใจใยดีเขาเสียด้วยซ้ำ

เมื่อคืนวานเขาเพียงฟังเด็กรับใช้บอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงที่เขาไม่อยู่ ก็อดตะลึงตกใจขึ้นมาไม่ได้แล้ว หลากเรื่องราวสลับกันรับไม้ต่อเข้ามา ไม่เพียงแค่เรื่องน้องหญิงห้าถอนหมั้น กระทั่งหลินจือเยว่ที่มีศักดิ์เป็นโหวยังร่วงโรยตกต่ำกลายเป็นเพียงสามัญชนคนธรรมดา

ไหนจะทั้งพี่ใหญ่หย่าร้าง พี่รองถอนหมั้น เรื่องราวมากมายเช่นนี้กลับพลาดไปเสียหมดทุกสถานการณ์ ทั้งที่มีฐานะเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลแท้ๆ กลับไม่ได้ให้ความช่วยเหลือใดๆ แก่ครอบครัวเลย ในใจจึงได้รู้สึกผิดต่อพวกเขายิ่งนัก

“พี่สี่เอาสิ่งใดมาพูดกัน? ก่อนนี้ท่านบาดเจ็บสาหัส พวกเราทุกคนก็มิอาจคอยดูแลอยู่เคียงข้างท่านได้เช่นกัน ตอนนี้พี่รอดปลอดภัยกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันเช่นเดิมแล้ว พวกเรามีแต่จะรู้สึกดีใจกันจนไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว”

ซ่งรั่วเจินพูดเอ่ยถ้อยคำสวยหรูออกมาดวงตาไม่แม้แต่จะกะพริบ แน่นอนว่านางจะไม่ยอมรับหรอกว่าก่อนนี้ตนก็มองว่าซ่งจิ่งเซินคลั่งไคล้ไหลหลงในรักอย่างเกินพอดีเสียจนแทบไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวด้วย

ยามนี้ความจำเสื่อมไปแล้วก็ดีเช่นกัน นางเองก็รู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย มิเช่นนั้นหากกลับมาแล้วยังแน่วแน่เด็ดเดี่ยวคิดแต่จะเป็นจะตายเพื่อเคอหยวนจื่อดังเดิมเช่นนั้นก็น่าปวดหัวแล้ว

“น้องหญิงห้าพูดถูก” ซ่งจิ่งเซินเผยยิ้มออกมา

แม้จะกล่าวว่าซ่งจิ่งเซินและซ่งจืออวี้เป็นฝาแฝดกัน รูปลักษณ์ภายนอกไม่มีผิดแผก ทว่าบุคลิกนิสัยใจคอกลับแตกต่างกันลิบลับ ดังนั้นการจะจับผิดแยกแยะคนทั้งสองจึงไม่ใช่เรื่องยากเลยแม้แต่น้อย

“พี่รอง พวกท่านวางใจเถิด ในเมื่อตัดสินใจจะทวงกลับคืนแล้ว ข้าเองก็พอจะมีแผนในใจอยู่บ้าง”

“เรื่องเช่นนี้จะให้ปัญญาชนเช่นพวกท่านมาแก้ไขเกรงว่าจะไม่ง่าย แต่หากเป็นข้าแล้วเล่าก็วิธีการก็มีมากมายถมเถไป”

เมื่อเห็นคิ้วตาของซ่งจิ่งเซินเต็มด้วยความมาดมั่นเช่นนี้ ซ่งอี้อันก็วางใจลงได้แล้ว

เขารู้ดีว่าแต่ไหนแต่ไรมาน้องสี่ผู้นี้เป็นคนเฉลียวฉลาด โดยเฉพาะเมื่อเกี่ยวพันกับความเป็นไปในโลกหล้าของผู้คนแล้ว เรียกได้ว่ามองออกทะลุปรุโปร่งเสียยิ่งกว่าปัญญาชนเช่นพวกเขาเสียอีก

“ในเมื่อยามนี้ทุกคนหาได้มีธุระอื่นใดแล้ว มิสู้พวกเราไปสกุลเคอด้วยกันทั้งหมดดีหรือไม่”