ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 387

“ซ่งจิ่งเซินจะต้องมาขอขมาข้าอย่างแน่นอน ท่านแม่ ท่านก็ไปเป็นเพื่อนข้าเถิดเจ้าค่ะ”

“ในเมื่อข้าจะต้องแต่งเข้าสกุลชวีแล้ว ก็อาศัยโอกาสในวันนี้พูดต่อหน้าทุกคนให้ชัดเจน ถึงตอนนั้นสกุลชวีถามขึ้นมา พวกเราก็มีพยานแล้ว”

นางตัดสินใจแล้ว ในเมื่อต้องแต่งเข้าสกุลชวี เช่นนั้นก็ต้องทำให้ทุกคนได้เห็นอย่างชัดเจน หลังเรื่องยุติลงเรียบร้อยดีแล้วค่อยไปเกี้ยวพาซ่งจิ่งเซินกลับมาก็ยังไม่สาย ยังจะสามารถอาศัยข้ออ้างนี้บันดาลโทสะ โยนทั้งหมดลงที่เขาได้อีกด้วย

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

นายหญิงเคอพยักหน้า “ได้ ข้าจะให้คนไปเรียกคนของบ้านรอง บ้านสาม บ้านสี่มาเดี๋ยวนี้เลย”

แม้ว่าภายภาคหน้าไม่ได้รับผลประโยชน์จากสกุลซ่งอีก วันนี้นางก็จะทำให้พวกเขาได้เห็นอย่างชัดเจน พวกเขาเป็นคนปฏิเสธความมั่งคั่งด้วยตนเอง ไม่ใช่สกุลซ่งไม่ยินดีมอบให้

ชั่วขณะคนของอีกสามบ้านได้รับแจ้งข่าวจากนายหญิงเคอและมาเป็นเพื่อนเคอหยวนจื่อ ก็ได้เห็นกลุ่มคนวุ่นวายตรงหน้า

รอยยิ้มบนใบหน้าของทั้งคู่แข็งค้างในทันใด

นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

นับตั้งแต่ซ่งรั่วเจินมองเห็นพี่สี่ของตนพาคนมามากเพียงนี้ ก็เข้าใจแล้วว่าเขาคิดจะทำอันใด ทว่าได้เห็นเคอหยวนจื่อพาคนมามากเพียงนี้แล้วก็รู้สึกสนใจขึ้นมา

นี่รังเกียจพวกเขาพาคนมาไม่มากพอ ถึงขั้นพาแขกมารับชมเป็นพิเศษ ถูกใจจริงเชียว!

“แม่นางเคอ รีบคืนสิ่งของที่นัดหมายไว้เมื่อวานออกมาเถอะ ข้าเห็นพวกเจ้าพาคนมามากเพียงนี้ เชื่อว่าจะต้องนับของข้ามคืนไว้ดีแล้วกระมัง?”

“สกุลเคอมีชื่อเสียงสมคำร่ำลือ เจ้าเองก็เป็นคนรักษาสัญญา ข้าคนสกุลซ่งเลื่อมใสยิ่งนัก”

ซ่งจิ่งเซินเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดก่อนด้วยใบหน้าประดับยิ้ม รอยยิ้มเบิกบานเสียจนญาติพี่น้องมิตรสหายล้วนสลดใจ ละอายใจมากอย่างชัดเจน