ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 390

จากนั้นแม่ลูกสกุลเคอก็ย้ายของออกมา เดิมทีหลายบ้านของสกุลเคอยังร้อนตัวอยู่บ้าง บัดนี้มั่นใจเอวแข็งขึ้นมาแล้ว

“ดูเถอะ ของก็ยกมาทั้งหมดแล้ว คิดว่าสกุลเคอของพวกเราเป็นอะไรกัน ยังจะโลภสิ่งของของพวกเจ้าเพียงแค่นี้กระนั้นหรือ?” ฮูหยินบ้านรองสกุลเคอพูดขึ้น

ซ่งรั่วเจินปรายตามองกล่องสองสามใบที่กำลังกระจัดกระจายอยู่เหล่านั้น พูดว่า “เพียงแค่นี้ น่ากลัวว่ายังไม่หมดกระมัง”

บ้านรองสกุลเคอสำลัก รีบถลันขึ้นไปเปิดกล่องออก “แม้ว่าพวกเจ้าส่งของมาบ้าง แต่เหล่านี้ก็ไม่น้อยแล้ว พี่สะใภ้ใหญ่ไฉนเลยจะโลภของพวกเจ้า?”

นายหญิงเคอกำลังอึดอัดใจ เห็นบ้านรองตาไม่มีแววเพียงนี้ รู้สึกเกลียดที่ไม่สามารถตบปากของนางได้

แอ๊ด

กล่องถูกเปิดออก ทุกคนมองสิ่งที่อยู่ภายในกล่องอย่างตกตะลึง หันไปมองหนึ่งปราด ดวงตาทุกคนก็ทอประกายระยับ

เห็นว่าปิ่นไข่มุกภายในล้วนคือทอง แม้แต่เงินก็หาไม่พบ ยังมีไข่มุกหลากหลายแบบ สร้อยข้อมือโมรา ไปจนถึงต่างหู

นอกจากเหล่านี้ ถึงขั้นมีเครื่องประดับทำจากทอง หยกชั้นยอด หยกมันแพะ...

ซ่งจืออวี้หันมองซ่งจิ่งเซินอย่างอดไม่ได้ “หากมิใช่เพราะที่บ้านยังมีพวกเราสองสามคนอยู่ น่ากลัวว่าเจ้าคงยกสมบัติทั้งหมดของบ้านให้เคอหยวนจื่อแล้วกระมัง?”

ซ่งรั่วเจิน “...” ไม่ได้ต่างอันใดจากนางในตอนแรก

พวกล้างผลาญบ้านทั้งสองคน

สายตาซ่งจิ่งเซินเก้อกระดากอย่างชัดเจน “ข้า...ข้าเองก็ไม่รู้เหตุใดเมื่อก่อนจึงเป็นเช่นนี้”

“บัดนี้เจ้ารู้ว่าเพราะเหตุใดก่อนหน้านี้พวกเราจึงไม่เชื่อคำพูดเจ้าแล้วกระมัง?” ซ่งจืออวี้บ่น “ข้ากลัวเหลือเกินว่าถึงตอนนั้นความทรงจำของเจ้าฟื้นคืนกลับมาแล้ว เสียใจภายหลังต่อเรื่องในตอนนี้แล้วจะเห็นข้าเป็นศัตรู”

ซ่งจิ่งเซิน “ท่านอย่าคิดทำลายชื่อเสียงข้าเพราะความทรงจำข้ายังไม่กลับคืนมาเลย! ข้าไม่ใช่คนพรรค์นั้น!”