ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 386

“โชคดีเมื่อวานชวีคั่วยอมรับเรื่องแต่งงานกับเจ้าต่อหน้าทุกคน เจ้ารอแต่งงานเข้าสกุลชวีอย่างสบายใจเถอะ อย่าได้คิดเรื่องอื่นอีกเลย”

นายหญิงเคอจนใจอยู่บ้าง เดิมทียังคิดว่าเคอหยวนจื่ออาจมีโอกาสเข้าไปอยู่ในตระกูลที่ดียิ่งกว่านี้ บัดนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว ยังดีสกุลชวีเองก็ไม่เลว เทียบกับซ่งจิ่งเซินคนค้าขายนี้นับว่ามีอนาคตกว่ามาก

ในเมื่อเรื่องราวสิ้นสุดลงแล้ว เช่นนั้นตัดความคิดอื่นไปเสีย จะได้หลีกเลี่ยงถูกคนใช้โอกาสนี้เป็นจุดอ่อน

เคอหยวนจื่อพยักหน้า แท้จริงแล้วคิดได้ว่าต้องแต่งกับชวีคั่ว นางยังรู้สึกมิอาจหักใจภายในใจ

พูดเรื่องหน้าตา เงินทองไปจนถึงความรักที่มีต่อนาง ซ่งจิ่งเซินล้วนเหนือกว่าชวีคั่วมากนัก เว้นเพียงเรื่องเดียว สกุลชวีเป็นขุนนาง ชวีคั่วเองก็เป็นบัณฑิต ครั้งนี้ยังมีชื่อบนกระดานในการสอบฤดูใบไม้ผลิอีกด้วย

แม้ว่ามิได้อยู่ในอันดับแรก แต่ขอเพียงขยันหมั่นเพียร ภายภาคหน้ายังมีอนาคตรุ่งโรจน์ ย่อมดีกว่าแต่งกับคนค้าขายคนหนึ่ง

“ใช่แล้ว เมื่อวานสกุลซ่งมิใช่พูดว่าวันนี้จะส่งรายการสิ่งของมา ให้เจ้าคืนของทั้งหมด เจ้ายังรับปากต่อหน้าทุกคนอีกด้วย!”

“เจ้าให้ข้าพูดเยี่ยงไรจึงจะดี? ก่อนหน้านี้เจ้าจับซ่งจิ่งเซินไว้แน่นมาโดยตลอด ยังพูดว่าต่อให้แต่งกับคนอื่น ก็สามารถทำให้เขาไม่โกรธแค้นไม่เสียใจภายหลัง ตอนนี้เกิดอันใดขึ้น?”

“เจ้าต้องรู้ว่าสิ่งของมากมายล้วนแลกเปลี่ยนเป็นเงินไปแล้ว ยังมีบางส่วนส่งให้ญาติพี่น้อง หากเรียกเก็บเงินจริง พวกเราจะเอาอะไรไปคืนเล่า?”

นายหญิงเคอมองผ้าแพรต่วนบนตัว นางชอบสิ่งที่ซ่งจิ่งเซินส่งมาให้อย่างแท้จริง ล้วนเป็นของชั้นเลิศ ปกตินางสวมใส่ออกไปล้วนมีหน้ามีตาเป็นพิเศษ

ไม่เพียงราคาแพง ยังหาซื้อยากอีกด้วย!

ปกติญาติพี่น้องพี่สะใภ้เหล่านั้นได้เห็นแล้วใครบ้างไม่อิจฉา?

เพื่ออวดความมั่งคั่งของสกุลเคอ นางยังตั้งใจส่งออกไปบางส่วน สร้างชื่อเสียงดีงาม

บัดนี้จะต้องคืนสิ่งเหล่านี้กลับไป นั่นก็คือกำลังเฉือนเนื้อออกจากตัวนาง ยิ่งไม่ต้องพูดว่าคำนวณออกมาเป็นเงิน นั่นจะมากน้อยเพียงใดกันเล่า?