ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 430

“เฉินเซียง แม้แต่ฉู่อ๋องก็มาแล้ว เจ้าว่าไก่ทอดที่คุณหนูของพวกเราพูดถึงจะทำออกมาได้อร่อยจริงหรือไม่?”

ตวนอู่มีสีหน้าแปลกใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยได้ยินไก่ทอดนี้มาก่อน ทว่าทั้งหมดล้วนทำตามคำสั่งของคุณหนูก็เท่านั้น

เดิมทีก็เป็นกิจการของบ้านตน ต่อให้ค้าขายไม่ดีก็ไม่เป็นไร แต่บัดนี้แม้แต่ฉู่อ๋องก็ถูกเรียกความสนใจแล้ว หากไม่อร่อยขึ้นมา นั่นจะยังหาทางลงได้อีกหรือ?

“คุณหนูพูดว่าอร่อยก็ต้องอร่อย!” เฉินเซียงไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย “ข้าคิดว่าคุณหนูทำอะไรก็สำเร็จไปหมดทุกอย่าง ไก่ทอดนี้จะต้องอร่อยมากเป็นแน่ ถึงตอนนั้นยังจะโด่งดังไปทั่วทั้งเมืองหลวง!”

ขณะกำลังพูดคุยกันนั้น ไก่ทอดก็ออกจากหม้อแล้ว หลังโรยผงยี่หร่าและผงพริกแล้ว ซ่งรั่วเจินก็ยิ้มแย้มเดินเข้ามาหยุดต่อหน้าทั้งคู่

“พวกท่านลองชิมดู”

ซ่งจิ่งเซินหันมองฉู่จวินถิงโดยไม่รู้ตัว “ท่านอ๋อง เชิญท่านชิมก่อน”

ฉู่จวินถิงสนใจของว่างที่ซ่งรั่วเจินทำเองมาก คิดเพียงว่าปกติแม่นางคนนี้เฉยเมยต่อเรื่องมากมาย คล้ายมั่นใจมาก

มีเพียงยามพูดถึงของว่าง สีหน้านางมีชีวิตชีวามากเป็นพิเศษ น่ารักและมีเสน่ห์ยิ่งขึ้นไปอีก

กร๊อบ

เพียงไก่ทอดเข้าปาก เสียงกรอบก็ดังออกมา จากนั้นกลิ่นหอมเข้มข้นก็ฟุ้งกำจายไปทั่วโพรงปาก

หนังภายนอกกรอบสอดรับกับเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำของเนื้อไก่ได้เป็นอย่างดี ชนิดที่ว่ากลิ่นหอมยังติดอยู่ที่ปลายลิ้นและกระพุ้งแก้ม กอปรปกับกลิ่นยี่หราและผงพริก อร่อยมากเป็นพิเศษ

ใบหน้าหล่อเหลาของฉู่จวินถิงเผยแววตกตะลึง เอ่ยชื่นชมอย่างไม่ตระหนี่ “อร่อยมากจริงๆ ข้าเพิ่งเคยกินของว่างพิเศษนี้เป็นครั้งแรก ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเห็นที่ร้านอื่นมาก่อน”

ซ่งจิ่งเซินได้กลิ่นหอมเป็นพิเศษตั้งนานแล้ว หลังฉู่จวินถิงชิมแล้วก็รีบหยิบมาชิมอย่างรอแทบไม่ไหว

ก่อนหน้านี้นางไม่นับว่าเชี่ยวชาญด้านการค้า แต่มากน้อยอย่างไรก็รู้อยู่บ้าง เรื่องการค้าไม่ว่ายุคสมัยใดก็ใช้ได้เหมือนกัน

ถนนสายนี้ปกติครึกครื้นมาก หากไม่ใช้ประโยชน์ ปล่อยให้คนไปซื้อของจากร้านอาหารบนถนนข้างเคียง นี่ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว

“พูดไปแล้วก็จริงเสียด้วย ก่อนหน้านี้ข้าก็เคยคิดมาก่อน เพียงแต่ร้านที่เหลือค่อนข้างเล็ก ร้านอาหารและร้านชาล้วนไม่เหมาะ ร้านของว่างที่เจ้าคิดออกมานี้ไม่เลวจริงๆ”

ใบหน้าซ่งจิ่งเซินประดับยิ้ม อีกทั้งยังแปลกใจมาก “น้องหญิงห้า เจ้าพูดว่าร้านต่อไปเจ้าเองก็จัดแจงไว้แล้ว มิใช่ว่าเจ้ายังมีตำรับอื่นอีกกระมัง?”

“ย่อมต้องมีแน่นอน แต่ยังไม่รีบ ค่อยเป็นค่อยไปเถอะ”

ซ่งรั่วเจินพยักหน้ายิ้มๆ เพียงแค่ไก่ทอด การค้าในวันพรุ่งนี้ก็คึกคักมากแล้ว นางยังคิดจะทำไส้กรอกย่างอีกด้วย แต่ช่วงนี้ใกล้ถึงงานหมั้นของพี่ใหญ่แล้ว น่ากลัวว่าพวกเขาไม่สามารถใส่ใจทำการค้าได้มากนัก