ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 429

“ท่านน้า ข้าใกล้จะได้เข้ารับราชการเป็นขุนนางแล้ว ถึงตอนนั้นข้าก็จะมีเงินเดือน จะต้องสามารถดูแลท่านและเนี่ยนชูดีๆ ได้แน่”

สายตาอวิ๋นเฉิงเจ๋อมุ่งมั่น หลายปีมานี้ เขาไม่ใช่ไม่เตรียมการมาก่อน คิดไว้ตั้งแต่แรกว่าน้าเขยปฏิบัติต่อท่านน้าไม่ดี เขาจะต้องดูแลท่านน้าให้ดี ไม่มีวันทำให้นางเสียใจ ใช้ชีวิตอยู่อย่างไร้กังวลไม่ด้อยไปกว่าจวนอวิ๋น!

จางเหวินพยักหน้ายิ้มๆ “น้ารู้ว่าเจ้ามีความสามารถมาโดยตลอด”

......

ซ่งรั่วเจินกำลังเดินตามซ่งจิ่งเซินหาร้านค้า ระยะนี้สกุลซ่งมีร้านค้าเพิ่มขึ้นไม่น้อย นอกจากส่วนหนึ่งที่ปล่อยเช่าออกไปแล้ว ที่เหลือบางส่วนยังไม่มีคนเช่า

เพราะเหตุนี้ นางจึงอยากเปิดกิจการเล็กๆ ของตน

ของอร่อยในยุคสมัยโบราณเทียบกับยุคสมัยปัจจุบันไม่ได้ คิดไปคิดมา นางก็เลือกไก่ทอด

“น้องหญิงห้า ที่ร้านนี้กำลังทำก็คือไก่ทอดที่เจ้าพูดถึงน่ะหรือ?”

ซ่งจิ่งเซินมองร้านตรงหน้าอย่างแปลกใจ นี่คือน้องหญิงห้าจัดแจงไว้ แต่ไก่ทอดอะไรนี้ เขากลับไม่เคยได้ยินมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าน้องหญิงห้าไปเอาตำรับมาจากที่ใด

ซ่งรั่วเจินยิ้มบางๆ พลางพยักหน้า “ท่านรอทำออกมาแล้วลองชิมดูก็จะรู้ ข้าเชื่อว่านี่จะต้องกลายเป็นของว่างที่โด่งดังไปทั่วทั้งเมืองหลวงอย่างแน่นอน!”

“ยอดเยี่ยมเพียงนั้นเชียวหรือ?” ซ่งจิ่งเซินมีสีหน้าแปลกใจ “เจ้าพูดจนข้าแปลกใจมากจริงๆ”

“ในเมื่อเป็นรั่วเจินเสนอออกมา รสชาติจะต้องไม่เลวอย่างแน่นอน”

จู่ๆ เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์พลันดังขึ้น ฉู่จวินถิงแย้มยิ้มขณะเดินเข้ามา

ชั่วขณะซ่งจิ่งเซินได้เห็นฉู่จวินถิงก็ชะงักไป สายตาเผยแววตกตะลึง รีบทำความเคารพอย่างมีมารยาท “คารวะฉู่อ๋อง”

“คุณชายสี่ซ่งไม่จำเป็นต้องเกรงใจถึงเพียงนี้ ข้าโผล่ออกมาอย่างกะทันหันเช่นนี้คงไม่รบกวนพวกเจ้าหรอกกระมัง?” ฉู่จวินถิงประคองซ่งจิ่งเซินขึ้นมา สุ้มเสียงนุ่มนวล ไม่มีความหยิ่งยโสเลยแม้แต่น้อย

ซ่งจิ่งเซินได้รับความเอาใจใส่จนมองชายตรงหน้าอย่างตกตะลึง ขยี้ตาอย่างอดไม่ได้ เขามิได้มองผิดไปกระมัง?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน